1Tymczasem Saraj, żona Abrama, nie dała swojemu mężowi dzieci. Miała jednak służącą, Egipcjankę, której było na imię Hagar.2Pewnego razu Saraj wyznała Abramowi: Wiesz, że PAN odmówił mi potomstwa. Proszę, współżyj z moją służącą. Może dzięki niej doczekam się syna.[1] I Abram posłuchał rady Saraj.3Saraj, żona Abrama, przyprowadziła więc swoją służącą, Egipcjankę Hagar — a było to dziesięć lat od zamieszkania Abrama w Kanaanie — i dała ją Abramowi, swojemu mężowi, za żonę.4Abram współżył z Hagar, a ona poczęła. A kiedy spostrzegła, że jest w ciąży, zaczęła pogardzać swoją panią.5Wtedy Saraj oskarżyła Abrama: Ciebie winię za moją krzywdę. Ja sama dałam ci moją służącą w ramiona. A ona, odkąd zauważyła, że jest w ciąży, ma mnie za nic! Niech PAN będzie sędzią między mną a tobą!6Twoja służąca jest pod twoją władzą — odpowiedział Abram. — Możesz z nią zrobić to, co uznasz za słuszne! Lecz gdy Saraj upokorzyła Hagar, ta od niej uciekła.7Wtedy, przy pewnym źródle leżącym obok drogi do Szur, znalazł ją Anioł PANA.8Hagar, służąco Saraj, skąd przychodzisz i dokąd idziesz? — zapytał Anioł. Uciekam od Saraj, mojej pani — odpowiedziała.9Wróć do swej pani — rozkazał Anioł — i bądź jej posłuszna!10Obficie rozmnożę twoje potomstwo — zapowiedział jeszcze Anioł PANA. — Stanie się ono tak liczne, że trudno je będzie policzyć.11Następnie Anioł PANA oświadczył: Oto poczęłaś i urodzisz syna, i nadasz mu imię Ismael,[2] dlatego że PAN usłyszał o twojej niedoli.12Będzie on jak dziki osioł, przeciwny wszystkim, a wszyscy przeciwni będą jemu; swoje siedziby rozmieści na przekór swoim braciom.13Wówczas Hagar wyznała PANU, który przemówił do niej: Ty jesteś Bogiem patrzącym! Tak — stwierdziła. — Tu zobaczyłam Tego, który mnie widzi!14Dlatego nazwano tę studnię Studnią Żyjącego, który mnie widzi.[3] Leży ona pomiędzy Kadesz a Bered.15Potem Hagar urodziła Abramowi syna. Abram nadał mu imię Ismael.16Gdy Hagar urodziła Ismaela, Abram liczył osiemdziesiąt sześć lat.
Rodzaju 16
Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza (dosłowny)
1A Saraj, żona Abrama, nie urodziła mu [dzieci], lecz miała służącą,[1] Egipcjankę, a było jej na imię Hagar.[2]2I powiedziała Saraj do Abrama: Oto JHWH zatrzymał mi rodzenie, przyjdź[3] więc, proszę, do mojej służącej, może dzięki niej będę miała syna.[4] I posłuchał Abram głosu Saraj. (Ga 4,21)3Wzięła więc Saraj, żona Abrama, Hagar, Egipcjankę, swoją służącą – a [było to] po upływie dziesięciu lat zamieszkiwania Abrama w ziemi kananejskiej – i dała ją Abramowi, swojemu mężowi, za żonę.4I przyszedł do Hagar, i poczęła. A gdy zobaczyła, że poczęła, zaczęła pogardzać swoją panią w swoich oczach.5Wtedy Saraj powiedziała do Abrama: Moja krzywda [ciąży] na tobie![5] To ja dałam moją służącą na twe łono, a gdy zauważyła, że poczęła, zaczęła mną pogardzać w swoich oczach! Niech rozsądzi JHWH między mną a między tobą.6I powiedział Abram do Saraj: Oto twoja służąca jest w twoim ręku, zrób z nią to, co ci się wyda dobre w twoich oczach! A gdy Saraj ją upokorzyła, [ta] uciekła od niej.7Wtedy znalazł ją Anioł JHWH,[6] przy pewnym[7] źródle wód na pustyni, przy źródle na drodze do Szur.8I powiedział: Hagar, służąco Saraj, skąd przychodzisz i dokąd idziesz? I odpowiedziała: Uciekam ja sprzed oblicza Saraj, mojej pani.9Wówczas powiedział jej Anioł JHWH: Wróć do swojej pani i upokórz się pod jej rękami!10I powiedział jej [jeszcze] Anioł JHWH: Obficie rozmnożę twoje potomstwo, będzie niepoliczalne z powodu mnogości.11I powiedział jej Anioł JHWH: Oto poczęłaś i urodzisz syna, i nadasz mu imię Ismael,[8] bo usłyszał JHWH o twojej niedoli.12A będzie on człowiekiem – dzikim osłem,[9] ze swą ręką przeciw wszystkim, z ręką wszystkich przeciw sobie, i będzie się osiedlał naprzeciw wszystkich swych braci.[10]13Wówczas nazwała JHWH mówiącego do niej: Ty jesteś Bogiem patrzącym,[11] bo powiedziała: Czyżbym tu zobaczyła Tego, który mnie widzi?![12]14Dlatego nazwano tę studnię Studnią Żyjącego, który mnie widzi.[13] Oto leży ona między Kadesz a Bered.15I urodziła Hagar Abramowi syna. I nadał Abram swojemu synowi, którego urodziła Hagar, imię Ismael. (Ga 4,22)16A Abram miał osiemdziesiąt sześć lat, gdy Hagar urodziła Abramowi Ismaela.