1Po tych wydarzeniach PAN skierował do Abrama, w widzeniu, Słowo takiej treści: Nie bój się, Abramie, Ja jestem twoją tarczą. Twoja zapłata będzie bardzo obfita!2Abram odpowiedział: Wszechmocny PANIE,[1] co możesz mi dać, skoro odchodzę bezdzietny, a dziedzicem mienia mojego domu będzie Eliezer[2] z Damaszku?[3]3I dodał: Nie dałeś mi potomka. Dziedziczyć będzie po mnie sługa, który urodził się w moim domu.4Wtedy usłyszał Słowo PANA: Nie on będzie twym dziedzicem. Dziedziczyć po tobie będzie ten, który wyjdzie z twojego wnętrza!5Następnie wyprowadził go na dwór i polecił: Spójrz ku niebu! Policz gwiazdy, jeśli zdołasz je policzyć! I oświadczył: Tak liczne będzie twoje potomstwo.6Wtedy uwierzył PANU, a On poczytał mu to za sprawiedliwość.7Dalej powiedział: Ja jestem PAN, który cię wywiódł z Ur chaldejskiego, aby dać ci tę ziemię w posiadanie.8Wszechmocny PANIE — zapytał Abram — po czym poznam, że ją posiądę?9Przyprowadź mi — polecił PAN — trzyletnią jałówkę, trzyletnią kozę, trzyletniego barana, synogarlicę i młodą gołębicę.10Abram przyprowadził Mu to wszystko, rozciął — oprócz ptaków — na połowy i ułożył te połowy naprzeciw siebie.11Ptaki drapieżne przyleciały wówczas na żer, lecz Abram je odpędził.12Kiedy słońce zachodziło, zmorzył Abrama twardy sen. Opadły go też lęk i głęboka ciemność.13Wtedy PAN powiedział do Abrama: Pamiętaj, że twoje potomstwo będzie przechodniem w obcej ziemi. Twoich potomków będą tam zniewalać i ciemiężyć przez czterysta lat.14Ale naród, któremu będą służyć, Ja sam osądzę. Potem wyjdą stamtąd z wielkim dobytkiem.15Ty sam dołączysz do swoich ojców w pokoju. Zostaniesz pochowany w sędziwej starości.16Dopiero czwarte pokolenie tu powróci, gdyż wcześniej nie dopełni się wina Amorytów.17A kiedy słońce zaszło i nastała głęboka ciemność, ukazał się dymiący piec i ognisty znicz, który przemieszczał się pomiędzy rozciętymi na połowy zwierzętami.18Tego dnia PAN zawarł przymierze z Abramem, oświadczając: Twojemu potomstwu dam tę ziemię, od rzeki egipskiej aż po wielką rzekę Eufrat,19obszary należące do Kenitów i Kenizytów, Kadmonitów20i Chetytów, Peryzytów i Refaitów,21Amorytów i Kananejczyków, Girgaszytów, a także Jebuzytów.
Rodzaju 15
Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza (dosłowny)
1Po tych wydarzeniach, w widzeniu, stało się do Abrama Słowo JHWH tej treści: Nie bój się, Abramie, Ja jestem twoją tarczą. Twoja nagroda[1] będzie bardzo obfita!2Wtedy Abram powiedział: Panie, JHWH,[2] cóż mi dasz, skoro schodzę bezdzietny, a synem mienia mego domu będzie Eliezer[3] z Damaszku?[4]3I [jeszcze] powiedział Abram: Oto mnie nie dałeś potomka i oto syn [urodzony] w moim domu[5] będzie dziedziczył po mnie.4Lecz oto [dotarło] do niego Słowo JHWH: Nie ten będzie dziedziczył po tobie, lecz ten, który wyjdzie z twego wnętrza – on będzie dziedziczył po tobie.5Następnie wyprowadził go na dwór i powiedział: Spójrz ku niebu i policz gwiazdy, jeśli zdołasz je policzyć! I powiedział do niego: Tak będzie z twoim nasieniem. (Rz 4,8; Hbr 11,12)6Wówczas uwierzył JHWH, a On poczytał mu to za sprawiedliwość.[6] (Rz 4,3; Rz 4,5; Ga 3,6; Hbr 11,1; Jk 2,23)7I powiedział do niego: Ja jestem JHWH, który cię wywiódł z Ur chaldejskiego,[7] aby dać ci tę ziemię w posiadanie.8A on odpowiedział: Panie, JHWH, po czym poznam, że ją posiądę?9I powiedział do niego: Sprowadź mi trzyletnią jałówkę i trzyletnią kozę, i trzyletniego barana, i synogarlicę, i młodą [gołębicę].[8]10I sprowadził Mu to wszystko, i rozciął na połowy, i położył jedną połowę naprzeciw drugiej; ptaków jednak nie rozciął.[9]11Wtedy zleciały się ptaki drapieżne na żer,[10] lecz Abram je odpędził.12A gdy zachodziło słońce, ogarnął Abrama twardy sen i oto opadły go lęk i głęboka ciemność.13I powiedział do Abrama: Wiedz dobrze, że twoje potomstwo będzie przechodniem w nie swojej ziemi i będą ich zniewalać i ciemiężyć przez czterysta lat.[11] (Dz 7,6; Ga 3,17)14Ale naród, któremu będą służyć, Ja sam będę sądził, potem jednak wyjdą [stamtąd] z wielkim dobytkiem.[12] (Dz 7,7)15A ty przyjdziesz do swoich ojców w pokoju i zostaniesz pochowany w sędziwej[13] starości.16I [dopiero] czwarte pokolenie[14] wróci tutaj, gdyż wcześniej nie dopełni się wina Amorytów.17A kiedy słońce zaszło i nastała głęboka ciemność, oto [ukazał się] dymiący piec i znicz ognia,[15] który przemieszczał się pomiędzy połowami.18W tym dniu JHWH zawarł przymierze z Abramem, mówiąc: Twemu potomstwu dałem[16] tę ziemię, od rzeki egipskiej[17] aż do rzeki wielkiej, rzeki Eufrat:[18] (Dz 7,5)19Kenitów i Kenizytów, i Kadmonitów,20i Chetytów, i Peryzytów, i Refaitów,21i Amorytów, i Kananejczyków,[19] i Girgaszytów, i Jebuzytów.