Psalm 137

Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza (literacki)

od Ewangeliczny Instytut Biblijny
1 Nad rzekami Babilonu — tam siedzieliśmy I płakaliśmy na wspomnienie Syjonu.2 Na tamtejszych wierzbach Powiesiliśmy nasze lutnie,3 Gdyż ci, którzy nas zniewolili, Żądali tam od nas pieśni, Nasi ciemięzcy[1] chcieli radości: Zaśpiewajcie nam jakąś pieśń Syjonu!4 Ale jak tu śpiewać pieśń PANA Na obcej ziemi?5 O, jeślibym cię zapomniał, Jerozolimo, Niech paraliż dotknie mojej prawej ręki![2]6 Niech mi język przywrze do podniebienia, Jeślibym miał nie pamiętać o tobie, Jeślibym już nie przedkładał Jerozolimy Ponad moją największą radość!7 Pamiętaj, PANIE, synom Edomu dzień klęski Jerozolimy, Kiedy wołali: Zburzcie ją, zburzcie ją aż do posad!8 Córko Babilonu, skazana na zniszczenie![3] Szczęśliwy będzie ten, kto ci odpłaci tym, czym ty nam płaciłaś!9 Szczęśliwy będzie ten, kto schwyta twe niemowlęta I je roztrzaska o skałę.

Psalm 137

Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza (dosłowny)

od Ewangeliczny Instytut Biblijny
1 Nad rzekami Babilonu[1] – tam siedzieliśmy[2] I płakaliśmy na wspomnienie Syjonu.[3]2 Na tamtejszych wierzbach Powiesiliśmy nasze lutnie,3 Gdyż tam ci, którzy nas zniewolili, Życzyli sobie od nas pieśni, A nasi ciemięzcy[4] – radości: Zaśpiewajcie nam którąś z pieśni Syjonu!4 Jak mamy śpiewać pieśń JHWH Na obcej ziemi?5 Jeśli zapomnę cię, Jerozolimo, Niech zapomni moja prawica![5]6 Niech mi język przywrze do podniebienia, Jeślibym nie pamiętał o tobie – Jeślibym nie wyniósł Jerozolimy Nad moją największą radość!7 Pamiętaj, JHWH, synom Edomu dzień Jerozolimy, Gdy mówili: Obnażcie, obnażcie ją aż do jej posad!8 Córko Babilonu, wyniszczona![6] Szczęśliwy, kto ci odpłaci tym, czym nam płaciłaś! (Ap 18,6)9 Szczęśliwy, kto schwyta twoje niemowlęta I roztrzaska je o skałę.