1Również to są przypowieści Salomona, które spisali[1] poddani króla Judy Hiskiasza:2Chwałą Bożą jest rzecz ukryć, chwałą królów — rzecz zbadać.3Niebo w swej wysokości, ziemia w swej głębokości i serca królów — te są niewiadomą.4Oddziel żużel od srebra, a złotnikowi uda się naczynie.5Usuń bezbożnego sprzed króla, a sprawiedliwość wzmocni jego tron.6Nie przechwalaj się przed królem i nie zajmuj miejsca przeznaczonego dla wielkich;7gdyż lepiej, byś usłyszał: Przesuń się trochę wyżej! niż aby miano cię poniżyć wobec księcia.8Z tym, co zauważysz, nie biegnij pochopnie do sądu, bo co zrobisz potem,[2] gdy cię zawstydzi twój bliźni?9Załatw swą sprawę z bliźnim bez wyjawiania cudzej tajemnicy,10aby cię nie zwymyślał słuchający i nie przylgnęła do ciebie niesława.11Słowo wypowiedziane we właściwym czasie jest jak złote jabłko na srebrnej ozdobie.12Złotym kolczykiem, drogocennym klejnotem jest mądra wskazówka[3] w uchu tego, kto słucha.13Czym chłód śniegu w dniu żniw, tym sprawdzony posłaniec[4] dla posyłających — odświeża on duszę swoich panów.14Człowiek, który chwali się darem nie podarowanym, jest jak chmury i wiatr, z których nie ma deszczu.15Cierpliwością można przekonać sędziego,[5] a łagodny język skruszy nawet kość.16Znalazłeś miód? Jedz tyle, ile trzeba, abyś się nim nie przejadł i nie zwymiotował.17Niech twoja noga rzadko staje w domu bliźniego, abyś mu nie obrzydł i aby cię nie znienawidził.18Pałką, mieczem, najostrzejszą strzałą jest ten, kto fałszywie zeznaje przeciw swojemu bliźniemu.19Zaufać niepewnemu w dniu niedoli to tak, jak mieć zepsuty ząb albo niesprawną nogę.[6]20Kto zmartwionemu sercu wyśpiewuje pieśni, jest jak ten, kto chciałby ściągnąć mu płaszcz w mroźny dzień lub nalać octu na ranę.[7]21Jeśli twój nieprzyjaciel łaknie, nakarm go, a jeśli pragnie, napój go,22w ten sposób rozżarzony węgiel zgarniesz na jego głowę — a PAN ci wynagrodzi.23Zdradliwy wiatr sprowadza deszcz, zdradliwy język — gniew na twarz.24Lepiej mieszkać gdzieś w kącie poddasza niż z kłótliwą kobietą we wspólnym mieszkaniu.25Czym zimna woda dla spieczonych warg,[8] tym dobra nowina z dalekiego kraju.26Sprawiedliwy, który jest chwiejny przed bezbożnym, jest jak zmącone źródło albo skażony zdrój.27Niedobrze jest jeść zbyt wiele miodu, nie jest też chwałą szukanie własnej chwały.28Człowiek, który nie potrafi zapanować nad sobą, jest jak zdobyte miasto zostawione bez murów.
Przypowieści Salomona 25
Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza (dosłowny)
1Również to są przypowieści Salomona,[1] które przekazali[2] ludzie[3] króla Judy Hiskiasza:[4]2Chwałą Bożą jest rzecz ukryć, a chwałą królów rzecz zbadać.3Niebiosa w swej wysokości, ziemia w swej głębokości i serca królów – te są niewiadomą.4Oddziel żużel od srebra, a złotnikowi uda się naczynie.[5]5Usuń bezbożnego sprzed króla, a jego tron wzmocni się sprawiedliwością.6Nie wynoś się przed królem i nie stawaj na miejscu wielkich,7bo lepiej, gdy ci powiedzą: Przesuń się wyżej! niż gdyby cię miano poniżyć wobec księcia.[6] (Łk 14,7)8Tego, co zauważą twe oczy, nie podawaj zaraz do sądu,[7] bo co zrobisz potem,[8] gdy cię zawstydzi twój bliźni?9Załatw swą sprawę z bliźnim, lecz nie wyjawiaj cudzej rady,10aby nie zwymyślał cię słuchający i nie przylgnęła do ciebie niesława.11Słowo wypowiedziane we właściwym czasie[9] jest jak złote jabłko na srebrnych ozdobach.[10]12Złotym kolczykiem lub klejnotem ze złota jest mądra wskazówka[11] w uchu tego, kto słucha.13Czym chłód śniegu w dniu żniw, tym sprawdzony[12] posłaniec[13] dla posyłających, gdyż odświeża duszę swoich panów.14Człowiek, który chwali się darem nie podarowanym, jest jak chmury i wiatr, [z których] nie ma deszczu.15Cierpliwością można przekonać sędziego,[14] a łagodny język skruszy [nawet] kość.16Znalazłeś miód? Jedz, ile trzeba, abyś się nim nie przejadł i nie zwymiotował.17Niech twoja noga rzadko staje w domu twojego bliźniego, abyś mu się nie przejadł i aby cię nie znienawidził.18Pałką,[15] mieczem oraz ostrą strzałą jest człowiek, który fałszywie zeznaje przeciwko swojemu bliźniemu.19Zaufać niepewnemu w dniu niedoli, to tak, jak mieć zepsuty ząb lub niesprawną nogę.[16]20Kto zmartwionemu sercu śpiewa pieśni, jest jak ten, kto zdejmuje [mu] szatę w mroźny dzień albo [wylewa] ocet na ranę.[17] (Rz 12,15)21Jeśli twój nieprzyjaciel łaknie, nakarm go chlebem,[18] a jeśli pragnie, napój go wodą,[19] (Rz 12,20)22bo wtedy rozżarzone węgle zgarniesz na jego głowę[20] – a JHWH ci [to] wynagrodzi.23Zdradliwy wiatr sprowadza deszcz; zdradliwy język – gniew na twarz.[21]24Lepiej jest mieszkać [gdzieś] w kącie na dachu niż z kłótliwą kobietą we wspólnym domu.25Czym zimna woda dla zmęczonej duszy,[22] tym dobra nowina z dalekiego kraju.26Sprawiedliwy, chwiejny przed bezbożnym, jest jak zmącone źródło albo skażony zdrój.27Niedobrze[23] jest jeść zbyt wiele miodu, nie jest też chwałą szukać własnej chwały.[24]28Człowiek, któremu brak panowania nad swym duchem, jest jak zdobyte miasto [pozostawione] bez murów.