1Kto mimo licznych upomnień usztywnia swój kark, będzie nagle zdruzgotany i nie będzie lekarstwa. (Wj 32,9; Pwt 31,27; Przyp 6,15; Przyp 12,1; Przyp 13,18; Przyp 15,10)2Gdy przybywa[1] sprawiedliwych, lud się cieszy, lecz gdy panuje bezbożny, lud wzdycha. (Przyp 11,10; Przyp 28,12; Przyp 28,28)3Kto kocha mądrość, sprawia radość ojcu, lecz kto zadaje się z nierządnicami, trwoni majątek. (Przyp 5,10; Przyp 6,32)4Król umacnia kraj prawem; niszczy go ten, kto ściąga wiele podatków.[2] (1 Sm 8,11; Przyp 16,10; Przyp 20,28)5Człowiek, który schlebia przyjacielowi, rozciąga sieć na jego stopy. (Przyp 28,23)6Niegodziwy człowiek wikła się w sidło nieprawości, lecz sprawiedliwy cieszy się i wiwatuje. (Przyp 12,13)7Sprawiedliwy zna sprawę ubogich, bezbożny nie pojmuje [takiego] poznania.8Naśmiewcy podburzają miasto, lecz mędrcy uśmierzają gniew. (Iz 28,14)9Człowiek mądry wiedzie spór z człowiekiem głupim: [głupi] raz wybucha, raz się śmieje, a spokoju brak.[3]10Ludzie żądni krwi nienawidzą nienagannego, lecz prawi szukają [ochrony] jego duszy.11Z głupca wychodzi cała jego złość,[4] lecz mądry w końcu ją uśmierza.[5] (Przyp 14,17)12Jeśli władca słucha słów kłamliwych, wszyscy jego ministrowie[6] – bezbożni. (Ps 45,7; Ps 72,4; Ps 72,12; Przyp 16,10; Przyp 20,8; Przyp 25,2)13Ubogi i ciemięzca[7] spotykają się – oczy obu rozświetla JHWH. (Job 33,30; Ps 13,4)14Jeśli król uczciwie rozstrzyga [sprawy] ubogich, jego tron będzie umocniony na zawsze. (Przyp 16,12; Przyp 20,28; Przyp 25,5; Przyp 31,5)15Rózga i karcenie dają mądrość, a chłopiec pozostawiony sam sobie[8] przynosi wstyd swojej matce. (Przyp 13,24; Przyp 17,21; Przyp 19,18; Przyp 22,15; Przyp 23,13; Przyp 23,24)16Gdy przybywa bezbożnych, wzmaga się bezprawie; lecz sprawiedliwi zobaczą ich upadek. (Ps 37,7; Ps 112,8; Przyp 28,12; Przyp 28,28; Przyp 29,2)17Karć swego syna, a oszczędzi ci niepokoju i dostarczy przysmaków twojej duszy. (Przyp 10,1; Przyp 19,18; Przyp 23,13)18Gdzie brak objawienia, tam lud się rozprzęga; kto przestrzega Prawa – temu szczęście![9] (Wj 32,25; 1 Sm 3,1)19Samymi słowami sługi się nie skarci, bo choć je rozumie, nie odpowiada. (Przyp 26,12)20Czy widziałeś człowieka pochopnego w słowach? Więcej nadziei jest dla głupca niż dla niego.21Kto rozpieszcza swego sługę od młodości, zrobi z niego w końcu słabeusza.[10]22Człowiek gniewny wszczyna kłótnię, a furiat popełnia wiele nieprawości. (Przyp 14,17; Przyp 14,29; Przyp 15,18; Przyp 16,32; Przyp 22,24; Przyp 28,15)23Pycha człowieka sprowadza go nisko, lecz uniżony duchem dostępuje czci.24Kto dzieli się ze złodziejem, nienawidzi swojej duszy; słyszy przysięgę, ale niczego nie zdradza. (Kpł 5,1)25Strach przed człowiekiem stanowi sidło, lecz kto ufa JHWH – jest bezpieczny.[11] (Przyp 10,27; Przyp 12,2)26Wielu zabiega o względy władcy,[12] tymczasem sąd nad człowiekiem zależy od JHWH.27Ohydą dla sprawiedliwych jest człowiek niegodziwy; ohydą dla bezbożnego – postępujący w sposób prawy.