1Podeszli do Niego faryzeusze i saduceusze. Chcieli Go wystawić na próbę, dlatego prosili, by w ich obecności dokonał jakiegoś znaku, świadczącego o tym, że ma moc pochodzącą z nieba.2Jezus zaś odpowiedział: Gdy nastaje wieczór, mówicie: Będzie bezchmurny dzień, bo niebo się czerwieni.3Rano mówicie: Zanosi się na deszcz — niebo zaczerwienione i robi się pochmurno. Z jednej więc strony potraficie wyciągać wnioski z wyglądu nieba, a z drugiej nie umiecie pojąć znaków czasu?4Pokolenie złe i cudzołożne szuka znaku! Lecz znak nie będzie mu dany, poza znakiem Jonasza. Z tym ich zostawił i odszedł.
Ostrzeżenie przed „zakwasem”
5Przed przeprawą na drugą stronę jeziora uczniowie zapomnieli zabrać ze sobą chleb.6Jezus właśnie mówił: Uważajcie, strzeżcie się zakwasu faryzeuszów i saduceuszów!7Im zaś nie dawało spokoju to, że nie mają chleba.8Jezus przejrzał ich myśli: Małowierni — powiedział — dlaczego myślicie o chlebie?9Czy jeszcze tego nie dostrzegacie? Przypomnijcie sobie tych pięć chlebów i pięć tysięcy ludzi. Ile wtedy koszy zebraliście?10Albo tych siedem chlebów i cztery tysiące ludzi — ile koszy zebraliście?11Jak to? Nie rozumiecie, że mówię nie o chlebie? Strzeżcie się zakwasu faryzeuszów i saduceuszów.12Wtedy zrozumieli, że nie chodziło Mu o to, by wystrzegali się kwasu chlebowego, ale nauki faryzeuszów i saduceuszów.
Wyznanie Piotra i Jezusa
13Gdy Jezus przybył w okolice Cezarei Filipowej, zwrócił się do swoich uczniów z pytaniem: Za kogo ludzie uważają Syna Człowieczego?14Jedni za Jana Chrzciciela — odpowiedzieli — inni za Eliasza, a jeszcze inni za Jeremiasza lub jednego z proroków.15Wówczas Jezus zapytał: A według was, kim jestem?16Wtedy Szymon Piotr wyznał: Ty jesteś Chrystusem, Synem żywego Boga.17W odpowiedzi Jezus zwrócił się do niego: Szczęśliwy jesteś, Szymonie, synu Jana,[1] bo objawił ci to nie człowiek śmiertelny, lecz mój Ojciec, który mieszka w niebie.18Oświadczam ci, ty jesteś kamieniem,[2] a na tej skale zbuduję mój Kościół i potęga śmierci nie zdoła go pokonać.19Wręczę ci klucze Królestwa Niebios. Cokolwiek zwiążesz na ziemi, będzie związane w niebie, a cokolwiek rozwiążesz na ziemi, będzie rozwiązane w niebie.20Potem polecił uczniom z całą stanowczością, aby nikomu nie mówili, że On jest Chrystusem.
Pierwsza zapowiedź śmierci
21Odtąd Jezus zaczął tłumaczyć swoim uczniom, że musi pójść do Jerozolimy, tam wiele wycierpieć ze strony starszych, arcykapłanów i znawców Prawa, że musi być zabity i trzeciego dnia zmartwychwstać.
Niechlubna troska Piotra
22Piotr wziął Go wówczas na stronę i zaczął upominać: Niech Cię Bóg przed tym zachowa, Panie! To Ci się nie może zdarzyć!23On jednak odwrócił się i powiedział Piotrowi: Zejdź mi z oczu, szatanie! Nakłaniasz Mnie do odstępstwa, bo nie myślisz o tym, co Boże, ale o tym, co ludzkie.[3]
Cena uczniostwa
24Następnie Jezus zwrócił się do swoich uczniów: Jeśli ktoś chce pójść za Mną, niech się wyrzeknie samego siebie, weźmie swój krzyż i naśladuje Mnie.25Kto bowiem pragnie swoją duszę ocalić, utraci ją, a kto utraci swoją duszę ze względu na Mnie — ocali ją.26Bo cóż za korzyść odniósł człowiek, który zdobył cały świat, jeśli utracił własną duszę? Albo co da człowiek w zamian za swoją duszę?27Gdyż Syn Człowieczy przyjdzie w chwale swojego Ojca, ze swoimi aniołami. Wtedy odpłaci każdemu według jego czynów.28Zapewniam was, że stoją pośród was tacy, którzy zanim zaznają śmierci, na pewno zobaczą Syna Człowieczego, przychodzącego ze swoim Królestwem.
Mateusza 16
Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza (dosłowny)
1I podeszli do Niego faryzeusze i saduceusze, i wystawiając Go na próbę, prosili, aby im pokazał znak z nieba. (Mt 12,38; Mt 19,3; Mt 22,18; Mt 22,35; Mk 8,11; Łk 11,16; Łk 12,54; 1 Kor 1,22)2On zaś odpowiedział im: Gdy nastaje wieczór, mówicie: Będzie bezchmurny dzień, bo niebo się czerwieni;3a rano: Będzie dziś padać, bo czerwieni się niebo pochmurne. Obłudnicy, wiecie, jak ocenić oblicze nieba, a znaków czasów nie potraficie?4Pokolenie złe i cudzołożne poszukuje znaku, lecz znak nie będzie mu dany, poza znakiem Jonasza. [Z tym] ich zostawił i odszedł. (Mt 12,39)
Ostrzeżenie przed „zakwasem”
5Przed przeprawą na drugą stronę uczniowie zapomnieli wziąć chlebów. (Mk 8,14)6Jezus zaś powiedział im: Uważajcie i strzeżcie się zakwasu faryzeuszów i saduceuszów! (Mt 13,33; Łk 12,1; 1 Kor 5,6; Ga 5,9)7Oni tymczasem rozprawiali[1] między sobą, mówiąc: Nie zabraliśmy chlebów.8Gdy Jezus to zauważył,[2] powiedział: O czym rozprawiacie między sobą, małowierni, że nie macie chlebów? (Mt 6,30; Mt 8,26; Mt 14,31)9Jeszcze nie rozumiecie? Czy nie pamiętacie tych pięciu chlebów dla pięciu tysięcy – i ile koszyków[3] zebraliście? (Mt 14,17)10A tych siedmiu chlebów dla czterech tysięcy – i ile koszów[4] zebraliście? (Mt 15,34)11Jak to? Nie rozumiecie, że nie o chlebie wam powiedziałem? Strzeżcie się zakwasu faryzeuszów i saduceuszów.12Wtedy zrozumieli, że nie powiedział, aby wystrzegali się zakwasu chlebowego, ale nauki faryzeuszów i saduceuszów.
22A Piotr wziął Go na stronę i zaczął Go upominać: Miłosierdzia Ci,[14] Panie! Nigdy tak z Tobą nie będzie!23On jednak obrócił się i powiedział Piotrowi: Odejdź za Mnie, szatanie![15] Jesteś moją pułapką,[16] gdyż nie myślisz o tym, co Boże, ale o tym, co ludzkie.[17] (Mt 4,10; Mt 18,7; Rz 8,6; Rz 11,9; 1 Kor 1,23; Ap 20,2)
Cena uczniostwa
24Następnie Jezus powiedział do swoich uczniów: Jeśli ktoś chce pójść za Mną, niech się wyprze samego siebie, weźmie swój krzyż i niech idzie za Mną. (Mt 10,38; Mk 8,34; Łk 9,23; Łk 14,27)25Bo kto by chciał ocalić swoją duszę, zgubi ją, a kto by zgubił swoją duszę ze względu na Mnie, odnajdzie ją. (Mt 10,39; Łk 17,33; Ap 12,11)26Co bowiem zyska człowiek, choćby zdobył cały świat, jeśli swą duszę utracił? Bo co da człowiek w zamian za swoją duszę?27Gdyż Syn Człowieczy ma przyjść w chwale swojego Ojca, z aniołami swoimi, i wtedy odda każdemu według jego czynów. (Mt 13,41; Mt 25,31; Mt 26,64; Rz 2,6; 1 Kor 3,14; 2 Kor 5,10; 1 Tes 2,19; 1 Tes 4,16; 2 Tes 1,9; Jud 1,14; Ap 1,7; Ap 22,7; Ap 22,12; Ap 22,20)28Zapewniam was, że są wśród stojących tutaj tacy, którzy nie skosztują śmierci, dopóki nie zobaczą Syna Człowieczego, przychodzącego w swoim Królestwie. (Mt 10,23; Mt 20,21; Mt 24,34; Łk 23,42)