1Paweł, apostoł — posłany nie przez ludzi i nie z powodu człowieka, ale za sprawą Jezusa Chrystusa i Boga Ojca, który Go wzbudził z martwych —2oraz wszyscy bracia, którzy są ze mną, do kościołów w Galacji:3Niech wam towarzyszą łaska i pokój, pochodzące od Boga, naszego Ojca, oraz Pana, Jezusa Chrystusa.4On samego siebie wydał za nasze grzechy, aby nas wyrwać ze zła panującego w obecnym wieku, zgodnie z wolą Boga i naszego Ojca,5któremu niech będzie chwała na wieki. Amen.
Dziwna łatwowierność
6Dziwię się, że tak prędko dajecie się odwieść od Tego, który was powołał w łasce Chrystusa, do innej dobrej nowiny.7Jednak innej nie ma. Są tylko jacyś ludzie, którzy was niepokoją i chcą przekręcić to, co przekazał nam Chrystus.8Ale choćby nawet ktoś z nas albo sam anioł z nieba głosił wam dobrą nowinę różną od tej, którą wam przekazaliśmy, niech będzie przeklęty!9Jak powiedzieliśmy przedtem, tak teraz powtarzam: Jeśli ktoś wam głosi dobrą nowinę różną od tej, którą już przyjęliście, niech będzie przeklęty!10Czy mówiąc tak, zamierzam zjednać sobie ludzi, czy Boga? Albo może chodzi mi o przypodobanie się ludziom? Gdybym nadal zabiegał o ludzkie względy, nie byłbym sługą Chrystusa.
Pochodzenie Pawłowej dobrej nowiny
11Oznajmiam wam bowiem, bracia: Dobra nowina, którą wam głosiłem, nie jest owocem myśli ludzkiej.12Nie przejąłem jej od człowieka ani nikt mnie jej nie nauczył. Mam ją dzięki objawieniu Jezusa Chrystusa.13Bo na pewno słyszeliście o moim wcześniejszym postępowaniu w judaizmie. Wyjątkowo prześladowałem wtedy i niszczyłem Kościół.14Jako wyznawca judaizmu robiłem większe postępy niż wielu innych z mojego pokolenia, bo gorliwiej przestrzegałem moich ojczystych tradycji.15Gdy jednak spodobało się Bogu, który mnie wyznaczył jeszcze w łonie mojej matki i powołał dzięki swojej łasce,16żeby we mnie objawić swego Syna, abym głosił Go między poganami, nie radziłem się ciała ani krwi.17Nie udałem się też do Jerozolimy, do tych, którzy przede mną byli apostołami, lecz natychmiast odszedłem do Arabii, po czym znów wróciłem do Damaszku.18Następnie, po trzech latach, wybrałem się do Jerozolimy, żeby poznać Kefasa. Przebywałem u niego piętnaście dni.19Co do innych apostołów, nie widziałem żadnego poza Jakubem, bratem Pańskim.20Pisząc to, oświadczam wobec Pana, że nie kłamię.21Potem udałem się w okolice Syrii i Cylicji.22A kościoły Chrystusowe w Judei osobiście mnie nie znały.23Ludzie słyszeli jedynie, że ten, który ich kiedyś prześladował, teraz głosi wiarę, którą wcześniej zwalczał —24i z mego powodu chwalili Boga.
Galatów 1
Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza (dosłowny)
6Dziwię się, że tak szybko dajecie się odwieść od Tego, który was powołał w łasce Chrystusa, do innej ewangelii, (Dz 15,1; Rz 8,30; Rz 16,17; 2 Kor 11,4; Ef 1,18)7jednak innej nie ma, chyba że [są] jacyś ludzie, którzy was niepokoją i chcą przekręcić ewangelię Chrystusa. (Dz 15,24; Ga 5,10; Ga 5,12)8Ale choćbyśmy nawet my albo anioł z nieba głosił wam ewangelię inną od tej, którą my wam ogłosiliśmy, niech będzie przeklęty! (Rz 9,3; 1 Kor 16,22; 2 Kor 11,14)9Jak powiedzieliśmy przedtem, tak i teraz znowu mówię: Jeśli wam ktoś głosi ewangelię inną od tej, którą przejęliście, niech będzie przeklęty!10A teraz, czy chcę sobie zjednać ludzi, czy Boga? Albo czy staram się przypodobać ludziom? Gdybym nadal chciał się przypodobać ludziom, nie byłbym sługą Chrystusa. (Rz 1,1; Rz 2,29; 1 Tes 2,4)