Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza (literacki)
od Ewangeliczny Instytut Biblijny1Dlatego, bracia, moi ukochani, moja tęsknoto, radości i korono, tak właśnie trwajcie w Panu, ukochani.2Zachęcam Ewodię i zachęcam Syntyche, aby były jednomyślne w Panu.3Tak, proszę i ciebie, wierny towarzyszu,[1] pomagaj im. One dla dobrej nowiny zmagały się wraz ze mną, Klemensem i innymi moimi współpracownikami, których imiona są w Zwoju życia.4Radujcie się w Panu zawsze! Powtarzam: Radujcie się!5Bądźcie znani wszystkim ze swojej rzetelności — Pan jest blisko!6Przestańcie martwić się o cokolwiek. Raczej w każdej sprawie, gdy się modlicie i prosicie, z wdzięcznością przedstawiajcie swoje potrzeby Bogu.7A pokój Boży, którego nie ogarnie żaden umysł, będzie w Chrystusie Jezusie strzegł waszych serc oraz myśli.8W końcu, bracia, rozmyślajcie o tym, co prawdziwe, szlachetne, sprawiedliwe, czyste, miłe, godne polecenia, może uchodzić za wzór i zasługuje na uznanie.9Wprowadzajcie w życie to, czego nauczyliście się, co przejęliście, o czym usłyszeliście i co widzieliście u mnie, a Bóg pokoju[2] będzie z wami.
Podziękowanie za pamięć
10Niezmiernie ucieszyłem się w Panu, że znów o mnie pomyśleliście. Wiem, że myśleliście już wcześniej, lecz nie było okazji, aby to wyrazić.11Mówię to nie z powodu moich potrzeb, bo nauczyłem się cieszyć tym, co jest.12Wiem, co to skromność, znany mi dostatek. Radzę sobie wszędzie, w każdej sytuacji. Poznałem sytość, nieobcy mi głód; wiem, jak mieć dużo, i umiem żyć w biedzie.13Wszystko mogę w Tym, który mnie umacnia, w Chrystusie.14Wspaniale jednak postąpiliście, łącząc się ze mną w ucisku.15A wy sami o tym wiecie, Filipianie, że już na początku, gdy głosiłem dobrą nowinę po wyjściu z Macedonii, żaden kościół nie uczestniczył w mych przychodach i wydatkach — poza wami jedynymi.16Bo przecież również do Tesalonik parę razy przysłaliście środki na moje potrzeby.17Nie chodzi o to, że spodziewam się daru. Zależy mi raczej na plonie, który można by wam zaliczyć na korzyść.18Poświadczam jednocześnie, że otrzymałem wszystko i mam pod dostatkiem. Zostałem w pełni zaopatrzony, gdy Epafrodytos przekazał mi wasz dar, niczym wspaniałe pachnidło, słodką, miłą Bogu ofiarę.19A mój Bóg w pełni zaspokoi każdą waszą potrzebę według swego bogactwa w chwale, w Chrystusie Jezusie.20Bogu zaś i naszemu Ojcu niech będzie chwała na wieki wieków. Amen.
Pozdrowienia
21Pozdrówcie każdą osobę świętą w Chrystusie Jezusie. Pozdrawiają was obecni przy mnie bracia.22Swoje pozdrowienia przekazują też wszyscy święci, szczególnie ci z domu cesarza.23Niech łaska Pana Jezusa Chrystusa towarzyszy wam w duchowym życiu.
Filipian 4
Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza (dosłowny)
od Ewangeliczny Instytut Biblijny1Dlatego, bracia moi ukochani i wytęsknieni, moja radości i korono, tak właśnie stójcie w Panu, ukochani. (1 Tes 2,19)2Zachęcam Ewodię[1] i zachęcam Syntyche,[2] aby były jednomyślne w Panu. (2 Kor 13,11; Flp 4,18)3Tak, proszę i ciebie, wierny towarzyszu,[3] zajmij się nimi;[4] one dla ewangelii zmagały się razem ze mną, z Klemensem[5] i z innymi moimi współpracownikami, których imiona są w Zwoju życia. (Łk 10,20; Ap 3,5; Ap 13,8; Ap 17,8; Ap 20,12; Ap 20,14; Ap 21,27)4Radujcie się w Panu zawsze; powtarzam,[6] radujcie się! (Rz 12,12; 2 Kor 13,11; Flp 2,18; Flp 3,1; 1 Tes 5,16)5Wasza uprzejmość[7] niech da się poznać wszystkim ludziom: Pan jest blisko! (Ef 4,32; Hbr 10,37; Jk 5,8; Jk 5,9)6Przestańcie martwić[8] się o cokolwiek, ale we wszystkim w modlitwie i błaganiach, z dziękczynieniem, niech wasze prośby staną się znane Bogu. (Mt 6,25; Łk 12,22; Kol 4,2; 1 Tm 2,1; 1 P 5,7)7A pokój Boży, który przewyższa wszelki rozum, będzie strzegł waszych serc i waszych myśli w Chrystusie Jezusie.[9] (Kol 3,16)8Ponadto, bracia, cokolwiek jest prawdziwe, cokolwiek szlachetne, cokolwiek sprawiedliwe, cokolwiek czyste,[10] cokolwiek miłe, cokolwiek czcigodne, cokolwiek jest cnotą i cokolwiek chwalebne – o tym rozmyślajcie.[11] (Rz 12,17)9Czyńcie też to, czego się nauczyliście, co przejęliście, co słyszeliście i co widzieliście u mnie, a Bóg pokoju będzie z wami. (Rz 15,33; Rz 16,20; 1 Kor 14,33; 1 Tes 5,23)
Podziękowanie za pamięć
10Ucieszyłem się zaś w Panu wielce, że nareszcie zaczęliście o mnie myśleć, choć myśleliście, lecz zabrakło sposobności.11Nie żebym mówił z powodu niedostatku. Ja bowiem nauczyłem się być zadowolony z tego, w czym jestem. (1 Tm 6,6)12Umiem się ograniczyć, umiem też żyć w obfitości; wszędzie i we wszystko jestem wtajemniczony; umiem być syty, umiem też głodować, obfitować i być w niedostatku.13Wszystko mogę w Tym, który mnie umacnia, w Chrystusie.[12] (2 Kor 12,10; 1 Tm 1,12; 2 Tm 4,17)14Jednakże pięknie postąpiliście,[13] łącząc się ze mną w ucisku.15A wy sami wiecie, Filipianie, że na początku [głoszenia] ewangelii, gdy wyszedłem z Macedonii, żadne zgromadzenie nie dołączyło do mnie w rachunku rozchodu i przychodu – poza wami jednymi, (2 Kor 11,9)16bo i do Tesaloniki i raz, i drugi[14] przysłaliście na moje potrzeby.[15]17Nie że zależy mi na darze, raczej zależy mi na plonie, szybko powiększającym się na waszym rachunku. (1 Kor 9,11)18Odebrałem zaś wszystko – i mam w obfitości; zostałem zaopatrzony w pełni, gdy otrzymałem od Epafrodytosa to, co [przyszło] od was, pachnącą woń, miłą ofiarę przyjemną Bogu. (Flp 2,25)19A mój Bóg w pełni zaspokoi wszelką waszą potrzebę według swego bogactwa w chwale, w Chrystusie Jezusie.20Bogu zaś i Ojcu naszemu niech będzie chwała na wieki wieków. Amen.
Pozdrowienia
21Pozdrówcie każdego świętego w Chrystusie Jezusie. Pozdrawiają was bracia, którzy są ze mną.22Pozdrawiają was wszyscy święci, zwłaszcza zaś ci z domu cesarza. (Flp 1,13)23Niech łaska Pana Jezusa Chrystusa będzie z waszym duchem. Amen.[16]