1W końcu, bracia, prosimy was i zachęcamy w Panu Jezusie: Postępujcie zgodnie z zasadami, które wam przekazaliśmy. Takie postępowanie podoba się Bogu. Wy tak postępujecie, ale jeszcze bardziej w tym celujcie.2Bo wiecie, jakie zalecenia podaliśmy wam przez Pana Jezusa.3Wolą Bożą jest wasze uświęcenie, powstrzymanie się od nierządu.4Każdy z was powinien wiedzieć, w jaki sposób dbać o świętość i o godność w swym pożyciu,[1] (2 Kor 4,7)5nie ulegać namiętnościom, jak poganie, którzy Boga nie poznali.6Niech nikt w tej sprawie nie dopuszcza się wykroczeń i nie oszukuje swojego brata, gdyż Pan wymierza za to karę. To wam zresztą zapowiadaliśmy i poświadczaliśmy.7Wiedzcie, że Pan powołał nas nie do nieczystości, lecz do uświęcenia.8Kto ten fakt lekceważy, lekceważy nie człowieka, lecz Boga — Tego, który nas obdarza swoim Duchem Świętym.9O miłości braterskiej pisać wam nie trzeba. Sam Bóg was pouczył, że trzeba się wzajemnie kochać.10To również czynicie względem wszystkich, w całej Macedonii. My po prostu zachęcamy: Jeszcze bardziej w tym celujcie.11Postawcie też sobie za punkt honoru, zgodnie z naszym zaleceniem, żyć spokojnie, pilnować swych spraw i utrzymywać się z własnej pracy.[2]12Chodzi bowiem o to, abyście wobec osób spoza kościoła postępowali godnie i od nikogo nie byli zależni.
O zmartwychwstaniu wierzących
13Nie chcemy też, bracia, abyście byli nieświadomi losu tych, którzy zasnęli.[3] Nie musicie się smucić, jak ludzie bez nadziei.14Otóż jak wierzymy, że Jezus umarł i zmartwychwstał, tak też wierzymy, że Bóg — przez Jezusa — poprowadzi wraz z Nim do wieczności tych, którzy zasnęli.[4]15To wam podajemy jako Słowo Pańskie: My, którzy pozostaniemy przy życiu aż do przyjścia Pana, nie wyprzedzimy tych, którzy zasnęli.16Gdyż sam Pan zstąpi z nieba z wyraźnym rozkazem, przy wtórze głosu archanioła i przy dźwiękach trąby, w którą Bóg każe zadąć. Wtedy najpierw powstaną ci, którzy umarli w Chrystusie.17Potem my, którzy pozostaniemy przy życiu, razem z nimi zostaniemy porwani w obłokach, w powietrze, na spotkanie Pana — i tak już na zawsze z Nim pozostaniemy.18Tymi słowami dodawajcie sobie otuchy.
1 Tesaloniczan 4
Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza (dosłowny)
13Nie chcemy zaś, bracia, abyście byli nieświadomi co do tych, którzy śpią, abyście się nie smucili, jak pozostali, którzy nie mają nadziei. (1 Kor 15,18; 1 Kor 15,20; 1 Kor 15,51; Ef 2,12)14Skoro bowiem wierzymy, że Jezus umarł i zmartwychwstał, tak też, że Bóg tych, którzy zasnęli, za sprawą Jezusa poprowadzi wraz z Nim. (Rz 10,9; Rz 14,9; 1 Kor 15,3; 1 Kor 15,12; 1 Kor 15,23)15Bo to wam mówimy w Słowie Pana,[6] że my, którzy żyjemy i pozostaniemy do przyjścia Pana,[7] nie wyprzedzimy tych, którzy zasnęli. (1 Kor 15,51; 1 Tes 2,19; 1 Tes 3,13; 1 Tes 4,17; 2 Tes 2,1)16Gdyż sam Pan w[8] okrzyku [rozkazu], w głosie archanioła i trąby Bożej zstąpi z nieba; wtedy najpierw powstaną ci, którzy umarli w Chrystusie, (Mt 24,31; 1 Kor 15,23; 1 Kor 15,52; Jud 1,9; Ap 14,13)17potem my, żyjący, pozostawieni,[9] razem z nimi będziemy porwani[10] w obłokach[11] na spotkanie Pana, w powietrze; i tak zawsze będziemy z Panem. (Mt 24,40; Mt 26,64; Dz 1,9; Dz 1,11; 2 Tes 2,1; Ap 10,1; Ap 14,14)18Dlatego zachęcajcie jedni drugich tymi słowami. (1 Tes 5,11)