1Bądźcie moimi naśladowcami, jak ja jestem naśladowcą Chrystusa.2Pochwalam was za to, że we wszystkim o mnie pamiętacie i trzymacie się tego, co wam przekazałem.3Chcę więc, abyście wiedzieli, że głową każdego mężczyzny[1] jest Chrystus, głową każdej kobiety[2] jest mąż, a głową Chrystusa jest Bóg.4Każdy mąż, który modli się lub prorokuje z nakrytą głową, hańbi swoją głowę.5I każda żona, która modli się lub prorokuje z nie nakrytą głową, hańbi swoją głowę, ponieważ jest dokładnie jak ta, której zgolono włosy.[3] (Iz 7,20)6Jeśli żona nie chce nakrywać głowy, powinna się ostrzyc. A ponieważ wstyd, żeby żona strzygła się lub goliła, niech nakrywa głowę.7Mąż nie powinien nakrywać głowy, dlatego że jako mężczyzna jest obrazem i chwałą Boga, kobieta natomiast, jako żona, jest chwałą męża.8Gdyż nie mężczyzna powstał z kobiety, lecz kobieta z mężczyzny.9Również nie mężczyzna został stworzony ze względu na kobietę, ale kobieta ze względu na mężczyznę.10Dlatego żona powinna mieć na głowie znak podporządkowania władzy — ze względu na aniołów.11Zresztą w Panu ani kobieta nie jest niezależna od mężczyzny, ani mężczyzna od kobiety.12Bo jak kobieta powstała z mężczyzny, tak mężczyzna rodzi się z kobiety — a wszystko pochodzi od Boga.13Sami osądźcie: Czy żonie wypada modlić się do Boga bez nakrycia głowy?14Czyż sama natura nie poucza was, że mężczyźnie, jeśli zapuszcza włosy, przynosi to wstyd,15a kobiecie, jeśli zapuszcza włosy, przynosi to chwałę? Gdyż włosy zostały jej dane jako okrycie.16A jeśli ktoś z tym wywodem się nie zgadza, niech wie, że ani my, ani kościoły Boże takiego zwyczaju nie mamy.
Porządek przy Wieczerzy Pańskiej
17Przechodząc do dalszych poleceń, nie pochwalam, że schodzicie się nie na lepsze, lecz na gorsze.18Przede wszystkim więc słyszę, że gdy się schodzicie jako kościół, powstają między wami podziały — i po części temu wierzę.19Prawdę mówiąc, nawet powinno dochodzić między wami do rozłamów, aby wyszło na jaw, kto wśród was prawdziwie wierzy.20A zatem, gdy się schodzicie, to właściwie nie ma wśród was spożywania Wieczerzy Pańskiej.21Raczej każdy zabiera się do własnej wieczerzy, którą przed sobą kładzie, i skutek jest taki, że jeden jest głodny, a drugi pijany.22Czy nie macie domów, aby tam jeść i pić? Albo czy uważacie, że Kościołem Bożym można gardzić i upokarzać tych, którzy mają niewiele? Co mam wam powiedzieć? Pochwalić was? Nie, za to nie pochwalam!23Ja bowiem przejąłem od Pana to, co też wam przekazałem, że Pan Jezus tej nocy, której został wydany, wziął chleb,24złożył dziękczynienie, złamał i oznajmił: To jest moje ciało za was wydane — to czyńcie na moją pamiątkę.25Podobnie, gdy było po wieczerzy, wziął kielich i oświadczył: Ten kielich to nowe przymierze, w mojej krwi. To czyńcie, ilekroć pijecie — na moją pamiątkę.26Gdyż ilekroć spożywacie ten chleb i pijecie z tego kielicha, ogłaszacie śmierć Pana, do czasu Jego przyjścia.27Dlatego kto by jadł chleb i pił z kielicha Pańskiego niegodnie, winny będzie zlekceważenia ciała i krwi Pana.28Niech więc każdy człowiek przyjrzy się sam sobie, a potem sięga po chleb i bierze do rąk kielich.29Kto bowiem je i pije niegodnie,[4] bez uszanowania dla ciała Pańskiego,[5] je i pije wyrok na samego siebie.30Dlatego jest między wami tylu chorych i słabych, a wielu pomarło.[6]31Bo gdybyśmy osądzali samych siebie, nie bylibyśmy sądzeni.32A tak, sądzeni przez Pana, jesteśmy karceni, aby wraz ze światem nie doznać potępienia.33Dlatego, moi bracia, gdy się schodzicie na wspólny posiłek, czekajcie jedni na drugich.34Jeśli ktoś jest głodny, niech się naje w domu, abyście się nie schodzili na własne potępienie. Co do pozostałych spraw — zarządzę, gdy przybędę.
1 Koryntian 11
Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza (dosłowny)
1Bądźcie naśladowcami moimi, jak i ja – Chrystusa. (Mt 11,29; Rz 15,1; 1 Kor 4,16; Ef 5,2; Flp 3,17; 1 Tes 1,6; 2 Tes 3,7; 2 Tes 3,9; 1 P 2,21)2Chwalę was zaś,[1] że we wszystkim o mnie pamiętacie i – jak wam przekazałem – przekazu tego mocno się trzymacie. (1 Kor 11,1; 1 Tes 3,6; 2 Tes 2,15; 2 Tes 3,6)3Chcę zaś, abyście wiedzieli, że głową każdego mężczyzny[2] jest Chrystus, a głową żony[3] mąż, a głową Chrystusa Bóg. (1 Kor 3,23; 1 Kor 15,28; Ef 1,22; Ef 5,23; Kol 1,18)4Każdy mężczyzna, który modli się lub prorokuje z nakrytą głową, hańbi swoją głowę. (1 Kor 14,1; 1 Kor 14,31; 1 Kor 14,39)5I każda kobieta, która modli się lub prorokuje z nie nakrytą głową, hańbi swoją głowę, bo jednym i tym samym jest z ogoloną.[4] (Łk 2,36; Dz 21,9; 1 Kor 14,34)6Bo jeśli kobieta nie nakrywa się, to niech się ostrzyże; a skoro brzydko kobiecie strzyc się lub golić, to niech się przykrywa.7O ile mężczyzna nie powinien przykrywać sobie głowy, będąc[5] obrazem i chwałą Boga, to żona jest chwałą męża. (Jk 3,9)8Gdyż nie mężczyzna jest z kobiety, lecz kobieta z mężczyzny.9Również nie mężczyzna został stworzony ze względu na kobietę, ale kobieta ze względu na mężczyznę. (1 Tm 2,13)10Dlatego żona powinna mieć na głowie [znak] władzy – ze względu na aniołów.[6] (1 Kor 4,9; Ef 3,10; Ef 6,12; 1 Tm 2,11)11Zresztą w Panu nie ma kobiety bez mężczyzny ani mężczyzny bez kobiety.12Bo jak kobieta jest z mężczyzny, tak też mężczyzna przez kobietę – a wszystko z Boga.13Sami w sobie[7] osądźcie: Czy kobiecie pasuje modlić się do Boga bez nakrycia?14Czyż sama natura[8] nie poucza was, że mężczyźnie, jeśli zapuszcza włosy, przynosi to wstyd, (Rz 2,14)15a kobiecie, jeśli zapuszcza włosy, przynosi to chwałę? Gdyż włosy zostały jej dane za okrycie.[9] (1 Kor 11,6)16A jeśli ktoś myśli być uparty, my takiego ustalenia[10] nie mamy ani zgromadzenia Boże.[11] (1 Kor 4,17; 1 Kor 7,17; 1 Kor 8,7; 1 Kor 11,5; 1 Kor 11,6; 1 Kor 11,7; 1 Kor 11,11; 1 Kor 11,14; 1 Kor 14,33; 1 Kor 16,1)
Znaczenie Wieczerzy Pańskiej i sposób jej obchodzenia
17To natomiast zarządzając, nie pochwalam, że schodzicie się nie ku lepszemu, ale ku gorszemu. (Mt 18,20; 1 Kor 14,23; Hbr 10,25)18Przede wszystkim więc słyszę, że gdy schodzicie się jako zgromadzenie, powstają między wami podziały – i po części temu wierzę. (1 Kor 1,10; 1 Kor 3,3)19Bo i muszą być wśród was różne stronnictwa, aby ci, którzy są wypróbowani, stali się wśród was widoczni. (Łk 12,51; 1 J 2,19)20Gdy więc schodzicie się razem, nie ma wśród was spożywania Wieczerzy Pańskiej;21każdy bowiem kładzie przed sobą własną wieczerzę do spożycia – i jeden jest głodny, a drugi pijany.22Czy nie macie domów, aby jeść i pić? Albo czy zgromadzeniem Bożym gardzicie[12] i zawstydzacie tych, którzy nic nie mają? Co mam wam powiedzieć? Czy mam was pochwalić? Za to nie pochwalam. (Jk 2,5)23Ja bowiem przejąłem od Pana to, co też wam przekazałem, że Pan Jezus tej nocy, której został wydany, wziął chleb, (Mt 26,26; Mk 14,22; Łk 22,19; 1 Kor 15,3; Ga 1,12)24podziękował, złamał i powiedział: To jest moje ciało za was [wydane]; to czyńcie na moją pamiątkę.25Podobnie po wieczerzy [wziął] kielich i powiedział: Ten kielich to nowe przymierze w mojej krwi; to czyńcie, ilekroć pijecie – na moją pamiątkę.[13] (2 Kor 3,6; Hbr 7,22; Hbr 8,8)26Gdyż ilekroć spożywacie ten chleb i pijecie z tego kielicha, ogłaszacie[14] śmierć Pana, dopóki [On] nie przyjdzie. (Mt 26,29; Dz 1,11; 1 Kor 4,5)27Dlatego kto by jadł chleb i pił z kielicha Pańskiego niegodnie,[15] winien[16] będzie ciała i krwi Pana. (1 Kor 10,16; Ef 2,8; Hbr 10,29; 1 P 1,19)28Niech więc człowiek poddaje samego siebie próbie i w ten sposób niech je z tego chleba i pije z tego kielicha. (2 Kor 13,5; Ga 6,4)29Kto bowiem je i pije niegodnie,[17] bez uwzględnienia ciała Pańskiego,[18] je i pije wyrok na samego siebie.30Dlatego jest między wami wielu słabych i chorych, a niemało zasnęło. (Mt 27,52; 1 Kor 15,20; 1 Kor 15,51)31Bo jeśli osądzalibyśmy samych siebie, nie bylibyśmy sądzeni.32Sądzeni zaś przez Pana, jesteśmy karceni,[19] abyśmy wraz ze światem nie zostali potępieni. (Rz 5,16; Hbr 12,5; Hbr 12,11)33Dlatego, moi bracia, gdy się schodzicie, aby jeść, czekajcie jedni na drugich.34Jeśli ktoś głodny, niech je w domu, abyście nie schodzili się na sąd. Co do pozostałych spraw, zarządzę, gdy przyjdę. (1 Kor 4,19; 1 Kor 11,22)