1Następnego dnia, wczesnym rankiem, najwyżsi kapłani, starsi i przywódcy religijni zebrali się razem z całą Wysoką Radą i postanowili przekazać Jezusa pod zbrojną eskortą Piłatowi, rzymskiemu gubernatorowi.2A gdy przyprowadzono Jezusa do Piłata, ten zapytał Go: —Jesteś Królem Żydów? —Sam to potwierdzasz—odpowiedział mu Jezus.3A ponieważ, obecni tam, najwyżsi kapłani ciągle wysuwali przeciwko Niemu wiele zarzutów,4Piłat zapytał Go: —Czemu nic nie mówisz? Czy nie słyszysz tych wszystkich oskarżeń?5Lecz, ku jego wielkiemu zdziwieniu, Jezus nie odezwał się już ani słowem.6A był zwyczaj, że raz w roku, na święto Paschy, Piłat uwalniał na prośbę ludu jednego żydowskiego więźnia.7W tym czasie przebywał właśnie w więzieniu Barabasz, skazany wraz z innymi za morderstwo popełnione podczas rozruchów.8Gdy więc, jak co roku, przed rezydencją Piłata, zebrali się ludzie proszący o uwolnienie więźnia, gubernator zapytał ich:9—Czy chcecie, abym uwolnił Króla Żydów?10Zorientował się bowiem, że to najwyżsi kapłani z nienawiści uknuli ten spisek przeciwko Jezusowi.11Kapłani jednak podburzyli tłum i ten, zamiast o Jezusa, prosił o uwolnienie Barabasza.12—Co mam zatem zrobić z Królem Żydów?—kontynuował Piłat.13—Ukrzyżuj go!—zawołali w odpowiedzi.14—Ale dlaczego?—dopytywał Piłat. —Jakie przestępstwo popełnił? Oni jednak nie słuchali go i coraz głośniej wołali: —Ukrzyżuj go!!!15Chcąc więc zadowolić tłum, Piłat uwolnił Barabasza. Jezusa natomiast kazał ubiczować i skazał na śmierć przez ukrzyżowanie.
Żołnierze śmieją się z Jezusa
16Żołnierze wyprowadzili Go na dziedziniec i zwołali cały oddział.17Ubrali Go w purpurowy płaszcz i włożyli na Jego głowę koronę uplecioną z długich, ostrych cierni.18Potem, niby to oddając Mu honory, wykrzykiwali: —Niech żyje Król Żydów!19I bili Go po głowie trzcinowym kijem, pluli na Niego i drwiąc padali na kolana, aby oddać Mu pokłon.20Gdy im się to znudziło, ściągnęli z Niego purpurowy płaszcz, nałożyli Mu z powrotem Jego własne ubranie i poprowadzili na ukrzyżowanie.
Ukrzyżowanie
21Po drodze zmusili przechodzącego tamtędy Szymona z Cyreny, ojca Aleksandra i Rufusa, aby niósł Jego krzyż.22W ten sposób doprowadzili Jezusa na miejsce zwane Golgotą (to znaczy: „Czaszką”).23Tam podali Mu do picia wino zaprawione gorzkimi ziołami, ale nie chciał go pić.24Potem Go ukrzyżowali, a o Jego ubranie rzucili losy, aby ustalić, co kto ma wziąć.25Była godzina dziewiąta rano.26Do krzyża przybito tabliczkę z opisem Jego winy: „Król Żydów”.27Po obu stronach Jezusa ukrzyżowano dwóch przestępców.28I tak spełniły się słowa Pisma: „Zaliczono Go do przestępców”.29Przechodzący obok ludzie śmiali się z Niego. Patrzyli z pogardą i wołali: —Widzisz, jak skończyłeś? Mówiłeś, że potrafisz zburzyć i w trzy dni odbudować świątynię!30Skoro jesteś taki mocny, uratuj teraz siebie samego i zejdź z krzyża!31Stali tam również najwyżsi kapłani i inni przywódcy religijni. Oni także naśmiewali się z Jezusa: —Innych potrafił ratować, a siebie uratować nie może!32Taki z niego Mesjasz, Król Izraela? Niech zejdzie z krzyża. Jeśli to zrobi, uwierzymy mu! Również przestępcy, wiszący obok Jezusa, naśmiewali się z Niego.
Śmierć Jezusa
33Nagle, około południa, całą ziemię okrył mrok i aż do godziny trzeciej było ciemno.34Wtedy właśnie Jezus głośno zawołał: —Eloi, Eloi, lema sabachthani! (co znaczy: „Boże mój, Boże mój, czemu Mnie opuściłeś?”).35Stojący w pobliżu ludzie sądzili, że woła proroka Eliasza.36Jakiś człowiek pobiegł nawet po gąbkę, nasączył ją kwaśnym winem i podał Jezusowi, żeby się napił. —Zobaczmy, czy zjawi się Eliasz i pomoże mu zejść!—wytłumaczył zebranym.37Lecz Jezus wydał jeszcze jeden okrzyk i skonał.38W tej samej chwili zasłona w świątyni, oddzielająca miejsce najświętsze, rozdarła się na dwie części—od góry aż do dołu.39A rzymski dowódca, który stał obok krzyża i widział, jak Jezus umiera, zawołał: —To naprawdę był Syn Boży!40Kilka kobiet z daleka przyglądało się temu wszystkiemu—między innymi Maria z Magdali, Maria—matka Jakuba Mniejszego i Józefa, oraz Salome.41Wierzyły one w Jezusa i służyły Mu pomocą, gdy przebywał w Galilei. A teraz, wraz z wieloma innymi kobietami, przyszły za Nim do Jerozolimy.
Pogrzeb Jezusa
42Ponieważ wszystko to wydarzyło się w dniu poprzedzającym szabat,43pewien powszechnie szanowany członek Wysokiej Rady, Józef z Arymatei, oczekujący nadejścia królestwa Bożego, zdobył się na odwagę i pod wieczór przyszedł do Piłata z prośbą o wydanie mu ciała Jezusa.44Piłat nie wierzył, że Jezus już nie żyje. Aby sprawdzić tę wiadomość, wezwał dowódcę odpowiedzialnego za ukrzyżowanie.45Gdy uzyskał od niego potwierdzenie, zezwolił Józefowi zabrać ciało.46Wtedy Józef kupił długie lniane płótno, owinął nim zdjęte z krzyża ciało Jezusa i złożył je w grobie, który był wykuty w skale. Wejście do grobu zamknięto przy pomocy ogromnego kamienia.47Maria z Magdali oraz Maria—matka Józefa, dokładnie zobaczyły, gdzie położono Jezusa.
6Now at the feast he used to release for them one prisoner for whom they asked. (Mt 27,15; Łk 23,18; Jan 18,39; Jan 19,16)7And among the rebels in prison, who had committed murder in the insurrection, there was a man called Barabbas. (Dz 3,14; Dz 5,36)8And the crowd came up and began to ask Pilate to do as he usually did for them.9And he answered them, saying, “Do you want me to release for you the King of the Jews?”10For he perceived that it was out of envy that the chief priests had delivered him up. (Jan 12,19)11But the chief priests stirred up the crowd to have him release for them Barabbas instead.12And Pilate again said to them, “Then what shall I do with the man you call the King of the Jews?” (Jan 19,15)13And they cried out again, “Crucify him.”14And Pilate said to them, “Why? What evil has he done?” But they shouted all the more, “Crucify him.” (Łk 23,41; Jan 8,46)15So Pilate, wishing to satisfy the crowd, released for them Barabbas, and having scourged[1] Jesus, he delivered him to be crucified. (Iz 50,6; Iz 53,5; Mk 10,34; Łk 23,16; Jan 19,1)
Jesus Is Mocked
16And the soldiers led him away inside the palace (that is, the governor’s headquarters),[2] and they called together the whole battalion.[3] (Mt 26,3; Mt 27,27; Jan 18,28; Jan 18,33; Jan 19,2; Jan 19,9; Dz 10,1; Dz 23,35; Flp 1,13)17And they clothed him in a purple cloak, and twisting together a crown of thorns, they put it on him. (Łk 23,11; Ap 18,12; Ap 18,16)18And they began to salute him, “Hail, King of the Jews!” (Mk 15,2)19And they were striking his head with a reed and spitting on him and kneeling down in homage to him. (Mt 8,2; Mk 14,65)20And when they had mocked him, they stripped him of the purple cloak and put his own clothes on him. And they led him out to crucify him. (Iz 53,7; Mk 10,34; Mk 15,17)
The Crucifixion
21And they compelled a passerby, Simon of Cyrene, who was coming in from the country, the father of Alexander and Rufus, to carry his cross. (Mt 27,32; Łk 23,26; Jan 19,17)22And they brought him to the place called Golgotha (which means Place of a Skull). (Mt 27,33; Łk 23,32; Łk 23,44; Jan 19,17; Jan 19,23; Jan 19,28)23And they offered him wine mixed with myrrh, but he did not take it. (Mt 2,11; Jan 19,39)24And they crucified him and divided his garments among them, casting lots for them, to decide what each should take. (Ps 22,18)25And it was the third hour[4] when they crucified him. (Jan 19,14)26And the inscription of the charge against him read, “The King of the Jews.” (Mk 15,2)27And with him they crucified two robbers, one on his right and one on his left.[5] (Mk 10,37; Jan 18,40)29And those who passed by derided him, wagging their heads and saying, “Aha! You who would destroy the temple and rebuild it in three days, (Job 16,4; Ps 22,7; Ps 35,25; Ps 40,15; Ps 109,25; Jer 18,16; Lm 1,12; Lm 2,15; Mk 14,58)30save yourself, and come down from the cross!”31So also the chief priests with the scribes mocked him to one another, saying, “He saved others; he cannot save himself. (Mt 26,53; Łk 4,23; Jan 10,18)32Let the Christ, the King of Israel, come down now from the cross that we may see and believe.” Those who were crucified with him also reviled him. (Mt 1,17; Mk 15,26; Łk 23,39; Jan 1,49; Jan 12,13; Jan 20,29)
The Death of Jesus
33And when the sixth hour[6] had come, there was darkness over the whole land until the ninth hour.[7]34And at the ninth hour Jesus cried with a loud voice, “Eloi, Eloi, lema sabachthani?” which means, “My God, my God, why have you forsaken me?” (Ps 22,1; Hbr 5,7)35And some of the bystanders hearing it said, “Behold, he is calling Elijah.”36And someone ran and filled a sponge with sour wine, put it on a reed and gave it to him to drink, saying, “Wait, let us see whether Elijah will come to take him down.” (Rt 2,14; Ps 69,21)37And Jesus uttered a loud cry and breathed his last. (Mk 15,34; Jan 10,18)38And the curtain of the temple was torn in two, from top to bottom. (Wj 26,31; 2 Krn 3,14)39And when the centurion, who stood facing him, saw that in this way he[8] breathed his last, he said, “Truly this man was the Son[9] of God!” (Mt 27,43; Mt 27,54; Łk 23,47; Łk 23,49)40There were also women looking on from a distance, among whom were Mary Magdalene, and Mary the mother of James the younger and of Joses, and Salome. (Ps 38,11; Mt 27,56; Mk 16,1; Łk 8,2; Jan 19,25)41When he was in Galilee, they followed him and ministered to him, and there were also many other women who came up with him to Jerusalem. (Mk 15,40; Łk 2,4)
Jesus Is Buried
42And when evening had come, since it was the day of Preparation, that is, the day before the Sabbath, (Mt 27,57; Mt 27,62; Łk 23,50; Jan 19,38)43Joseph of Arimathea, a respected member of the council, who was also himself looking for the kingdom of God, took courage and went to Pilate and asked for the body of Jesus. (Łk 2,25; Łk 2,38; Dz 13,50; Dz 17,12)44Pilate was surprised to hear that he should have already died.[10] And summoning the centurion, he asked him whether he was already dead. (Mk 15,39)45And when he learned from the centurion that he was dead, he granted the corpse to Joseph. (Mk 15,44)46And Joseph[11] bought a linen shroud, and taking him down, wrapped him in the linen shroud and laid him in a tomb that had been cut out of the rock. And he rolled a stone against the entrance of the tomb. (Iz 22,16; Iz 53,9; Mk 14,51; Mk 16,4; Jan 11,38)47Mary Magdalene and Mary the mother of Joses saw where he was laid. (Mk 15,40)