Jana 4 | Słowo Życia :: ERF Bibleserver

Słowo Życia

Jezus rozmawia z Samarytanką

1 Wkrótce Jezus otrzymał wiadomość, że faryzeusze już wiedzą, iż pozyskuje i chrzci więcej uczniów niż Jan 2 (chociaż Jezus osobiście nikogo nie chrzcił, ale czynili to Jego uczniowie). 3 Dlatego opuścił Judeę i skierował się do Galilei. 4 Chciał jednak przejść przez Samarię. 5 Zbliżył się więc do samarytańskiego miasteczka Sychar, położonego w pobliżu terenów, które dawno temu patriarcha Jakub przekazał swojemu synowi, Józefowi. 6 Znajdowała się tam studnia Jakuba. Zmęczony drogą, Jezus usiadł przy niej, a było to samo południe. 7 Wtedy właśnie przyszła tam po wodę pewna Samarytanka. Jezus poprosił ją: —Możesz dać Mi się napić? 8 Uczniowie w tym czasie poszli do miasteczka kupić coś do jedzenia. 9 Kobieta odrzekła: —Prosisz mnie o wodę?! Przecież Żydzi i Samarytanie nawet z sobą nie rozmawiają. 10 —Gdybyś wiedziała, jak wspaniały dar przygotował Bóg dla ludzi oraz kto do ciebie mówi, prosiłabyś Go, a dałby ci wodę życia—odpowiedział Jezus. 11 —Panie, przecież nie masz nawet czym zaczerpnąć wody, a studnia jest głęboka. Skąd więc weźmiesz tę wodę życia? 12 Czyżbyś był większy od naszego przodka Jakuba, który dał nam tę studnię? On sam pił z niej wodę, a także jego dzieci oraz całe jego stada. 13 —Każdy, kto pije tę wodę, po jakimś czasie znowu będzie mieć pragnienie—odrzekł Jezus. 14 —Ale kto napije się mojej wody, już nigdy nie będzie spragniony. Wręcz przeciwnie! Moja woda wytryśnie z niego i stanie się źródłem życia wiecznego. 15 —Panie, daj mi więc tej wody—poprosiła kobieta—abym już nie była spragniona i nie musiała przychodzić do tej studni. 16 —Idź najpierw i przyprowadź męża—rzekł do niej Jezus. 17 —Nie mam męża—odparła. —Słusznie mówisz: „Nie mam męża”. 18 Miałaś bowiem pięciu mężów, a mężczyzna, z którym teraz żyjesz, nie jest twoim mężem. Powiedziałaś więc prawdę. 19 —Panie, widzę, że jesteś prorokiem!—powiedziała. 20 —Nasi przodkowie czcili Boga na tej górze. A wy, Żydzi, twierdzicie, że Jerozolima jest właściwym miejscem oddawania Mu czci. 21 —Uwierz Mi, kobieto, że nadchodzi czas, gdy ani na tej górze, ani w Jerozolimie nie będziecie czcili Ojca. 22 Wy nie wiecie, kim jest Ten, komu oddajecie cześć. My znamy Go, bo zbawienie wywodzi się od Żydów. 23 Nadchodzi jednak czas—właściwie już nadszedł—gdy prawdziwi czciciele Ojca będą oddawać Mu cześć w duchu i w prawdzie. Właśnie takich czcicieli On pragnie. 24 Bóg jest duchem. Dlatego ci, którzy oddają Mu cześć, mają to robić w duchu i w prawdzie. 25 —Wiem, że pewnego dnia ma przyjść Mesjasz (to znaczy: „Chrystus”)—odrzekła kobieta. —A gdy On nadejdzie, wszystko nam wyjaśni. 26 —Właśnie z Nim rozmawiasz! To Ja Nim jestem—odpowiedział Jezus.

Powrót uczniów

27 W tym momencie nadeszli uczniowie i zdziwili się, że Jezus rozmawia z samarytańską kobietą. Żaden z nich jednak nie zapytał: „Po co z nią rozmawiasz?”. 28 Ona zaś zostawiła dzban i pobiegła do miasteczka, wołając: 29 —Chodźcie zobaczyć człowieka, który powiedział mi wszystko, co zrobiłam w życiu! To musi być Mesjasz! 30 Mieszkańcy wyszli więc z miasteczka i szli zobaczyć Jezusa. 31 Tymczasem uczniowie zachęcali Go: —Nauczycielu! Zjedz coś. 32 —Ja mam pokarm, o którym nie wiecie—odpowiedział. 33 —Czyżby ktoś przyniósł Mu jedzenie?—zastanawiali się między sobą. 34 —Moim pokarmem jest wypełnianie woli Tego, który Mnie posłał, i wykonywanie Jego dzieła—odparł Jezus. 35 —Czy nie mówicie: Już za cztery miesiące zaczną się żniwa? Ja wam mówię: Rozejrzyjcie się dookoła i zobaczcie, że pola już teraz są gotowe do żniw. 36 Żniwiarz odbiera zapłatę za pracę i zbiera wieczny plon. A ten, który siał, cieszy się razem z nim. 37 Prawdziwe jest powiedzenie: „Jeden sieje, drugi zbiera”. 38 Oto posłałem was do zbierania tego, czego nie sialiście. Inni się przy tym napracowali, a wy zbieracie plon ich pracy.

Wiara Samarytan

39 Wielu Samarytan z tego miasteczka uwierzyło Jezusowi dzięki słowom kobiety: „Powiedział mi wszystko, co zrobiłam w życiu!”. 40 Gdy więc przyszli do Niego, prosili, żeby się u nich zatrzymał. Został więc tam dwa dni. 41 Oni zaś słuchali Jego nauki i jeszcze więcej z nich uwierzyło Mu. 42 Kobiecie zaś mówili: „Wierzymy teraz nie tylko dzięki twoim słowom. Sami bowiem Go słyszeliśmy i wiemy, że to właśnie On jest Zbawicielem świata”.

Jezus uzdrawia syna urzędnika

43 Po upływie dwóch dni Jezus udał się do Galilei, 44 mówił bowiem, że prorok nie może znaleźć szacunku we własnej ojczyźnie. 45 Mieszkańcy Galilei przyjęli Go z otwartymi ramionami. Byli bowiem w Jerozolimie na święcie Paschy i widzieli wszystko, czego tam dokonał. 46 Jezus ponownie poszedł do Kany Galilejskiej, gdzie poprzednio przemienił wodę w wino. W pobliskim Kafarnaum mieszkał pewien urzędnik państwowy, którego syn akurat poważnie chorował. 47 Usłyszał on wcześniej, że Jezus zmierza z Judei do Galilei. Przyszedł więc do Kany i błagał Go, aby udał się do Kafarnaum i uzdrowił jego umierającego syna. 48 Jezus rzekł do niego: —Jeśli nie zobaczycie cudów, nie uwierzycie Mi. 49 —Panie, zechciej przyjść, zanim moje dziecko umrze—błagał urzędnik. 50 —Wracaj do domu! Twój syn będzie żył—odpowiedział Jezus. Urzędnik uwierzył Jezusowi na słowo i odszedł. 51 Gdy był jeszcze w drodze, wybiegli mu na spotkanie słudzy z wieścią, że jego syn wyzdrowiał. 52 Zapytał więc, o której godzinie poczuł się lepiej. —Wczoraj o pierwszej po południu spadła mu gorączka—odpowiedzieli. 53 Ojciec uświadomił sobie wówczas, że właśnie o tej godzinie Jezus powiedział mu: „Twój syn będzie żył”. Wtedy on sam i cały jego dom uwierzył Jezusowi. 54 Był to drugi cud Jezusa od Jego powrotu z Judei do Galilei.

English Standard Version

od Crossway

Jesus and the Woman of Samaria

1 Now when Jesus learned that the Pharisees had heard that Jesus was making and baptizing more disciples than John (Jan 3,22; Jan 3,26) 2 (although Jesus himself did not baptize, but only his disciples), 3 he left Judea and departed again for Galilee. (Jan 2,11) 4 And he had to pass through Samaria. (Łk 13,33) 5 So he came to a town of Samaria called Sychar, near the field that Jacob had given to his son Joseph. (Rdz 33,19; Rdz 48,22; Joz 24,32; Jan 4,12)

Rdz 33,19Rdz 48,22Joz 24,32Jan 4,12

6 Jacob’s well was there; so Jesus, wearied as he was from his journey, was sitting beside the well. It was about the sixth hour.^[1] (Mt 4,2; Mt 8,24; Mt 21,18; Jan 19,28)

Mt 4,2Mt 8,24Mt 21,18Jan 19,28

7 A woman from Samaria came to draw water. Jesus said to her, “Give me a drink.” (Jan 4,6) 8 (For his disciples had gone away into the city to buy food.) 9 The Samaritan woman said to him, “How is it that you, a Jew, ask for a drink from me, a woman of Samaria?” (For Jews have no dealings with Samaritans.) (Ezd 4,3; Ezd 4,10; Mt 10,5; Łk 9,53; Jan 8,48)

Ezd 4,3Ezd 4,10Mt 10,5Łk 9,53Jan 8,48

10 Jesus answered her, “If you knew the gift of God, and who it is that is saying to you, ‘Give me a drink,’ you would have asked him, and he would have given you living water.” (Jer 2,13; Jer 17,13; Jan 7,38) 11 The woman said to him, “Sir, you have nothing to draw water with, and the well is deep. Where do you get that living water? 12 Are you greater than our father Jacob? He gave us the well and drank from it himself, as did his sons and his livestock.” (Jan 4,5; Jan 8,53) 13 Jesus said to her, “Everyone who drinks of this water will be thirsty again, 14 but whoever drinks of the water that I will give him will never be thirsty again.^[2] The water that I will give him will become in him a spring of water welling up to eternal life.” (Iz 49,10; Jan 6,35; Jan 6,51; Jan 6,58; Jan 7,37; Jan 7,38; Ap 7,16)

Iz 49,10Jan 6,35Jan 6,51Jan 6,58Jan 7,37Jan 7,38Ap 7,16

15 The woman said to him, “Sir, give me this water, so that I will not be thirsty or have to come here to draw water.” (Jan 6,34) 16 Jesus said to her, “Go, call your husband, and come here.” (Jan 16,8) 17 The woman answered him, “I have no husband.” Jesus said to her, “You are right in saying, ‘I have no husband’; 18 for you have had five husbands, and the one you now have is not your husband. What you have said is true.” 19 The woman said to him, “Sir, I perceive that you are a prophet. (Mt 21,11; Łk 7,16; Łk 7,39; Jan 6,14; Jan 9,17)

Mt 21,11Łk 7,16Łk 7,39Jan 6,14Jan 9,17

20 Our fathers worshiped on this mountain, but you say that in Jerusalem is the place where people ought to worship.” (Rdz 12,6; Rdz 33,18; Rdz 33,20; Pwt 11,29; Pwt 12,5; Pwt 27,12; Joz 8,33; Sdz 9,7; Jan 11,48)

Rdz 12,6Rdz 33,18Rdz 33,20Pwt 11,29Pwt 12,5Pwt 27,12Joz 8,33Sdz 9,7Jan 11,48

21 Jesus said to her, “Woman, believe me, the hour is coming when neither on this mountain nor in Jerusalem will you worship the Father. (So 2,11; Ml 1,11; Jan 2,4; Jan 4,23; Jan 5,25; Jan 5,28; Jan 16,2; Jan 16,25; Jan 16,32; 1 Tm 2,8)

So 2,11Ml 1,11Jan 2,4Jan 4,23Jan 5,25Jan 5,28Jan 16,2Jan 16,25Jan 16,321 Tm 2,8

22 You worship what you do not know; we worship what we know, for salvation is from the Jews. (2 Krl 17,28; Ps 147,19; Iz 2,3; Mt 2,4; Dz 13,23; Dz 17,23; Rz 3,1; Rz 9,4; Rz 11,26)

2 Krl 17,28Ps 147,19Iz 2,3Mt 2,4Dz 13,23Dz 17,23Rz 3,1Rz 9,4Rz 11,26

23 But the hour is coming, and is now here, when the true worshipers will worship the Father in spirit and truth, for the Father is seeking such people to worship him. (Ps 145,18; Jan 1,17; Jan 4,21; Jan 6,44; Rz 8,15; Ef 2,18; Ef 6,18; Flp 3,3)

Ps 145,18Jan 1,17Jan 4,21Jan 6,44Rz 8,15Ef 2,18Ef 6,18Flp 3,3

24 God is spirit, and those who worship him must worship in spirit and truth.” 25 The woman said to him, “I know that Messiah is coming (he who is called Christ). When he comes, he will tell us all things.” (Pwt 18,18; Jan 1,41; Jan 4,29) 26 Jesus said to her, “I who speak to you am he.” (Jan 9,35) 27 Just then his disciples came back. They marveled that he was talking with a woman, but no one said, “What do you seek?” or, “Why are you talking with her?” (Jan 4,8) 28 So the woman left her water jar and went away into town and said to the people, 29 “Come, see a man who told me all that I ever did. Can this be the Christ?” (Jan 4,17; Jan 4,25) 30 They went out of the town and were coming to him. 31 Meanwhile the disciples were urging him, saying, “Rabbi, eat.” (Jan 1,38) 32 But he said to them, “I have food to eat that you do not know about.” 33 So the disciples said to one another, “Has anyone brought him something to eat?” (Jan 3,4; Jan 4,11; Jan 4,15; Jan 6,34; Jan 6,52)

Jan 3,4Jan 4,11Jan 4,15Jan 6,34Jan 6,52

34 Jesus said to them, “My food is to do the will of him who sent me and to accomplish his work. (Job 23,12; Jan 5,30; Jan 5,36; Jan 6,38; Jan 14,31; Jan 17,4)

Job 23,12Jan 5,30Jan 5,36Jan 6,38Jan 14,31Jan 17,4

35 Do you not say, ‘There are yet four months, then comes the harvest’? Look, I tell you, lift up your eyes, and see that the fields are white for harvest. (Mt 9,37; Łk 10,2; Jan 4,25; Jan 4,30)

Mt 9,37Łk 10,2Jan 4,25Jan 4,30

36 Already the one who reaps is receiving wages and gathering fruit for eternal life, so that sower and reaper may rejoice together. (Iz 9,3; Am 9,13; Mt 13,37; Mk 4,14; Jan 4,38)

Iz 9,3Am 9,13Mt 13,37Mk 4,14Jan 4,38

37 For here the saying holds true, ‘One sows and another reaps.’ (Job 31,8) 38 I sent you to reap that for which you did not labor. Others have labored, and you have entered into their labor.” (Joz 24,13; Dz 8,5; Dz 8,25) 39 Many Samaritans from that town believed in him because of the woman’s testimony, “He told me all that I ever did.” (Jan 4,5; Jan 4,8; Jan 4,29; Jan 17,20)

Jan 4,5Jan 4,8Jan 4,29Jan 17,20

40 So when the Samaritans came to him, they asked him to stay with them, and he stayed there two days. 41 And many more believed because of his word. (Jan 8,30) 42 They said to the woman, “It is no longer because of what you said that we believe, for we have heard for ourselves, and we know that this is indeed the Savior of the world.” (Jan 1,29; Jan 3,17; Jan 12,47; 1 Tm 4,10; 1 J 4,14; 1 J 5,20)

Jan 1,29Jan 3,17Jan 12,471 Tm 4,101 J 4,141 J 5,20

43 After the two days he departed for Galilee. (Jan 4,40) 44 (For Jesus himself had testified that a prophet has no honor in his own hometown.) (Mt 13,57) 45 So when he came to Galilee, the Galileans welcomed him, having seen all that he had done in Jerusalem at the feast. For they too had gone to the feast. (Jan 2,23; Jan 3,2; Jan 4,20)

Jesus Heals an Official’s Son

46 So he came again to Cana in Galilee, where he had made the water wine. And at Capernaum there was an official whose son was ill. (Jan 2,1; Jan 2,9) 47 When this man heard that Jesus had come from Judea to Galilee, he went to him and asked him to come down and heal his son, for he was at the point of death. (Jan 4,3; Jan 4,54) 48 So Jesus said to him, “Unless you^[3] see signs and wonders you will not believe.” (Jan 2,18; Jan 6,30; Jan 20,29) 49 The official said to him, “Sir, come down before my child dies.” (Mk 5,35; Łk 8,49; Jan 11,21; Jan 11,32)

Mk 5,35Łk 8,49Jan 11,21Jan 11,32

50 Jesus said to him, “Go; your son will live.” The man believed the word that Jesus spoke to him and went on his way. 51 As he was going down, his servants^[4] met him and told him that his son was recovering. 52 So he asked them the hour when he began to get better, and they said to him, “Yesterday at the seventh hour^[5] the fever left him.” 53 The father knew that was the hour when Jesus had said to him, “Your son will live.” And he himself believed, and all his household. (Dz 11,14; Dz 16,34; Dz 18,8) 54 This was now the second sign that Jesus did when he had come from Judea to Galilee. (Jan 2,11; Jan 4,45)