1Wraz z szybkim wzrostem liczby uczniów podnosiły się głosy niezadowolenia. Ci, którzy mówili po grecku, narzekali, że wierzący, którzy mówili po hebrajsku, pomijają ich wdowy przy codziennym podziale żywności dla potrzebujących.2Wtedy Dwunastu zwołało wszystkich uczniów i rzekło: —Nie byłoby to właściwe, gdybyśmy zaniedbali głoszenie słowa Bożego, a zajęli się rozdzielaniem żywności.3Rozejrzyjcie się więc, drodzy przyjaciele, i wybierzcie spośród siebie siedmiu zaufanych, mądrych i napełnionych Duchem Świętym mężczyzn. Im zlecimy to zajęcie.4My zaś całkowicie poświęcimy się modlitwie i głoszeniu słowa Bożego.5Wszystkim spodobała się ta propozycja. Wybrali więc Szczepana—człowieka o wyjątkowej wierze i pełnego Ducha Świętego, Filipa, Prochora, Nikanora, Tymona, Parmenasa i Mikołaja z Antiochii, który wcześniej był poganinem nawróconym na judaizm.6Przedstawiono ich apostołom, ci zaś modlili się za nich i posłali ich do tej służby, kładąc na nich ręce.7Tymczasem wpływ słowa Bożego był coraz większy i liczba uczniów w Jerozolimie szybko wzrastała i nawet wielu kapłanów przyjmowało wiarę w Jezusa.
Aresztowanie Szczepana
8Szczepan, jeden z Siedmiu, człowiek obdarzony przez Boga szczególną łaską i mocą, dokonywał na oczach ludzi wielkich cudów.9Ale niektórzy członkowie Synagogi Wyzwolonych—byłych niewolników, pochodzących z Cyreny, Aleksandrii, Cylicji oraz Azji—chcieli go skompromitować w dyskusji.10Nie byli jednak w stanie dorównać jego mądrości i Duchowi, pod wpływem którego Szczepan przemawiał.11Podstawili więc fałszywych świadków, którzy zeznali: —Słyszeliśmy, jak ten człowiek przeklinał Mojżesza i Boga.12W ten sposób zbuntowali przeciwko Szczepanowi cały tłum ludzi oraz starszych i przywódców religijnych. Następnie aresztowali go i postawili przed Wysoką Radą.13Wtedy świadkowie ponownie fałszywie zeznali: —Ten człowiek nie przestaje wypowiadać się przeciwko świątyni i Prawu Mojżesza.14Słyszeliśmy nawet, jak mówił, że Jezus z Nazaretu zburzy świątynię i zmieni zwyczaje, przekazane nam przez Mojżesza.15W tym momencie wszyscy zgromadzeni skierowali wzrok na Szczepana, jego twarz była bowiem podobna do twarzy anioła.
1Now in these days when the disciples were increasing in number, a complaint by the Hellenists[1] arose against the Hebrews because their widows were being neglected in the daily distribution. (Dz 2,41; Dz 2,47; Dz 4,4; Dz 4,35; Dz 5,14; Dz 6,7)2And the twelve summoned the full number of the disciples and said, “It is not right that we should give up preaching the word of God to serve tables.3Therefore, brothers,[2] pick out from among you seven men of good repute, full of the Spirit and of wisdom, whom we will appoint to this duty. (Pwt 1,13; Łk 1,15; Łk 4,1; Dz 6,5; Dz 7,55; Dz 11,24; 1 Tm 3,7)4But we will devote ourselves to prayer and to the ministry of the word.” (Dz 1,14)5And what they said pleased the whole gathering, and they chose Stephen, a man full of faith and of the Holy Spirit, and Philip, and Prochorus, and Nicanor, and Timon, and Parmenas, and Nicolaus, a proselyte of Antioch. (Mt 23,15; Dz 2,11; Dz 6,3; Dz 8,5; Dz 11,24; Dz 13,43; Dz 21,8)6These they set before the apostles, and they prayed and laid their hands on them. (Dz 1,24; Dz 8,17; Dz 9,17; Dz 13,3; Dz 19,6; 1 Tm 4,14; 1 Tm 5,22; 2 Tm 1,6; Hbr 6,2)7And the word of God continued to increase, and the number of the disciples multiplied greatly in Jerusalem, and a great many of the priests became obedient to the faith. (Dz 12,24; Dz 13,8; Dz 14,22; Dz 16,5; Dz 19,20; Rz 1,5; Kol 1,5)
Stephen Is Seized
8And Stephen, full of grace and power, was doing great wonders and signs among the people. (Dz 1,8)9Then some of those who belonged to the synagogue of the Freedmen (as it was called), and of the Cyrenians, and of the Alexandrians, and of those from Cilicia and Asia, rose up and disputed with Stephen.10But they could not withstand the wisdom and the Spirit with which he was speaking. (Łk 21,14)11Then they secretly instigated men who said, “We have heard him speak blasphemous words against Moses and God.” (1 Krl 21,10; 1 Krl 21,13; Mt 26,59)12And they stirred up the people and the elders and the scribes, and they came upon him and seized him and brought him before the council,13and they set up false witnesses who said, “This man never ceases to speak words against this holy place and the law, (Mt 24,15; Dz 6,11; Dz 7,58; Dz 21,28; Dz 25,8)14for we have heard him say that this Jesus of Nazareth will destroy this place and will change the customs that Moses delivered to us.” (Dn 9,26; Mt 5,17; Mt 26,61; Dz 15,1; Dz 21,21)15And gazing at him, all who sat in the council saw that his face was like the face of an angel. (Sdz 13,6; Kazn 8,1)