1Również inny człowiek, niejaki Ananiasz, wraz z żoną Safirą, sprzedał swoją posiadłość.2Za jej zgodą wziął jednak część pieniędzy dla siebie, a resztę zaniósł apostołom, mówiąc, że to cała kwota.3Piotr powiedział mu na to: —Ananiaszu! Dlaczego pozwoliłeś, aby szatan opanował twoje serce? Okłamałeś Ducha Świętego, bo zatrzymałeś dla siebie część pieniędzy.4Czy posiadłość nie należała do ciebie? I czy pieniądze po sprzedaży nie były nadal twoje? Dlaczego więc w swoim sercu postanowiłeś to zrobić? To nie nas okłamałeś, ale Boga.5Gdy tylko Ananiasz usłyszał te słowa, padł martwy na ziemię. Wszystkich obecnych ogarnęło zaś przerażenie.6Młodsi mężczyźni zawinęli ciało Ananiasza, wynieśli je i pogrzebali.7Jakieś trzy godziny później przyszła jego żona, nie wiedząc o tym, co się wydarzyło.8—Powiedz mi, czy za taką sumę sprzedaliście posiadłość?—spytał ją Piotr. —Tak!—odpowiedziała. —Za taką.9—Dlaczego zmówiliście się—odrzekł Piotr—żeby wystawić na próbę Ducha Pana? Właśnie przed wejściem słychać kroki tych, którzy pochowali twojego męża. Zaraz wyniosą również ciebie.10Safira natychmiast padła martwa u stóp Piotra. Wtedy weszli młodzieńcy i widząc, że umarła, wynieśli ją i pochowali obok męża.11Wówczas przerażenie ogarnęło cały kościół i wszystkich, którzy usłyszeli, co się stało.
Kolejne uzdrowienia
12Apostołowie, na oczach ludzi, dokonywali wielu niezwykłych cudów. A razem z innymi wierzącymi spotykali się na terenie świątyni, w krużganku Salomona.13Ludzie spoza kościoła nie mieli odwagi się do nich przyłączyć, ale darzyli ich wielkim szacunkiem.14Liczba uczniów wciąż jednak wzrastała, ponieważ wiele nowych mężczyzn i kobiet wyznawało wiarę w Pana.15Na ulice wynoszono chorych. Kładziono ich tam na łóżkach i matach, aby choć cień przechodzącego Piotra mógł paść na któregoś z nich i uleczyć go.16Również z miast położonych wokół Jerozolimy przychodziło mnóstwo ludzi, którzy przyprowadzali chorych i zniewolonych przez demony. I wszyscy doznawali uzdrowienia.
Prześladowanie apostołów
17Tymczasem najwyższy kapłan i ludzie z jego otoczenia, którzy należeli do ugrupowania saduceuszy, byli pełni nienawiści do apostołów.18Dlatego ponownie zatrzymali ich i wtrącili do więzienia.19Lecz nocą zjawił się anioł Pana. Otworzył bramy więzienia, wyprowadził apostołów i powiedział:20—Idźcie do świątyni i przekazujcie ludziom wszystkie te słowa, które prowadzą do życia!21Okazując posłuszeństwo temu nakazowi, o świcie weszli do świątyni i nauczali. Tymczasem rano najwyższy kapłan, wraz z ludźmi ze swojego otoczenia, zwołał posiedzenie Wysokiej Rady i starszych Izraela. Posłano też straż świątynną do więzienia, aby przyprowadziła apostołów na przesłuchanie.22Gdy jednak członkowie straży dotarli na miejsce, nie znaleźli aresztowanych. Wrócili więc i zameldowali:23—Brama więzienia była zamknięta i strzeżona przez wartowników. Ale gdy ją otworzyliśmy, nikogo w środku nie było.24Dowódca straży i najwyżsi kapłani, słysząc to, zastanawiali się, co mogło się z nimi stać.25Wtedy nadszedł ktoś z wiadomością: —Ci, których uwięziliście, są teraz w świątyni i nauczają ludzi.26Dowódca natychmiast poszedł tam ze strażnikami, aby ich przyprowadzić. Zrobili to jednak bez użycia siły, ponieważ bali się, że tłum obrzuci ich kamieniami.27Gdy apostołowie stanęli przed Radą, najwyższy kapłan zaczął ich przesłuchiwać:28—Czy nie zakazaliśmy wam nauczać o tym człowieku? Tymczasem wy zaraziliście swoją nauką całą Jerozolimę i chcecie obarczyć nas winą za jego śmierć!29—Trzeba być bardziej posłusznym Bogu niż ludziom—odparli Piotr i apostołowie.30—Bóg naszych przodków wskrzesił z martwych Jezusa, którego wy zabiliście, wieszając na drewnianym krzyżu.31Co więcej, swoją potężną mocą wywyższył Go i ustanowił Władcą i Zbawicielem, aby Izrael mógł się opamiętać i otrzymać przebaczenie grzechów.32Świadkami tego jesteśmy my oraz Duch Święty, dany przez Boga tym, którzy są Mu posłuszni.33Słysząc to, Rada wpadła we wściekłość i postanowiła ich zabić.34Lecz wtedy wstał niejaki Gamaliel, jeden z jej członków, będący faryzeuszem i bardzo poważanym przywódcą religijnym. Polecił wyprowadzić na chwilę apostołów,35po czym przemówił: —Izraelici! Dobrze się zastanówcie, co zrobić z tymi ludźmi.36Jakiś czas temu bowiem wystąpił przeciw Rzymianom niejaki Teudas, który uważał się za kogoś niezwykłego. Zgromadził wokół siebie około czterystu uczniów, ale gdy go stracono, wszyscy jego zwolennicy rozproszyli się i nic z tego nie wynikło.37Później, w czasie spisu ludności, zbuntował się Judasz Galilejczyk i pociągnął za sobą innych ludzi. On również zginął, a wszyscy jego zwolennicy pouciekali.38Dlatego dobrze wam radzę: uwolnijcie tych ludzi i zostawcie ich w spokoju. Jeśli ich nauka i czyny mają tylko ludzkie źródło, to wkrótce utracą znaczenie.39Ale jeśli to pochodzi od Boga, nie będziecie w stanie ich zwalczyć i może się okazać, że walczycie przeciwko Bogu. Słowa Gamaliela przekonały Radę.40Wezwali więc ponownie apostołów i kazali ich ubiczować. Zabronili im też przemawiać w imieniu Jezusa i wypuścili ich.41Oni zaś wyszli z sali obrad ciesząc się, że Bóg uznał ich za godnych znoszenia cierpień z powodu Jezusa.42I codziennie w świątyni i w domach nie przestawali nauczać i głosić, że Jezus jest Mesjaszem.
1But a man named Ananias, with his wife Sapphira, sold a piece of property,2and with his wife’s knowledge he kept back for himself some of the proceeds and brought only a part of it and laid it at the apostles’ feet. (Dz 4,35; Dz 4,37; Dz 5,3)3But Peter said, “Ananias, why has Satan filled your heart to lie to the Holy Spirit and to keep back for yourself part of the proceeds of the land? (Łk 22,3; Jan 13,2; Jan 13,27; Dz 5,2; Dz 5,4; Dz 5,9)4While it remained unsold, did it not remain your own? And after it was sold, was it not at your disposal? Why is it that you have contrived this deed in your heart? You have not lied to man but to God.” (Dz 5,3; Dz 5,9)5When Ananias heard these words, he fell down and breathed his last. And great fear came upon all who heard of it. (Ez 11,13; Dz 5,11)6The young men rose and wrapped him up and carried him out and buried him. (Ez 29,5; Jan 19,40; Dz 8,2)7After an interval of about three hours his wife came in, not knowing what had happened.8And Peter said to her, “Tell me whether you[1] sold the land for so much.” And she said, “Yes, for so much.”9But Peter said to her, “How is it that you have agreed together to test the Spirit of the Lord? Behold, the feet of those who have buried your husband are at the door, and they will carry you out.” (Dz 5,3; Dz 15,10; 1 Kor 10,9)10Immediately she fell down at his feet and breathed her last. When the young men came in they found her dead, and they carried her out and buried her beside her husband.11And great fear came upon the whole church and upon all who heard of these things. (Dz 5,5)
Many Signs and Wonders Done
12Now many signs and wonders were regularly done among the people by the hands of the apostles. And they were all together in Solomon’s Portico. (Mk 16,20; Jan 10,23; Dz 1,14; Dz 2,43; Dz 3,11; Dz 4,30; Dz 14,3; Dz 19,11; Rz 15,19; 2 Kor 12,12; Hbr 2,4)13None of the rest dared join them, but the people held them in high esteem. (Dz 2,47; Dz 4,21; Dz 5,26)14And more than ever believers were added to the Lord, multitudes of both men and women, (Dz 6,1)15so that they even carried out the sick into the streets and laid them on cots and mats, that as Peter came by at least his shadow might fall on some of them. (2 Krl 4,29; Mt 14,36; Mk 6,55; Dz 19,12)16The people also gathered from the towns around Jerusalem, bringing the sick and those afflicted with unclean spirits, and they were all healed. (Mk 16,17)
The Apostles Arrested and Freed
17But the high priest rose up, and all who were with him (that is, the party of the Sadducees), and filled with jealousy (Mt 22,23; Dz 7,9; Dz 13,45; Dz 17,5; Jk 3,14; Jk 3,16)18they arrested the apostles and put them in the public prison. (Łk 21,12)19But during the night an angel of the Lord opened the prison doors and brought them out, and said, (Dz 8,26; Dz 12,10; Dz 16,26)20“Go and stand in the temple and speak to the people all the words of this Life.” (Jan 6,63; Jan 6,68; Dz 3,15; Dz 11,18; Dz 13,46; Dz 22,4; Dz 28,28; Flp 2,16)21And when they heard this, they entered the temple at daybreak and began to teach. Now when the high priest came, and those who were with him, they called together the council, all the senate of the people of Israel, and sent to the prison to have them brought. (Jan 8,2; Dz 5,25; Dz 5,42)22But when the officers came, they did not find them in the prison, so they returned and reported,23“We found the prison securely locked and the guards standing at the doors, but when we opened them we found no one inside.”24Now when the captain of the temple and the chief priests heard these words, they were greatly perplexed about them, wondering what this would come to. (Dz 4,1; Dz 5,26)25And someone came and told them, “Look! The men whom you put in prison are standing in the temple and teaching the people.” (Dz 5,21)26Then the captain with the officers went and brought them, but not by force, for they were afraid of being stoned by the people. (Dz 4,21; Dz 5,13; Dz 5,24)27And when they had brought them, they set them before the council. And the high priest questioned them,28saying, “We strictly charged you not to teach in this name, yet here you have filled Jerusalem with your teaching, and you intend to bring this man’s blood upon us.” (Mt 27,25; Dz 2,23; Dz 2,36; Dz 3,15; Dz 4,10; Dz 4,18; Dz 7,52)29But Peter and the apostles answered, “We must obey God rather than men. (Dz 4,19)30The God of our fathers raised Jesus, whom you killed by hanging him on a tree. (Łk 24,20; Dz 2,24; Dz 3,13; Dz 10,39; Dz 13,29; Ga 3,13; 1 P 2,24)31God exalted him at his right hand as Leader and Savior, to give repentance to Israel and forgiveness of sins. (Łk 2,11; Łk 5,32; Łk 24,47; Dz 2,33; Dz 3,15; Dz 11,18; Rz 2,4; 2 Tm 2,25)32And we are witnesses to these things, and so is the Holy Spirit, whom God has given to those who obey him.” (Łk 24,48; Jan 15,26; Dz 2,4; Dz 15,28; Hbr 2,4; 1 J 5,7)33When they heard this, they were enraged and wanted to kill them. (Dz 2,37; Dz 7,54)34But a Pharisee in the council named Gamaliel, a teacher of the law held in honor by all the people, stood up and gave orders to put the men outside for a little while. (Łk 5,17; Dz 22,3)35And he said to them, “Men of Israel, take care what you are about to do with these men.36For before these days Theudas rose up, claiming to be somebody, and a number of men, about four hundred, joined him. He was killed, and all who followed him were dispersed and came to nothing. (Dz 8,9; Dz 21,38; Ga 2,6; Ga 6,3)37After him Judas the Galilean rose up in the days of the census and drew away some of the people after him. He too perished, and all who followed him were scattered. (Łk 2,2)38So in the present case I tell you, keep away from these men and let them alone, for if this plan or this undertaking is of man, it will fail; (Lm 3,37)39but if it is of God, you will not be able to overthrow them. You might even be found opposing God!” So they took his advice, (2 Krn 13,12; Przyp 21,30; Iz 8,9; Na 1,9; Dz 11,17)40and when they had called in the apostles, they beat them and charged them not to speak in the name of Jesus, and let them go. (Mk 13,9; Łk 23,16; Dz 4,18; Dz 22,19)41Then they left the presence of the council, rejoicing that they were counted worthy to suffer dishonor for the name. (Kpł 24,11; Kpł 24,16; Mt 5,12; Jan 15,21; Dz 9,16; Dz 21,13; Rz 1,5; Flp 2,9; 1 P 4,13; 1 P 4,16; 3 J 1,7)42And every day, in the temple and from house to house, they did not cease teaching and preaching that the Christ is Jesus. (Dz 2,46; Dz 8,35; Dz 11,20; Dz 17,18; Dz 18,5)