Łukasza 24 | Słowo Życia :: ERF Bibleserver

Słowo Życia

Zmartwychwstanie

1 Dopiero w niedzielę, wczesnym ranem, zaniosły do grobu przygotowane olejki. 2 Zobaczyły, że głaz zamykający wejście jest odsunięty. 3 Weszły więc do wnętrza, ale nie znalazły ciała Jezusa. 4 Stały oszołomione, gdy nagle obok nich zjawili się dwaj mężczyźni, ubrani w lśniące szaty. 5 Przerażone, pokłoniły się im nisko. Oni zaś zapytali: —Dlaczego szukacie w grobie Tego, który żyje? 6 Nie ma Go tutaj. Powstał z martwych! Przypomnijcie sobie, jak wam mówił, będąc jeszcze w Galilei, 7 że Syn Człowieczy zostanie wydany w ręce grzesznych ludzi i zabity przez nich, ale trzeciego dnia zmartwychwstanie. 8 Wtedy przypomniały sobie te słowa. 9 Wróciły do Jerozolimy i opowiedziały o wszystkim jedenastu apostołom i pozostałym uczniom. 10 A były to: Maria z Magdali, Joanna, Maria (matka Jakuba) oraz kilka innych kobiet. 11 Słuchający sądzili jednak, że to jakaś zmyślona historia, i nie uwierzyli im. 12 Mimo to, Piotr pobiegł jednak do grobowca. Zajrzał do środka i zobaczył same płótna. Wrócił więc do domu, zdziwiony tym, co zaszło.

W drodze do Emaus

13 Jeszcze tego samego dnia dwaj uczniowie Jezusa szli do wioski Emaus, odległej o jedenaście kilometrów od Jerozolimy, 14 i rozmawiali o ostatnich wydarzeniach. 15 Gdy tak żywo dyskutowali, sam Jezus podszedł i przyłączył się do nich. 16 Oni jednak nie rozpoznali Go. 17 —O czym rozmawiacie?—zapytał. Wtedy ze smutku przystanęli 18 i jeden z nich, Kleofas, powiedział: —Jesteś chyba jedyną osobą w całej Jerozolimie, która nie słyszała o wydarzeniach z ostatnich kilku dni. 19 —A o czym nie wiem?—zapytał Jezus. —O tym, co się stało z Jezusem z Nazaretu—odrzekli. —Był On prorokiem, potężnym w czynie i słowie, cieszącym się uznaniem Boga i ludzi. 20 Nasi najwyżsi kapłani i przywódcy religijni wydali Go jednak Rzymianom, którzy skazali Go na śmierć i ukrzyżowali. 21 A my mieliśmy nadzieję, że to właśnie On jest Mesjaszem, mającym wyzwolić Izrael. Dziś mija już trzeci dzień od tych wydarzeń. 22 Na dodatek kilka kobiet wprawiło nas w osłupienie. Powiedziały, że były o świcie przy grobowcu, 23 ale nie znalazły Jego ciała. Ponadto widziały tam aniołów twierdzących, że Jezus żyje. 24 Niektórzy z nas pobiegli tam zaraz i zastali wszystko tak, jak powiedziały kobiety: ciała rzeczywiście nie było. 25 Wtedy Jezus rzekł im: —Jacy jesteście niemądrzy! Tak trudno uwierzyć wam w to, co prorocy powiedzieli w Piśmie! 26 Przecież Mesjasz miał to wszystko wycierpieć, zanim zostanie otoczony chwałą! 27 I zaczynając od pism Mojżesza i proroków, wyjaśniał im wszystkie fragmenty Pisma, które mówiły o Nim jako Mesjaszu. 28 Gdy doszli do Emaus, Jezus dał do zrozumienia, że idzie dalej. 29 Oni jednak nalegali: —Zostań z nami na noc. Jest już późno i robi się ciemno. Wszedł więc z nimi do domu. 30 A gdy zasiedli do kolacji, wziął chleb, podziękował za niego Bogu, połamał go na kawałki i podał im. 31 Wtedy przejrzeli na oczy i rozpoznali Go, ale On zniknął. 32 Zaczęli więc mówić jeden do drugiego: —Czy serce nie biło nam mocniej, gdy podczas drogi rozmawiał z nami i wyjaśniał Pismo? 33 Jeszcze tej samej godziny wyruszyli z powrotem do Jerozolimy. Tam spotkali zebranych jedenastu apostołów i pozostałych uczniów, 34 którzy potwierdzili, że Jezus rzeczywiście zmartwychwstał i że ukazał się Piotrowi. 35 Wówczas ci dwaj opowiedzieli im o swoim spotkaniu z Jezusem i o tym, jak rozpoznali Go podczas łamania chleba.

Jezus ukazuje się uczniom

36 Gdy jeszcze mówili, sam Jezus nagle stanął pośród nich i powiedział: —Pokój wam! 37 Wszyscy się bardzo przestraszyli, sądząc, że widzą ducha. 38 —Czemu jesteście tacy przerażeni?—zapytał. —Dlaczego wątpicie, że to jestem Ja? 39 Zobaczcie rany na moich rękach i nogach! Przecież to Ja, we własnej osobie! Dotknijcie Mnie, a przekonacie się, że nie jestem duchem. Duch przecież nie ma ciała ani kości, a Ja mam! 40 Mówiąc to, pokazał im swoje ręce i nogi. 41 Uczniowie byli tak szczęśliwi i zdziwieni, że aż nie mogli uwierzyć w to, co widzieli. Wtedy Jezus zapytał ich: —Czy macie tu coś do jedzenia? 42 Podali Mu więc kawałek pieczonej ryby, 43 a On zjadł ją na ich oczach. 44 Następnie powiedział do uczniów: —Gdy jeszcze przed ukrzyżowaniem byłem z wami, mówiłem, że musi się spełnić to, co jest o Mnie napisane w Prawie Mojżesza, pismach proroków i w Psalmach. 45 Wtedy rozjaśnił ich umysły, by to wszystko zrozumieli. 46 I dodał: —Napisane jest, że Mesjasz będzie cierpiał, że umrze i trzeciego dnia powstanie z martwych. 47 Wszystkie narody, począwszy od Jerozolimy, będą w Jego imieniu wzywane do opamiętania i przyjęcia odpuszczenia grzechów. 48 Wy jesteście świadkami spełnienia się tych proroctw. 49 Już niedługo ześlę wam to, co obiecał mój Ojciec. Na razie pozostańcie tu, w mieście, aż napełni was moc z nieba.

Wniebowstąpienie

50 Potem wyprowadził uczniów z miasta w stronę Betanii. Wzniósł ręce i pobłogosławił ich. 51 Czyniąc to, zaczął unosić się w górę i tak odszedł do nieba. 52 Oni zaś oddali Mu pokłon i pełni radości powrócili do Jerozolimy, 53 gdzie przez cały czas przebywali w świątyni i wielbili Boga.

English Standard Version

od Crossway

The Resurrection

1 But on the first day of the week, at early dawn, they went to the tomb, taking the spices they had prepared. (Mt 28,1; Mk 16,1; Łk 23,56; Jan 20,1)

Mt 28,1Mk 16,1Łk 23,56Jan 20,1

2 And they found the stone rolled away from the tomb, (Mt 27,60; Mk 15,46) 3 but when they went in they did not find the body of the Lord Jesus. 4 While they were perplexed about this, behold, two men stood by them in dazzling apparel. (Jan 20,12; Dz 1,10; Dz 10,30) 5 And as they were frightened and bowed their faces to the ground, the men said to them, “Why do you seek the living among the dead? (Łk 24,37) 6 He is not here, but has risen. Remember how he told you, while he was still in Galilee, (Mt 17,22; Mk 9,30; Łk 9,22; Łk 9,44; Łk 24,44)

Mt 17,22Mk 9,30Łk 9,22Łk 9,44Łk 24,44

7 that the Son of Man must be delivered into the hands of sinful men and be crucified and on the third day rise.” (Mt 20,19; Łk 9,22; Łk 13,33; Łk 24,6)

Mt 20,19Łk 9,22Łk 13,33Łk 24,6

8 And they remembered his words, (Jan 2,22; Jan 12,1) 9 and returning from the tomb they told all these things to the eleven and to all the rest. (Jan 20,18) 10 Now it was Mary Magdalene and Joanna and Mary the mother of James and the other women with them who told these things to the apostles, (Mt 27,56; Mk 15,40; Łk 8,3) 11 but these words seemed to them an idle tale, and they did not believe them. (Mk 16,11; Mk 16,16) 12 But Peter rose and ran to the tomb; stooping and looking in, he saw the linen cloths by themselves; and he went home marveling at what had happened. (Jan 19,40; Jan 20,3)

On the Road to Emmaus

13 That very day two of them were going to a village named Emmaus, about seven miles^[1] from Jerusalem, (Mk 16,12) 14 and they were talking with each other about all these things that had happened. 15 While they were talking and discussing together, Jesus himself drew near and went with them. 16 But their eyes were kept from recognizing him. (Łk 9,45; Łk 18,34; Łk 24,31; Jan 20,14; Jan 21,4)

Łk 9,45Łk 18,34Łk 24,31Jan 20,14Jan 21,4

17 And he said to them, “What is this conversation that you are holding with each other as you walk?” And they stood still, looking sad. 18 Then one of them, named Cleopas, answered him, “Are you the only visitor to Jerusalem who does not know the things that have happened there in these days?” 19 And he said to them, “What things?” And they said to him, “Concerning Jesus of Nazareth, a man who was a prophet mighty in deed and word before God and all the people, (Mt 21,11; Dz 2,22; Dz 7,22) 20 and how our chief priests and rulers delivered him up to be condemned to death, and crucified him. (Łk 23,13; Łk 23,35; Jan 3,1; Jan 7,26; Jan 7,48; Jan 12,42; Dz 2,23; Dz 3,17; Dz 4,5; Dz 4,8; Dz 5,30; Dz 13,27; 1 Kor 2,8; 1 Tes 2,15)

Łk 23,13Łk 23,35Jan 3,1Jan 7,26Jan 7,48Jan 12,42Dz 2,23Dz 3,17Dz 4,5Dz 4,8Dz 5,30Dz 13,271 Kor 2,81 Tes 2,15

21 But we had hoped that he was the one to redeem Israel. Yes, and besides all this, it is now the third day since these things happened. (Łk 1,68; Łk 24,7; 1 P 1,18) 22 Moreover, some women of our company amazed us. They were at the tomb early in the morning, (Łk 24,1) 23 and when they did not find his body, they came back saying that they had even seen a vision of angels, who said that he was alive. (Łk 24,3; Łk 24,4; Łk 24,9) 24 Some of those who were with us went to the tomb and found it just as the women had said, but him they did not see.” (Łk 24,12; Jan 20,3) 25 And he said to them, “O foolish ones, and slow of heart to believe all that the prophets have spoken! 26 Was it not necessary that the Christ should suffer these things and enter into his glory?” (Mt 1,17; Łk 9,26; Łk 24,7; Łk 24,44; Łk 24,46; Dz 3,18; Hbr 2,10; Hbr 12,2; 1 P 1,11)

Mt 1,17Łk 9,26Łk 24,7Łk 24,44Łk 24,46Dz 3,18Hbr 2,10Hbr 12,21 P 1,11

27 And beginning with Moses and all the Prophets, he interpreted to them in all the Scriptures the things concerning himself. (Rdz 3,15; Rdz 12,3; Rdz 22,18; Lb 21,9; Lb 24,17; 2 Sm 7,12; Iz 7,14; Iz 9,6; Iz 50,6; Iz 52,13; Iz 61,1; Jer 23,5; Dn 7,13; Dn 9,24; Mi 5,2; Za 6,12; Za 9,9; Za 12,10; Za 13,7; Jan 1,45; Jan 5,46; Dz 8,35; Dz 13,27)

Rdz 3,15Rdz 12,3Rdz 22,18Lb 21,9Lb 24,172 Sm 7,12Iz 7,14Iz 9,6Iz 50,6Iz 52,13Iz 61,1Jer 23,5Dn 7,13Dn 9,24Mi 5,2Za 6,12Za 9,9Za 12,10Za 13,7Jan 1,45Jan 5,46Dz 8,35Dz 13,27

28 So they drew near to the village to which they were going. He acted as if he were going farther, (Mk 6,48) 29 but they urged him strongly, saying, “Stay with us, for it is toward evening and the day is now far spent.” So he went in to stay with them. (Łk 9,12) 30 When he was at table with them, he took the bread and blessed and broke it and gave it to them. (Mt 14,19) 31 And their eyes were opened, and they recognized him. And he vanished from their sight. (Łk 4,30; Łk 24,16) 32 They said to each other, “Did not our hearts burn within us while he talked to us on the road, while he opened to us the Scriptures?” (Ps 39,3; Łk 24,45) 33 And they rose that same hour and returned to Jerusalem. And they found the eleven and those who were with them gathered together, (Mk 16,13; Dz 1,14; Dz 17,3) 34 saying, “The Lord has risen indeed, and has appeared to Simon!” (1 Kor 15,5) 35 Then they told what had happened on the road, and how he was known to them in the breaking of the bread. (Łk 24,30; Dz 2,42)

Jesus Appears to His Disciples

36 As they were talking about these things, Jesus himself stood among them, and said to them, “Peace to you!” (Mk 16,14; Jan 20,19) 37 But they were startled and frightened and thought they saw a spirit. (Mt 14,26; Mk 6,49; Łk 21,9; Łk 24,5)

Mt 14,26Mk 6,49Łk 21,9Łk 24,5

38 And he said to them, “Why are you troubled, and why do doubts arise in your hearts? 39 See my hands and my feet, that it is I myself. Touch me, and see. For a spirit does not have flesh and bones as you see that I have.” (Jan 20,27; 1 J 1,1) 40 And when he had said this, he showed them his hands and his feet. (Jan 20,20) 41 And while they still disbelieved for joy and were marveling, he said to them, “Have you anything here to eat?” (Rdz 45,26; Jan 21,5; Dz 12,14) 42 They gave him a piece of broiled fish,^[2] 43 and he took it and ate before them. 44 Then he said to them, “These are my words that I spoke to you while I was still with you, that everything written about me in the Law of Moses and the Prophets and the Psalms must be fulfilled.” (Łk 24,6; Łk 24,27) 45 Then he opened their minds to understand the Scriptures, (Job 33,16; Ps 119,18; Łk 24,32; Dz 16,14; 1 J 5,20)

Job 33,16Ps 119,18Łk 24,32Dz 16,141 J 5,20

46 and said to them, “Thus it is written, that the Christ should suffer and on the third day rise from the dead, (Mt 26,24; Łk 24,7; Łk 24,26; Jan 20,9)

Mt 26,24Łk 24,7Łk 24,26Jan 20,9

47 and that repentance for^[3] the forgiveness of sins should be proclaimed in his name to all nations, beginning from Jerusalem. (Rdz 12,3; Ps 22,27; Iz 2,2; Iz 49,6; Oz 2,23; Ml 1,11; Mt 28,19; Łk 2,32; Dz 2,38; Dz 4,12; Dz 5,31; Dz 10,37; Ga 3,8)

Rdz 12,3Ps 22,27Iz 2,2Iz 49,6Oz 2,23Ml 1,11Mt 28,19Łk 2,32Dz 2,38Dz 4,12Dz 5,31Dz 10,37Ga 3,8

48 You are witnesses of these things. (Jan 15,27; Dz 1,8; Dz 1,22; Dz 2,32; Dz 3,15; Dz 5,32; Dz 10,39; Dz 10,41; Dz 13,31; 1 Kor 15,15; 1 P 5,1)

Jan 15,27Dz 1,8Dz 1,22Dz 2,32Dz 3,15Dz 5,32Dz 10,39Dz 10,41Dz 13,311 Kor 15,151 P 5,1

49 And behold, I am sending the promise of my Father upon you. But stay in the city until you are clothed with power from on high.” (Job 29,14; Ps 132,9; Iz 32,15; Łk 1,78; Jan 14,26; Dz 1,4; Dz 1,8; Dz 2,16; Dz 2,33; Ef 1,13)

Job 29,14Ps 132,9Iz 32,15Łk 1,78Jan 14,26Dz 1,4Dz 1,8Dz 2,16Dz 2,33Ef 1,13

The Ascension

50 And he led them out as far as Bethany, and lifting up his hands he blessed them. (Mt 21,17; Jan 11,18; Dz 1,12) 51 While he blessed them, he parted from them and was carried up into heaven. (Mk 16,19) 52 And they worshiped him and returned to Jerusalem with great joy, (Mt 28,9; Łk 24,50; Jan 16,22) 53 and were continually in the temple blessing God. (Łk 1,64; Łk 2,28; Dz 2,46; Dz 3,1; Dz 5,21; Dz 5,42)

Łk 1,64Łk 2,28Dz 2,46Dz 3,1Dz 5,21Dz 5,42