Zapisz się darmowo

Łukasza 22

Słowo Życia

od Biblica
1 Zbliżała się Pascha—doroczne święto Żydów, w czasie którego jedzą oni chleb pieczony z niekwaszonego ciasta. 2 Najwyżsi kapłani i inni przywódcy religijni nadal szukali okazji, aby zabić Jezusa. Chcieli to jednak zrobić potajemnie, obawiali się bowiem reakcji tłumów. 3 Właśnie wtedy szatan zwiódł Judasza z Kariotu, jednego z Dwunastu. 4 Udał się on do najwyższych kapłanów i dowódców straży świątynnej, aby omówić najdogodniejszy sposób wydania im Jezusa. 5 Ucieszeni tą propozycją, kapłani obiecali mu nagrodę. 6 Judasz zgodził się na taki układ i czekał już tylko na sprzyjającą okazję, aby wydać Jezusa w chwili, gdy nie będzie wokół Niego tłumu ludzi. 7 Gdy nadszedł pierwszy dzień Paschy, w którym zgodnie ze zwyczajem zabijano i spożywano baranka, 8 Jezus wysłał Piotra i Jana mówiąc: —Idźcie przygotować dla nas kolację paschalną. 9 —Gdzie to mamy zrobić?—zapytali. 10 —Gdy tylko wejdziecie do miasta—odrzekł Jezus—spotkacie mężczyznę z dzbanem wody. Pójdźcie za nim do domu, do którego się uda, 11 i powiedzcie właścicielowi: „Nasz Nauczyciel prosi, abyśmy obejrzeli pokój przygotowany dla nas na świąteczną kolację”. 12 Wtedy zaprowadzi was na górę, do dużego, wysprzątanego pomieszczenia. Tam przygotujcie posiłek. 13 Poszli więc i zastali wszystko tak, jak powiedział Jezus. I zajęli się przygotowaniem kolacji. 14 Gdy nadszedł czas, Jezus zajął miejsce przy stole. Przyszli również apostołowie. 15 Wtedy rzekł: —Tak bardzo pragnąłem spożyć z wami tę kolację paschalną, zanim będę cierpiał. 16 Wiedzcie, że nie będę jej już spożywał aż do czasu, gdy odbędzie się w królestwie Bożym. 17 Następnie wziął kielich z winem, podziękował za nie Bogu i rzekł: —Podajcie sobie ten kielich i pijcie. 18 Nie będę bowiem więcej pił tego wina, aż do czasu, gdy nadejdzie królestwo Boże. 19 Potem wziął do rąk chleb, podziękował za niego Bogu, połamał go na kawałki, i podał uczniom mówiąc: —To jest moje ciało, które oddaję za was. Spożywajcie go, pamiętając o Mnie. 20 Po posiłku podał im następny kielich z winem i rzekł: —Ten kielich jest nowym przymierzem. Przypieczętuję je przelewając własną krew, abyście otrzymali przebaczenie grzechów. 21 Ten, który Mnie zdradzi—dodał Jezus—siedzi teraz razem ze Mną przy stole. 22 Ja, Syn Człowieczy, muszę umrzeć, zgodnie z Bożym planem. Marny jednak los tego, kto Mnie wyda. 23 Wtedy uczniowie starali się odgadnąć, który z nich miałby to zrobić. 24 W trakcie posiłku zaczęli się również sprzeczać ze sobą o to, kto z nich jest najważniejszy. 25 Lecz Jezus powiedział im: —Wielcy tego świata nadużywają swojej władzy nad ludźmi, a rządzący chcą aby ich uznawano za „dobroczyńców ludu”. 26 Lecz wśród was powinno być inaczej. Najważniejszy niech postępuje jak najmniej ważny, a przywódca niech służy innym. 27 Kto waszym zdaniem jest ważniejszy: ten, który zasiada przy stole, czy ten, który mu służy? Czy nie ten pierwszy? Ja jestem wśród was tym, który służy. 28 Pozostaliście Mi wierni w tych ciężkich dla Mnie dniach. 29 Dlatego tak jak Ojciec postanowił dać mi królestwo, tak teraz ja postanawiam, 30 że będziecie w nim jeść i pić przy moim stole i zasiądziecie na tronach, sądząc dwanaście rodów Izraela. 31 Następnie Jezus rzekł do Szymona Piotra: —Szymonie, szatan domagał się, aby was przesiać jak pszenicę i odrzucić plewy. 32 Ja jednak modliłem się, abyś nie załamał się w wierze. Gdy się więc opamiętasz, umacniaj wiarę innych wierzących we Mnie. 33 —Panie, jestem gotów iść z Tobą do więzienia, a nawet na śmierć!—odpowiedział Szymon. 34 —Posłuchaj, Piotrze!—odparł Jezus. —Zanim jutro rano zapieje kogut, aż trzy razy zaprzeczysz, że Mnie znasz. 35 Potem zapytał wszystkich: —Czy brakowało wam czegoś, gdy bez pieniędzy, bez torby i butów na zmianę wysłałem was, abyście głosili ludziom dobrą nowinę? —Nie, niczego—odpowiedzieli. 36 —Teraz jednak—powiedział—kto z was ma pieniądze lub torbę, niech je weźmie. A kto nie ma pieniędzy, niech sprzeda swój płaszcz i kupi sobie miecz. 37 Zapewniam was, że niebawem wypełni się proroctwo: „Zaliczono Go do grona przestępców”. Spełnią się również inne proroctwa o Mnie. 38 —Panie!—odpowiedzieli. —Mamy tutaj dwa miecze. —Wystarczy—odrzekł Jezus. 39 Po kolacji, w towarzystwie uczniów, Jezus udał się jak zwykle na Górę Oliwną. 40 Gdy tam dotarli, powiedział im: —Módlcie się, abyście się nie poddali pokusie! 41 Potem oddalił się na pewną odległość, ukląkł i tak się modlił: 42 —Ojcze! Jeśli chcesz, oddal ode Mnie ten „kielich cierpienia”. Jednak to Twoja wola niech się stanie, a nie to, czego Ja chcę. 43 W tym momencie zstąpił z nieba anioł, by podnieść Go na duchu. 44 Przeżywając ogromną udrękę, Jezus tak gorliwie się modlił, że Jego pot kapał na ziemię jak wielkie krople krwi. 45 W końcu podniósł się, wrócił do uczniów i zastał ich śpiących, byli bowiem bardzo przygnębieni. 46 —Dlaczego śpicie?!—zapytał. —Wstańcie i módlcie się, abyście się nie poddali pokusie! 47 Ledwie skończył mówić, nadeszła zgraja ludzi prowadzona przez Judasza, jednego z Dwunastu. Ten zbliżył się do Jezusa i przywitał Go pocałunkiem. 48 —Judaszu, pocałunkiem zdradzasz Mnie, Syna Człowieczego?—zapytał Jezus. 49 Widząc, na co się zanosi, pozostali uczniowie krzyknęli: —Mistrzu, czy mamy użyć miecza? 50 W tej samej chwili jeden z nich zamachnął się mieczem i odciął prawe ucho słudze najwyższego kapłana. 51 —Nie stawiajcie im oporu!—odpowiedział Jezus, po czym dotknął rany i uleczył ucho. 52 Następnie zwrócił się do najwyższych kapłanów, dowódców straży świątynnej oraz starszych, którzy przyszli na to miejsce: —Czy jestem jakimś groźnym przestępcą, że przyszliście po Mnie aż tak uzbrojeni? 53 Dlaczego nie zatrzymaliście Mnie w świątyni? Przecież codziennie byłem tam wśród was! Teraz jednak nadszedł wasz czas—czas władcy ciemności! 54 Aresztowano więc Jezusa i zaprowadzono Go do rezydencji najwyższego kapłana. Piotr zaś szedł za Jezusem, trzymając się z daleka. 55 Na środku dziedzińca rozpalono ognisko i wszyscy usiedli przy nim. Przysiadł się tam również Piotr. 56 Nagle, w blasku płomieni, jakaś służąca dostrzegła jego twarz. Uważnie mu się przyjrzała i powiedziała: —Ten człowiek był z Jezusem! 57 —Kobieto, nawet Go nie znam!—zaprzeczył Piotr. 58 Po chwili ktoś inny spojrzał na niego i rzekł: —Jesteś jednym z jego uczniów! —Człowieku! Nie jestem!—odparł Piotr. 59 Mniej więcej po godzinie ktoś inny stwierdził: —On jest jednym z nich. Przecież pochodzi z Galilei. 60 —Człowieku! Nie wiem, o czym mówisz!—zaprzeczył Piotr. W tej samej chwili, gdy jeszcze to mówił, zapiał kogut. 61 Jezus odwrócił się i spojrzał na Piotra, a on przypomniał sobie Jego słowa: „Zanim jutro rano zapieje kogut, aż trzy razy zaprzeczysz, że Mnie znasz”. 62 Natychmiast opuścił dziedziniec i z żalu gorzko zapłakał. 63 Tymczasem strażnicy, pilnujący Jezusa, śmiali się z Niego. 64 Zawiązali Mu oczy i bili Go, pytając: —Prorokuj! Zgadnij, kto Cię teraz uderzył? 65 Obrzucali Go też wieloma wyzwiskami. 66 Następnego dnia, wczesnym rankiem, zebrała się Wysoka Rada złożona ze starszych, najwyższych kapłanów i przywódców religijnych. Gdy wprowadzono przed nich Jezusa, 67 powiedzieli: —Jeśli jesteś Mesjaszem, powiedz nam to wprost. —Jeśli wam to powiem, nie uwierzycie Mi. 68 A jeśli zapytam o powód, nie odpowiecie—odrzekł. 69 —Lecz nadszedł czas, abym Ja, Syn Człowieczy, zasiadł na tronie z Bogiem. 70 —Jesteś więc Synem Bożym?—zapytali. —Sami to potwierdzacie! Jestem Nim—odpowiedział. 71 —Czego więcej trzeba? Po co nam dowody? Sami słyszeliście, co powiedział!—zawołali. 

Polish Living New Testament TM
(Słowo Życia TM)
Copyright © 1991, 2005, 2016 by Biblica, Inc.
Used with permission. All rights reserved worldwide.

“Biblica”, “International Bible Society” and the Biblica Logo are trademarks registered in the United States Patent and Trademark Office by Biblica, Inc. Used with permission.

Łukasza 22

English Standard Version

od Crossway
1 Now the Feast of Unleavened Bread drew near, which is called the Passover. (Mt 26,2; Mk 14,1; Jan 6,4) 2 And the chief priests and the scribes were seeking how to put him to death, for they feared the people. (Mt 21,46; Jan 11,53) 3 Then Satan entered into Judas called Iscariot, who was of the number of the twelve. (Mt 26,14; Mt 27,3; Mk 14,10; Łk 6,16; Jan 6,71; Jan 12,4; Jan 13,2; Jan 13,27; Jan 13,30; Dz 1,16; Dz 5,3) 4 He went away and conferred with the chief priests and officers how he might betray him to them. (Dz 4,1; Dz 5,24; Dz 5,26) 5 And they were glad, and agreed to give him money. 6 So he consented and sought an opportunity to betray him to them in the absence of a crowd. (Mt 20,18) 7 Then came the day of Unleavened Bread, on which the Passover lamb had to be sacrificed. (Wj 12,18; Mt 26,17; Mk 14,12; 1 Kor 5,7) 8 So Jesus[1] sent Peter and John, saying, “Go and prepare the Passover for us, that we may eat it.” 9 They said to him, “Where will you have us prepare it?” 10 He said to them, “Behold, when you have entered the city, a man carrying a jar of water will meet you. Follow him into the house that he enters 11 and tell the master of the house, ‘The Teacher says to you, Where is the guest room, where I may eat the Passover with my disciples?’ (Łk 2,7; Jan 11,28) 12 And he will show you a large upper room furnished; prepare it there.” (Dz 1,13) 13 And they went and found it just as he had told them, and they prepared the Passover. (Łk 19,32) 14 And when the hour came, he reclined at table, and the apostles with him. (Mt 26,20; Mk 14,17) 15 And he said to them, “I have earnestly desired to eat this Passover with you before I suffer. 16 For I tell you I will not eat it[2] until it is fulfilled in the kingdom of God.” (Łk 14,15; Łk 22,30; Ap 19,9) 17 And he took a cup, and when he had given thanks he said, “Take this, and divide it among yourselves. (Mt 15,36) 18 For I tell you that from now on I will not drink of the fruit of the vine until the kingdom of God comes.” (Mt 26,29; Mk 14,25; Łk 22,16) 19 And he took bread, and when he had given thanks, he broke it and gave it to them, saying, “This is my body, which is given for you. Do this in remembrance of me.” (Mt 26,26; Mk 14,22; Łk 22,17; Jan 6,53; 1 Kor 10,16; 1 Kor 11,23) 20 And likewise the cup after they had eaten, saying, “This cup that is poured out for you is the new covenant in my blood.[3] (Wj 24,8; Za 9,11; Łk 22,19; 2 Kor 3,6; Hbr 13,20) 21 But behold, the hand of him who betrays me is with me on the table. (Ps 41,9; Mt 26,21; Mk 14,18; Jan 13,18; Jan 13,21) 22 For the Son of Man goes as it has been determined, but woe to that man by whom he is betrayed!” (Dz 2,23) 23 And they began to question one another, which of them it could be who was going to do this. 24 A dispute also arose among them, as to which of them was to be regarded as the greatest. (Mk 9,34; Łk 9,46) 25 And he said to them, “The kings of the Gentiles exercise lordship over them, and those in authority over them are called benefactors. (Mt 18,1; Mt 20,25; Mk 10,42; 1 P 5,3) 26 But not so with you. Rather, let the greatest among you become as the youngest, and the leader as one who serves. (Mt 23,11; Łk 9,48; Łk 22,25) 27 For who is the greater, one who reclines at table or one who serves? Is it not the one who reclines at table? But I am among you as the one who serves. (Mt 20,28; Łk 12,37) 28 “You are those who have stayed with me in my trials, (Hbr 2,18; Hbr 4,15) 29 and I assign to you, as my Father assigned to me, a kingdom, (Mt 25,34; Mt 28,18; Jan 17,18; Dz 14,22; 2 Tm 2,12; Ap 1,6) 30 that you may eat and drink at my table in my kingdom and sit on thrones judging the twelve tribes of Israel. (Mt 8,11; Mt 19,28; Łk 13,29; Łk 14,15; Łk 22,16; Dz 26,7; Jk 1,1; Ap 21,12) 31 “Simon, Simon, behold, Satan demanded to have you,[4] that he might sift you like wheat, (Job 1,6; Job 2,1; Am 9,9; Jan 16,32; 1 Kor 5,5; 2 Kor 2,11; 1 P 5,8) 32 but I have prayed for you that your faith may not fail. And when you have turned again, strengthen your brothers.” (Ps 51,13; Jan 17,9; Jan 17,11; Jan 17,15; Jan 21,15) 33 Peter[5] said to him, “Lord, I am ready to go with you both to prison and to death.” (Jan 21,19; Dz 12,4) 34 Jesus[6] said, “I tell you, Peter, the rooster will not crow this day, until you deny three times that you know me.” (Mt 26,33; Mk 14,29; Jan 13,37) 35 And he said to them, “When I sent you out with no moneybag or knapsack or sandals, did you lack anything?” They said, “Nothing.” (Mt 10,9; Mk 6,8; Łk 9,3; Łk 10,4) 36 He said to them, “But now let the one who has a moneybag take it, and likewise a knapsack. And let the one who has no sword sell his cloak and buy one. 37 For I tell you that this Scripture must be fulfilled in me: ‘And he was numbered with the transgressors.’ For what is written about me has its fulfillment.” (Iz 53,12; Mt 1,22; Łk 13,33; Jan 17,4; Jan 19,30; Dz 1,16) 38 And they said, “Look, Lord, here are two swords.” And he said to them, “It is enough.” (Pwt 3,26; Mk 14,41; Łk 22,49) 39 And he came out and went, as was his custom, to the Mount of Olives, and the disciples followed him. (Mt 21,1; Mt 26,30; Mk 14,26; Łk 21,37; Jan 18,1; Jan 18,2) 40 And when he came to the place, he said to them, “Pray that you may not enter into temptation.” (Mt 6,13; Mt 26,36; Mk 14,32; Jan 18,2; 1 P 4,7) 41 And he withdrew from them about a stone’s throw, and knelt down and prayed, (Dz 7,60) 42 saying, “Father, if you are willing, remove this cup from me. Nevertheless, not my will, but yours, be done.” (Mt 6,10; Mt 20,22; Hbr 5,7) 43 And there appeared to him an angel from heaven, strengthening him. (Mt 4,11; Hbr 1,14) 44 And being in agony he prayed more earnestly; and his sweat became like great drops of blood falling down to the ground.[7] (Łk 22,42) 45 And when he rose from prayer, he came to the disciples and found them sleeping for sorrow, 46 and he said to them, “Why are you sleeping? Rise and pray that you may not enter into temptation.” (Łk 22,40) 47 While he was still speaking, there came a crowd, and the man called Judas, one of the twelve, was leading them. He drew near to Jesus to kiss him, (Mt 26,47; Mk 14,43; Łk 22,3; Jan 18,3) 48 but Jesus said to him, “Judas, would you betray the Son of Man with a kiss?” 49 And when those who were around him saw what would follow, they said, “Lord, shall we strike with the sword?” (Łk 22,38) 50 And one of them struck the servant[8] of the high priest and cut off his right ear. 51 But Jesus said, “No more of this!” And he touched his ear and healed him. 52 Then Jesus said to the chief priests and officers of the temple and elders, who had come out against him, “Have you come out as against a robber, with swords and clubs? (Łk 22,4) 53 When I was with you day after day in the temple, you did not lay hands on me. But this is your hour, and the power of darkness.” (Mk 14,35; Mk 14,41; Łk 2,46; Jan 8,2; Jan 12,27; Jan 16,4; Jan 18,20; Dz 26,18; Ef 6,12) 54 Then they seized him and led him away, bringing him into the high priest’s house, and Peter was following at a distance. (Mt 26,57; Mt 26,58; Mk 14,53; Mk 14,54; Jan 18,15) 55 And when they had kindled a fire in the middle of the courtyard and sat down together, Peter sat down among them. (Mt 26,3; Mt 26,69; Mk 14,66; Jan 18,16; Jan 18,25) 56 Then a servant girl, seeing him as he sat in the light and looking closely at him, said, “This man also was with him.” 57 But he denied it, saying, “Woman, I do not know him.” 58 And a little later someone else saw him and said, “You also are one of them.” But Peter said, “Man, I am not.” 59 And after an interval of about an hour still another insisted, saying, “Certainly this man also was with him, for he too is a Galilean.” (Dz 12,15) 60 But Peter said, “Man, I do not know what you are talking about.” And immediately, while he was still speaking, the rooster crowed. 61 And the Lord turned and looked at Peter. And Peter remembered the saying of the Lord, how he had said to him, “Before the rooster crows today, you will deny me three times.” (Mk 10,21; Łk 22,34; Dz 3,13) 62 And he went out and wept bitterly. 63 Now the men who were holding Jesus in custody were mocking him as they beat him. (Mt 26,67; Mk 14,65; Jan 18,22) 64 They also blindfolded him and kept asking him, “Prophesy! Who is it that struck you?” (Łk 7,39; Łk 22,63) 65 And they said many other things against him, blaspheming him. (Mt 27,39) 66 When day came, the assembly of the elders of the people gathered together, both chief priests and scribes. And they led him away to their council, and they said, (Mt 5,22; Mt 26,63; Mt 27,1; Mk 14,61; Mk 15,1; Łk 22,67; Jan 18,19; Jan 18,28; Dz 22,5) 67 “If you are the Christ, tell us.” But he said to them, “If I tell you, you will not believe, (Mt 1,17; Jan 10,24) 68 and if I ask you, you will not answer. 69 But from now on the Son of Man shall be seated at the right hand of the power of God.” (Mk 16,19; Dz 7,56; Hbr 1,3) 70 So they all said, “Are you the Son of God, then?” And he said to them, “You say that I am.” (Mt 14,33; Mt 26,25; Mt 27,11; Mk 15,2; Łk 23,3) 71 Then they said, “What further testimony do we need? We have heard it ourselves from his own lips.” 

The ESV® Bible (The Holy Bible, English Standard Version®) copyright ©2001 by Crossway Bibles, a publishing ministry of Good News Publishers. ESV® Text Edition: 2016. The ESV® text has been reproduced in cooperation with and by permission of Good News Publishers. Unauthorized reproduction of this publication is prohibited. All rights reserved.

The ESV® Bible (The Holy Bible, English Standard Version®) is adapted from the Revised Standard Version of the Bible, copyright Division of Christian Education of the National Council of the Churches of Christ in the U.S.A. All rights reserved.