Psalm 69 | Neue evangelistische Übersetzung

Neue evangelistische Übersetzung

Rette mich, ich versinke!

1 Dem Chorleiter. Nach der Melodie "Lilien". Von David. 2 Rette mich, Gott, / das Wasser steht schon am Hals! 3 Ich versinke im strudelnden Moor; / meine Füße verlieren den Grund. / Ich bin in tiefes Wasser geraten, / die Strömung reißt mich weg. 4 Vom Rufen bin ich erschöpft, meine Kehle ist wund. / Meine Augen erlöschen vom Warten auf meinen Gott. 5 Ich habe mehr Feinde als Haare auf dem Kopf, und sie hassen mich ohne Grund.^[1] / Die mich vernichten wollen, sind mächtig. / Mit Lügen fordern sie zurück, was ich niemals an mich nahm. (Joh 15,25) 6 Du kennst meine Dummheit, Gott, / und meine Vergehen sind dir bekannt. 7 Jahwe, du Herr aller Heere, / lass nicht zu, dass die, die auf dich hoffen, enttäuscht werden durch mich! / Du Gott Israels, / lass nicht zu, dass die, die dich suchen, beschämt sind wegen mir! 8 Weil ich dir gehöre, werde ich beschimpft. / Schamröte bedeckt mein Gesicht. 9 Ein Fremder bin ich für meine Brüder geworden, / ein Ausländer für meine Geschwister. 10 Denn der Eifer um dein Haus reibt mich ganz auf, / und wenn sie dich beschimpfen, trifft es mich tief.^[2] (Joh 2,17; Röm 15,3) 11 Als ich weinte und beim Fasten war, / verhöhnten sie mich. 12 Als ich Trauer trug, / gossen sie ihren Spott über mich aus. 13 Selbst im Rathaus ziehen sie über mich her, / und im Wirtshaus bin ich der Spottgesang. 14 Doch an dich, Jahwe, richte ich mein Gebet, / denn bei dir ist immer Gnadenzeit. / Hilf mir, Gott, denn deine Güte ist groß; / erhöre mich, denn auf dich ist Verlass. 15 Zieh mich aus dem Schlamm, / lass mich nicht versinken; / rette mich vor meinen Hassern / und reiß mich aus den Wassertiefen heraus! 16 Sonst spült die Strömung mich fort, / der Strudel zieht mich in die Tiefe / und die Grube schließt sich über mir. 17 Erhöre mich, Jahwe, denn deine Gnade tut gut! / Wende dich mir zu in deinem großen Erbarmen! 18 Verbirg dein Gesicht nicht vor mir, dein Diener bin ich doch! / Ich bin voller Angst, erhöre mich bald! 19 Komm bitte zu mir, erlöse mein Leben; / rette mich und mache meine Feinde still. 20 Du, du kennst meine Schmach, / den Schimpf und die Schande, / und meine Feinde hast du im Blick. 21 Der Hohn brach mein Herz / und machte es unheilbar krank. / Auf Mitleid hoffte ich, es war umsonst; / auf Tröster, doch keiner war in Sicht. 22 Ins Essen haben sie mir Galle gegeben / und Essig für meinen Durst. 23 Ihr Tisch werde zur Falle für sie / und zum Strick für die, / die sich so sicher sind. 24 Lass ihre Augen erlöschen / und ihre Hüften kraftlos sein.^[3] (Röm 11,9) 25 Schütte deinen Zorn über sie aus, / die Glut deines Grimms erreiche sie bald! 26 Ihr Lagerplatz möge verwüstet / und ihre Zelte sollen menschenleer sein.^[4] (Apg 1,20) 27 Denn sie haben den gejagt, den du geschlagen hast. / Schadenfroh erzählen sie vom Schmerz derer, die du verwundet hast. 28 Schütte Schuld auf ihre Schuld / und erkläre sie nie für gerecht! 29 Lösche ihre Namen aus dem Buch des Lebens aus! / Sie sollen nicht mit den Gerechten aufgezeichnet sein! 30 Ich aber bin elend und von Schmerzen geplagt. / Deine Hilfe, Gott, wird mich erhöhen. 31 Dann kann ich dich loben im Lied / und dich hoch ehren mit Dank. 32 Das wird dich mehr erfreuen als ein Stier, / ein Opferstier mit Horn und Huf. 33 Die Gebeugten sehen es und werden froh. / Ihr alle, die ihr Gottes Nähe sucht, fasst neuen Mut! 34 Denn Jahwe hört der Hilflosen Schrei, / seine Gefangenen verachtet er nicht. 35 Loben sollen ihn Himmel und Erde, / die Meere und alles, was sich dort regt. 36 Denn Jahwe wird Zion befreien / und baut Judas Städte wieder auf. / Dann wird sein Volk dort wohnen, / es besitzt wieder das Land. 37 Die Söhne seiner Diener werden es erben, / und die, die seinen Namen lieben, wohnen darin.

الكتاب المقدس

لِقَائِدِ الْمُنْشِدِينَ عَلَى السُّوسَنِّ. لِدَاوُدَ

1 خَلِّصْنِي يَا اللهُ، فَإِنَّ الْمِيَاهَ قَدْ غَمَرَتْ نَفْسِي. 2 غَرِقْتُ فِي حَمْأَةٍ وَلَا مَكَانَ فِيهَا أَسْتَقِرُّ عَلَيْهِ. خُضْتُ أَعْمَاقَ الْمِيَاهِ. وَطَمَا عَلَيَّ السَّيْلُ. 3 تَعِبْتُ مِنْ صُرَاخِي. جَفَّ حَلْقِي. كَلَّتْ عَيْنَايَ وَأَنَا أَنْتَظِرُ إِلَهِي. 4 مُبْغِضِيَّ مِنْ غَيْرِ عِلَّةٍ أَكْثَرُ عَدَداً مِنْ شَعْرِ رَأْسِي، وَطَالِبُو هَلاكِي طُغَاةٌ جَائِرُونَ. حِينَئِذٍ رَدَدْتُ مَا لَمْ أَغْتَصِبْهُ. 5 يَا اللهُ أَنْتَ تَعْرِفُ حَمَاقَتِي، وَمَعَاصِيَّ لَمْ تَخْفَ عَنْكَ. 6 أَيُّهَا السَّيِّدُ رَبَّ الْجُنُودِ، لَا تَدَعْنِي أَكُونُ عِلَّةَ خِزْيِ مُلْتَمِسِيكَ، وَلَا مَثَارَ خَجَلِ طَالِبِيكَ يَا إِلَهَ إِسْرَائِيلَ. 7 لأَنَّنِي تَحَمَّلْتُ الْعَارَ مِنْ أَجْلِكَ، وَغَطَّى الْخَجَلُ وَجْهِي. 8 صِرْتُ غَرِيباً فِي عُيُونِ إِخْوَتِي، وَأَجْنَبِيًّا فِي نَظَرِ بَنِي أُمِّي. 9 لأَنَّ الْغَيْرَةَ عَلَى بَيْتِكَ أَكَلَتْنِي وَتَعْيِيرَاتُ الَّذِينَ يُعَيِّرُونَكَ وَقَعَتْ عَلَيَّ. 10 صُمْتُ وَبَكَيْتُ فَعَيَّرُونِي. 11 اتَّشَحْتُ بِالمُسُوحِ فَصِرْتُ عِنْدَهُمْ مَثَلاً. 12 صِرْتُ حَدِيثَ الْجَالِسِينَ فِي بَابِ الْمَدِينَةِ، وَأُغْنِيَةً لِلسُّكَارَى. 13 أَمَّا أَنَا فَإِلَيْكَ صَلاتِي يَا رَبُّ؛ لأَنَّ هَذَا أَوَانُ الرِّضَى، فَاسْتَجِبْ لِي يَا اللهُ بِرَحْمَتِكَ الْغَزِيرَةِ وَبِحَقِّ خَلاصِكَ. 14 أَنْقِذْنِي مِنَ الوَحْلِ فَلَا أَغْرَقَ. نَجِّنِي مِنْ مُبْغِضِيَّ وَانْتَشِلْنِي مِنْ أَعْمَاقِ الْمِيَاهِ. 15 لَا يَطْمُ عَلَيَّ سَيْلُ الْمِيَاهِ، وَلَا يَبْتَلِعَنِّي الْعُمْقُ، وَلَا تُطْبِقِ الْهُوَّةُ عَلَيَّ فَمَهَا. 16 اسْتَجِبْ أَيُّهَا الرَّبُّ لأَنَّ رَحْمَتَكَ صَالِحَةٌ، وَبِحَسَبِ مَرَاحِمِكَ الْوَفِيرَةِ الْتَفِتْ إِلَيَّ. 17 لَا تَحْجُبْ وَجْهَكَ عَنْ عَبْدِكَ، لأَنَّنِي فِي ضِيقٍ، فَأَسْرِعْ وَاسْتَجِبْ لِي. 18 اقْتَرِبْ إِلَى نَفْسِي، وَفُكَّهَا. افْدِنِي بِأَعْدَائِي 19 أَنْتَ عَرَفْتَ عَارِي وَخِزْيِي وَهَوَانِي. أَنْتَ تَعْرِفُ كُلَّ مُضَايِقِيَّ. 20 كَسَرَ الْعَارُ قَلْبِي فَمَرِضْتُ. الْتَمَسْتُ عَطْفاً فَلَمْ أَجِدْ، وَمُعَزِّينَ فَلَمْ أَعْثُرْ عَلَى أَحَدٍ. 21 وَضَعُوا عَلْقَماً فِي طَعَامِي، وَفِي عَطَشِي يَسْقُونَنِي خَلاً. 22 لِتَصِرْ لَهُمْ مَائِدَتُهُمْ فَخّاً وَعَقَبَةً وَعِقَاباً. 23 لِتُظْلِمْ عُيُونُهُمْ كَيْ لَا يُبْصِرُوا وَلْتَكُنْ ظُهُورُهُمْ مُنْحَنِيَةً دَائِماً. 24 صُبَّ سَخَطَكَ عَلَيْهِمْ، وَلْيُدْرِكْهُمْ غَضَبُكَ الْمُحْتَدِمُ. 25 لِيَصِرْ مَسْكَنُهُمْ خَرَاباً، وَلَا يَبْقَ فِي خِيَامِهِمْ سَاكِنٌ. 26 لأَنَّهُمْ يَضْطَهِدُونَ مَنْ عَاقَبْتَهُ، وَيَشْمَتُونَ فِي وَجَعِ الَّذِينَ جَرَحْتَهُمْ. 27 زِدْ إِثْماً عَلَى إِثْمِهِمْ وَلَا تُبْرِئْ سَاحَتَهُمْ. 28 لِتُحْذَفْ أَسْمَاؤُهُمْ مِنْ سِجِلِّ الْحَيَاةِ وَلَا تُكْتَبْ مَعَ الأَبْرَارِ. 29 أَمَّا أَنَا فَمُتَضَايِقٌ وَمُتَوَجِّعٌ. فَلْيُرَفِّعْنِي خَلاصُكَ يَا اللهُ. 30 أُسَبِّحُ اسْمَ اللهِ بِنَشِيدٍ وَأُعَظِّمُهُ بِحَمْدٍ. 31 فَيَطِيبُ ذَلِكَ لَدَى الرَّبِّ أَكْثَرَ مِنْ مُحْرَقَةٍ: ثَوْرٍ أَوْ عِجْلٍ. 32 يَرَى الْوُدَعَاءُ ذَلِكَ فَيَفْرَحُونَ. وَتَحْيَا نُفُوسُكُمْ يَا طَالِبِي اللهِ. 33 لأَنَّ الرَّبَّ يَسْتَجِيبُ لِلْمُحْتَاجِينَ وَلَا يَحْتَقِرُ شَعْبَهُ الأَسِيرَ. 34 تُسَبِّحُهُ السَّمَاوَاتُ وَالأَرْضُ وَالْبِحَارُ وَكُلُّ مَا يَتَحَرَّكَ فِيهَا. 35 لأَنَّ اللهَ يُخَلِّصُ صِهْيَوْنَ وَيَبْنِي مُدُنَ يَهُوذَا، فَيَسْكُنُ الشَّعْبُ فِيهَا وَيَمْتَلِكُهَا. 36 تَرِثُهَا ذُرِّيَّةُ عَبِيدِهِ، وَمُحِبُّو اسْمِهِ يَسْكُنوُنَ فِيهَا.

New International Version

For the director of music. To the tune of ‘Lilies’. Of David.

1 Save me, O God, for the waters have come up to my neck. 2 I sink in the miry depths, where there is no foothold. I have come into the deep waters; the floods engulf me. 3 I am worn out calling for help; my throat is parched. My eyes fail, looking for my God. 4 Those who hate me without reason outnumber the hairs of my head; many are my enemies without cause, those who seek to destroy me. I am forced to restore what I did not steal. 5 You, God, know my folly; my guilt is not hidden from you. 6 Lord, the Lord Almighty, may those who hope in you not be disgraced because of me; God of Israel, may those who seek you not be put to shame because of me. 7 For I endure scorn for your sake, and shame covers my face. 8 I am a foreigner to my own family, a stranger to my own mother’s children; 9 for zeal for your house consumes me, and the insults of those who insult you fall on me. 10 When I weep and fast, I must endure scorn; 11 when I put on sackcloth, people make sport of me. 12 Those who sit at the gate mock me, and I am the song of the drunkards. 13 But I pray to you, Lord, in the time of your favour; in your great love, O God, answer me with your sure salvation. 14 Rescue me from the mire, do not let me sink; deliver me from those who hate me, from the deep waters. 15 Do not let the floodwaters engulf me or the depths swallow me up or the pit close its mouth over me. 16 Answer me, Lord, out of the goodness of your love; in your great mercy turn to me. 17 Do not hide your face from your servant; answer me quickly, for I am in trouble. 18 Come near and rescue me; deliver me because of my foes. 19 You know how I am scorned, disgraced and shamed; all my enemies are before you. 20 Scorn has broken my heart and has left me helpless; I looked for sympathy, but there was none, for comforters, but I found none. 21 They put gall in my food and gave me vinegar for my thirst. 22 May the table set before them become a snare; may it become retribution and^[1] a trap. 23 May their eyes be darkened so that they cannot see, and their backs be bent for ever. 24 Pour out your wrath on them; let your fierce anger overtake them. 25 May their place be deserted; let there be no-one to dwell in their tents. 26 For they persecute those you wound and talk about the pain of those you hurt. 27 Charge them with crime upon crime; do not let them share in your salvation. 28 May they be blotted out of the book of life and not be listed with the righteous. 29 But as for me, afflicted and in pain – may your salvation, God, protect me. 30 I will praise God’s name in song and glorify him with thanksgiving. 31 This will please the Lord more than an ox, more than a bull with its horns and hooves. 32 The poor will see and be glad – you who seek God, may your hearts live! 33 The Lord hears the needy and does not despise his captive people. 34 Let heaven and earth praise him, the seas and all that move in them, 35 for God will save Zion and rebuild the cities of Judah. Then people will settle there and possess it; 36 the children of his servants will inherit it, and those who love his name will dwell there.

Священное Писание, Восточный перевод

1 Дирижёру хора. Песнь Давуда. В напоминание. (Ps 39,14) 2 Всевышний, скорее избавь меня! Поспеши мне на помощь, Вечный! 3 Пусть все, кто желает моей смерти, будут пристыжены и посрамлены. Пусть все, кто хочет моей погибели, в бесчестии повернут назад. 4 Пусть возвратятся со стыдом говорящие мне: «Ага! Ага!» 5 Пусть ликуют и радуются о Тебе все ищущие Тебя, Пусть те, кто любит Тебя за Твоё спасение, всегда говорят: «Велик Всевышний!» 6 Я же беден и нищ. Поспеши ко мне, Всевышний! Ты – помощь моя и мой избавитель; Вечный, не замедли!

中文和合本（简体）

1 （大卫的诗，交与伶长。调用百合花。）　神啊，求你救我！因为众水要淹没我。 2 我陷在深淤泥中，没有立脚之地；我到了深水中，大水漫过我身。 3 我因呼求困乏，喉咙发乾；我因等候　神，眼睛失明。 4 无故恨我的，比我头发还多；无理与我为仇、要把我剪除的，甚为强盛。我没有抢夺的，要叫我偿还。 5 神啊，我的愚昧，你原知道；我的罪愆不能隐瞒。 6 万军的主 ─ 耶和华啊，求你叫那等候你的，不要因我蒙羞！以色列的　神啊，求你叫那寻求你的，不要因我受辱！ 7 因我为你的缘故受了辱骂，满面羞愧。 8 我的弟兄看我为外路人；我的同胞看我为外邦人。 9 因我为你的殿心里焦急，如同火烧，并且辱骂你人的辱骂都落在我身上。 10 我哭泣，以禁食刻苦我心；这倒算为我的羞辱。 11 我拿麻布当衣裳，就成了他们的笑谈。 12 坐在城门口的谈论我；酒徒也以我为歌曲。 13 但我在悦纳的时候向你 ─ 耶和华祈祷。　神啊，求你按你丰盛的慈爱，凭你拯救的诚实应允我！ 14 求你搭救我出离淤泥，不叫我陷在其中；求你使我脱离那些恨我的人，使我出离深水。 15 求你不容大水漫过我，不容深渊吞灭我，不容坑坎在我以上合口。 16 耶和华啊，求你应允我！因为你的慈爱本为美好；求你按你丰盛的慈悲回转眷顾我！ 17 不要掩面不顾你的仆人；我是在急难之中，求你速速地应允我！ 18 求你亲近我，救赎我！求你因我的仇敌把我赎回！ 19 你知道我受的辱骂、欺凌、羞辱；我的敌人都在你面前。 20 辱骂伤破了我的心，我又满了忧愁。我指望有人体恤，却没有一个；我指望有人安慰，却找不着一个。 21 他们拿苦胆给我当食物；我渴了，他们拿醋给我喝。 22 愿他们的筵席在他们面前变为网罗，在他们平安的时候变为机槛。 23 愿他们的眼睛昏蒙，不得看见；愿你使他们的腰常常战抖。 24 求你将你的恼恨倒在他们身上，叫你的烈怒追上他们。 25 愿他们的住处变为荒场；愿他们的帐棚无人居住。 26 因为，你所击打的，他们就逼迫；你所击伤的，他们戏说他的愁苦。 27 愿你在他们的罪上加罪，不容他们在你面前称义。 28 愿他们从生命册上被涂抹，不得记录在义人之中。 29 但我是困苦忧伤的；　神啊，愿你的救恩将我安置在高处。 30 我要以诗歌赞美　神的名，以感谢称他为大！ 31 这便叫耶和华喜悦，胜似献牛，或是献有角有蹄的公牛。 32 谦卑的人看见了就喜乐；寻求　神的人，愿你们的心苏醒。 33 因为耶和华听了穷乏人，不藐视被囚的人。 34 愿天和地、洋海和其中一切的动物都赞美他！ 35 因为　神要拯救锡安，建造犹大的城邑；他的民要在那里居住，得以为业。 36 他仆人的後裔要承受为业；爱他名的人也要住在其中。