1Du Gott der Vergeltung, Jahwe, / Gott der Rache, strahle hervor!2Greif ein, du Richter der Welt, / zahl den Stolzen ihre Taten zurück!3Wie lange noch, Jahwe, / wie lange noch sollen die Gottlosen jubeln?4Sie sprudeln über, reden frech, / die Bösen überheben sich stolz.5Sie zertreten dein Volk, Jahwe, / sie bedrücken, was dir gehört.6Die Witwe und den Fremden bringen sie um, / die Verwaisten morden sie hin.7„Jahwe sieht es nicht“, sagen sie, / „der Gott Jakobs merkt es nicht.“8Ihr Dummen im Volk, denkt endlich nach! / Wann werdet ihr Schwachköpfe nur klug?9Der das Ohr gemacht hat, sollte der nicht hören? / Der das Auge schuf, sollte der nicht sehen?10Der die Völker erzieht, sollte der nicht tadeln, / er, der den Menschen Erkenntnis beibringt?11Jahwe kennt die Pläne der Menschen, / er weiß, sie sind nur Dunst.[1]12Glücklich der Mensch, den du erziehst, Jahwe, / den du belehrst aus deinem Gesetz!13Das schafft ihm Ruhe vor den bösen Tagen, / bis dem Gottlosen das Grab geschaufelt wird.14Jahwe wird sein Volk gewiss nicht verstoßen, / wird nicht verlassen, was ihm gehört.15Bald kehrt das Recht zur Gerechtigkeit zurück, / und alle Aufrechten folgen ihm nach.16Wer hilft mir gegen die Verbrecher? / Wer steht mir gegen die Boshaften bei?17Hätte Jahwe mir nicht geholfen, / wäre ich schon im Schweigen erstarrt.18Wann immer ich sagte: „Jetzt falle ich hin!“, / da stützte mich deine Gnade, Jahwe.19War mir das Herz von Sorgen schwer, / dann liebkoste dein Trost meine Seele.20Kann der ungerechte Richter mit dir verbündet sein, / der Unheil stiftet gegen dein Gesetz?21Nein, sie vergreifen sich an den Gerechten, / unschuldige Menschen verurteilen sie.22Da wurde Jahwe mir zur Burg, / mein Gott zum Fels meiner Zuflucht.23Er zahlt ihnen ihre Verbrechen heim, / er rottet sie in ihrer Bosheit aus. / Jahwe, unser Gott, vernichtet sie.
1Боже на възмездието, Господи! Боже на възмездието, възсияй! (5Mo 32,35; Nah 1,2)2Надигни се, о, Съдия на земята, и въздай на горделивите, каквото заслужават. (Jer 51,56; Kla 3,64)3Господи, докога нечестивите, докога тъкмо те ще ликуват? (Jer 12,1)4Бунтуват се и говорят дръзко онези, които вършат беззаконие.5Господи, тъпчат Твоя народ и покоряват Твоето наследство.6Убиват вдовица и чужденец; изтребват сираци. (2Mo 22,21; 5Mo 24,17)7И казват: „Господ няма да види; Богът на Яков няма да разбере.“ (Ps 10,11; Hes 9,9)8Вразумете се вие, безумци между народа. Кога ще поумнеете, глупаци? (Spr 1,22; Spr 8,5)9Този, Който извая ухото, няма ли да чуе? Този, Който сътвори окото, няма ли да види? (2Mo 4,11; Spr 20,12)10Онзи, Който вразумява народите, Който учи човека на знание, няма ли Той да изобличи?11Господ познава човешките мисли и знае, че те са суетни. (1Kor 3,20)12Блажен е онзи човек, когото Ти, Господи, вразумяваш и поучаваш със Своя закон, (Hi 5,17)13за да му дадеш утеха в тежки дни, докато бъде приготвена ямата на нечестивия.14Господ няма да отхвърли Своя народ и няма да изостави Своето наследство. (Sir 47,22)15Защото съдът ще се завърне към правдата и ще го следват тези, които са с чисти сърца.16Кой ще се надигне в моя полза срещу насилниците? Кой ще се застъпи за мене срещу тези, които вършат беззаконния?17Ако Господ не беше мой помощник, много скоро душата ми щеше да живее в царството на мълчанието.18Когато казвах: „Краката ми са колебливи“ – Твоето милосърдие, Господи, ме подкрепяше.19Когато бях изпълнен с тежки мисли, Твоята утеха ощастливяваше душата ми.20Ще се съюзи ли с Тебе тронът на покварата, творящ насилие срещу закона,21който връхлита към душата на праведника и осъжда невинния?22Господ обаче е моя защита и мой Бог, скала за мое убежище.23Той ще им върне беззаконията и ще ги унищожи чрез тяхното зло. Господ, нашият Бог, ще ги изтреби. (Ps 7,17; Ps 107,42; Spr 5,22)