von Karl-Heinz Vanheiden1Wie Schnee zum Sommer und Regen zur Ernte / passt Ehre zum Dummkopf.2Wie ein flatternder Spatz, eine Schwalbe im Flug, / so ist ein unverdienter Fluch: Er trifft nicht ein.3Eine Peitsche fürs Pferd, ein Zaum für den Esel / und ein Stock auf den Rücken des Toren.4Gib dem Dummkopf keine Antwort, die seiner Dummheit entspricht, / sonst wirst du ihm gleich.5Gib dem Dummkopf eine Antwort, die seine Dummheit verdient, / sonst hält er sich für klug.6Wer Botschaft durch einen Dummkopf schickt, / hackt sich selbst die Füße ab und nimmt Unrecht in Kauf.7Schlaff hängen die Beine am Lahmen herab, / so ein Weisheitsspruch aus einem dummen Mund.8Wer einem Dummen Ehre erweist, / verschnürt einen Stein in der Schleuder.9Wie ein Dornzweig in der Hand des Betrunkenen / ist ein Weisheitsspruch im Mund eines Dummen.10Wie ein Bogenschütze, der auf jeden schießt, / ist einer, der Narren und Strolche einstellt.11Wie ein Hund zu seinem Erbrochenen umkehrt, / ist ein Narr, der seinen Unsinn wiederholt.[1] (2Petr 2,22)12Kennst du einen, der sich selbst für weise hält? / Für einen Dummen ist mehr Hoffnung als für ihn.13Der Faule sagt: „Draußen läuft ein Löwe herum, / ein Junglöwe mitten auf dem Platz.“14Die Tür dreht sich in der Angel / und der Faule im Bett.15Greift der Faule mit der Hand in die Schüssel, / ist ihm die Mühe zu groß: Er bringt sie nicht zurück in den Mund.16Ein Faulpelz hält sich für klüger / als sieben Sachverständige.17Wer sich in Streit mischt, der ihn nichts angeht, / der packt einen streunenden Hund bei den Ohren.18Wie ein Irrer, der mit Brandpfeilen schießt / und mit tödlichen Waffen hantiert,19ist ein Mann, der seinen Nächsten betrügt / und dann sagt: „Es war nur ein Scherz.“20Wo kein Holz mehr ist, geht das Feuer aus; / ist der Verleumder fort, legt sich der Streit.21Wie Kohlen die Glut und wie Holz das Feuer, / so schürt ein zänkischer Mann den Streit.22Die Worte des Verleumders werden gierig geschluckt / und dringen sehr tief ein.23Wie Silberglasur auf Tongeschirr / sind glatte Zungen und ein böses Herz.24Ein gehässiger Mensch verstellt seine Worte, / doch im Inneren ist er falsch.25Trau seinen schönen Worten nicht, / denn sieben Teufeleien hat er im Sinn.26Mag Hass sich hinter Verstellung verbergen, / in der Gemeinschaft wird die Bosheit offenbar.27Wer andern eine Grube gräbt, fällt selbst hinein. / Wer einen Stein auf andere wälzt, auf den rollt er zurück.28Eine falsche Zunge hasst ihre Opfer, / und ein schmeichelnder Mund bringt einen zu Fall.
Sprüche 26
Библия, синодално издание
von Bulgarian Bible Society1Както сняг лятно време и дъжд по жътва, тъй и чест не прилича на глупец.2Както врабче ще хвръкне, както лястовица ще отлети, – тъй незаслужено проклятие няма да се сбъдне.3Бич – за кон, юзда – за осел, а тояга – за глупци. (Ps 31,9)4Не отговаряй на глупеца според глупостта му, за да не станеш и ти подобен нему; (Mt 21,27)5не отговаряй на глупеца според глупостта му[1], за да се не помисли за мъдър.6Който дава устна поръка на глупец, подрязва нозете си, търпи неприятност.7Както кривят нозете у хромия, тъй и притчата куца в устата на глупци.8Каквото е оня, който туря в прашка безценен камък, такова е и оня, който дава чест на глупец.9Каквото е бодил в ръката на пияница, такова е притча в устата на глупци.10Силният върши всичко произволно: и глупеца надарява, и всеки минувач награждава.11Както псе се връща на бълвоча си, тъй глупец повтаря своята глупост. (2Petr 2,22)12Видял ли си човек, който се мисли за мъдър? Повече се надявай на глупеца, нежели нему. (Jes 5,21; Röm 12,16)13Ленивецът казва: „лъв на пътя! лъв по стъгдите!“ (Spr 22,13)14Врата се върти на куките си, а ленивец – на леглото си.15Ленивец потапя ръка в блюдото, и тежко му е да я подигне до устата си. (Spr 19,24)16Ленивец се мисли за по-мъдър от седмина, които смислено отговарят. (Lk 19,21)17Който минувайки се намесва в чужда свада, хваща куче за уши.18Както престорилият се на луд хвърля огън, стрели и смърт,19тъй е и човек, който коварно уврежда приятеля си и после казва: „аз се само пошегувах“.20Дето няма вече дърва, огънят угасва, и дето няма шепотник, раздорът утихва.21Въглищата – за жар, и дървата – за огън, а свадлив човек – крамоли да разпалва. (Sir 28,11; Sir 28,13)22Думите на шепотника са като сладкиши и влизат вътре в утробата. (Ps 54,9)23Каквото е глинен съд, гледжосан с нечисто сребро, такова са огнени уста и злобно сърце.24С уста си врагът се преструва, а в сърце си коварство крои. (Apg 16,17)25Кога говори дори с нежен глас, не му вярвай, защото в сърцето му има седем гнусотии. (1Sam 26,25)26Ако омразата му се прикрива насаме, злобата му ще се открие в събранието народно.27Който копае яма, той ще падне в нея, и който търкаля камък нагоре, върху него ще се върне. (Ps 7,16; Pred 10,8; Sir 27,28)28Лъжлив език мрази ония, които е наранил, и уста ласкателни готвят падение.