Sprüche 9

Neue evangelistische Übersetzung

von Karl-Heinz Vanheiden
1 Die Weisheit hat ihr Haus gebaut, / hat es mit sieben Säulen ausgeschmückt.2 Sie hat ihr Vieh geschlachtet, ihren Wein gemischt / und auch schon ihren Tisch gedeckt.3 Nun schickt sie ihre Dienerinnen / und ruft auf den Höhen der Stadt:4 „Wer unerfahren ist, der kehre hier ein!“ / Sie redet zu denen ohne Verstand:5 „Kommt und esst von meinem Brot / und trinkt von meinem guten Wein!6 Lasst ab von eurer Dummheit, wählt doch das Leben, / und geht auf dem Weg des Verstands!“7 Wer einen Spötter ermahnt, erntet nur Schimpf; / und wer einen Gesetzlosen rügt, bekommt sein Teil davon ab.8 Ermahne einen Spötter nicht, sonst hasst er dich nur! / Ermahne den Weisen, er liebt dich dafür!9 Unterrichte den Weisen, dann wird er noch weiser; / belehre den Gerechten, so lernt er noch mehr!10 Der Anfang aller Weisheit ist Ehrfurcht vor Jahwe. / Den Heiligen erkennen, das ist Verstand.11 Denn durch mich werden deine Tage zahlreich sein / und die Jahre deines Lebens vermehrt.12 Wenn du weise bist, dann hast du selbst etwas davon, / doch wenn du nur große Worte machst, trägst du die Folgen allein.13 Frau Torheit ist eine schamlose Frau / und hat nie etwas erkannt!14 Da sitzt sie an ihrem Hauseingang, / sie thront auf dem Marktplatz der Stadt,15 um einzuladen den, der vorübergeht, / der einen geraden Weg verfolgt:16 „Wer unerfahren ist, der kehre hier ein!“ / Und zu denen ohne Verstand sagt sie:17 „Gestohlenes Wasser ist süß, / und heimlich entwendetes Brot schmeckt ganz besonders gut!“18 Doch wer ihr folgt, weiß nicht, dass dort die Schatten hausen, / denn ihre früheren Gäste sind schon in der Totenwelt.

Sprüche 9

Bible, překlad 21. století

von Biblion
1 Moudrost si vystavěla dům, sedm tesaných sloupů vztyčila.2 Dobytče porazila, víno nalila, už také prostřela svůj stůl.3 Děvečky vyslala a volá na městských výšinách:4 „Kdo je zmatený, ať přijde ke mně!“ Ty, kterým chybí rozum, vyzývá:5 „Pojďte a jezte na mých hodech, popijte víno, jež jsem nalila.6 Opusťte hloupost a konečně žijte, cestou rozumnosti se vydejte!“7 Kdo poučuje drzouna, říká si o urážku, kdo kárá darebáka, přijde k úrazu.8 Nekárej drzouna – jen by tě nenáviděl; pokárej moudrého – bude tě milovat.9 Poděl se s moudrým a ještě zmoudří, pouč spravedlivého a bude znalejší.10 Klíčem k moudrosti je úcta k Hospodinu, v poznání Svatého je rozumnost.11 Takto[1] se tvé dny rozmnoží, léta života ti přibudou.12 Jsi-li moudrý, moudrost vyplatí se ti, jsi-li drzoun, sám na to doplatíš.13 Paní Tupost dělá veliký povyk, je hloupost sama, neví vůbec nic.14 U dveří svého domu vysedává, na křesle na městských výšinách.15 Pokřikuje na ty, kdo po cestě jdou, kdo po svých stezkách přímě kráčejí:16 „Kdo je zmatený, ať přijde ke mně!“ Všechny nerozumné vyzývá:17 „Kradená voda je tak sladká, zakázaný pokrm tolik příjemný!“18 Netuší hňup, že podsvětí jej čeká: v pekelné jámě jsou ti, jež pozvala!