Jesaja 64 | Lutherbibel 2017 :: ERF Bibleserver

Lutherbibel 2017

1 wie Feuer Reisig entzündet und wie Feuer Wasser sieden macht, dass dein Name kundwürde unter deinen Feinden und die Völker vor dir zittern müssten, 2 wenn du Furchtbares tust, das wir nicht erwarten, und führest herab, dass die Berge vor dir zerflössen! 3 Von alters her hat man es nicht vernommen, kein Ohr hat gehört, kein Auge hat gesehen einen Gott außer dir, der so wohltut denen, die auf ihn harren. (1Kor 2,9) 4 Du begegnest denen, die Gerechtigkeit üben und auf deinen Wegen deiner gedenken. Siehe, du zürntest, und wir sündigten; als du dich verbargst, gingen wir in die Irre. (2Mo 32,8) 5 So wurden wir alle wie die Unreinen, und alle unsre Gerechtigkeit ist wie ein beflecktes Kleid. Wir sind alle verwelkt wie die Blätter, und unsre Sünden tragen uns davon wie der Wind. 6 Niemand ruft deinen Namen an oder macht sich auf, dass er sich an dich halte; denn du hast dein Angesicht vor uns verborgen und lässt uns vergehen unter der Gewalt unsrer Schuld. 7 Aber nun, HERR, du bist doch unser Vater! Wir sind Ton, du bist unser Töpfer, und wir alle sind deiner Hände Werk. (Jes 45,9; Jes 63,16; Kla 4,2; Röm 9,21)

Jes 45,9Jes 63,16Kla 4,2Röm 9,21

8 HERR, zürne nicht so sehr und gedenke nicht ewig der Sünde! Sieh doch an, dass wir alle dein Volk sind! 9 Deine heiligen Städte sind zur Wüste geworden, Zion ist zur Wüste geworden, Jerusalem liegt zerstört. 10 Das Haus unsrer Heiligkeit und Herrlichkeit, in dem dich unsre Väter gelobt haben, ist mit Feuer verbrannt, und alles, was wir Schönes hatten, ist zuschanden gemacht. (Ps 74,7) 11 HERR, willst du bei alledem noch zögern und schweigen und uns so sehr niederschlagen?

Schlachter 2000

von Genfer Bibelgesellschaft

1 Ach, dass du die Himmel zerrissest und herabführest, dass die Berge erbebten vor deinem Angesicht, wie Feuer Reisig entzündet, wie Feuer Wasser siedend macht, um deinen Namen deinen Feinden bekannt zu machen, damit die Heiden vor deinem Angesicht erzittern; (Ri 5,4; Ps 9,21; Ps 18,10; Ps 144,5; Hes 39,7; Joe 2,1; Mi 1,4; Hab 3,6; Hab 3,10; Joh 17,26)

Ri 5,4Ps 9,21Ps 18,10Ps 144,5Hes 39,7Joe 2,1Mi 1,4Hab 3,6Hab 3,10Joh 17,26

2 indem du furchtgebietende Taten vollbringst, die wir nicht erwarteten; ja, fahre du herab, dass vor deinem Angesicht die Berge erbeben! (5Mo 4,34; Ps 66,3; Ps 66,5; Jes 64,1)

5Mo 4,34Ps 66,3Ps 66,5Jes 64,1

3 Denn von Ewigkeit her hat man nie gehört, nie vernommen, hat kein Auge es gesehen, dass außer dir ein Gott tätig war für die, welche auf ihn harren. (Ps 31,20; Mt 25,34; Joh 14,3; 1Kor 2,9; Hebr 11,16)

Ps 31,20Mt 25,34Joh 14,31Kor 2,9Hebr 11,16

4 Du kommst dem entgegen, der sich daran erfreut, Gerechtigkeit zu tun, denen, die auf deinen Wegen an dich gedenken. Doch siehe, du wurdest zornig, weil wir Sünde begingen und lange Zeit darin geblieben waren; aber möchte uns doch geholfen werden! (5Mo 32,19; 2Chr 31,21; Esr 9,7; Ps 103,18; Jes 54,7; Hes 6,9; Dan 2,8; Mi 7,9; Sach 10,9; Joh 9,31; Apg 10,35)

5Mo 32,192Chr 31,21Esr 9,7Ps 103,18Jes 54,7Hes 6,9Dan 2,8Mi 7,9Sach 10,9Joh 9,31Apg 10,35

5 Wir sind ja allesamt geworden wie Unreine und alle unsere Gerechtigkeit wie ein beflecktes Kleid. Wir sind alle verwelkt wie die Blätter, und unsere Sünden trugen uns fort wie der Wind. (3Mo 13,45; Ps 1,4; Jes 1,30; Jes 27,8; Jes 40,7; Mt 5,20)

3Mo 13,45Ps 1,4Jes 1,30Jes 27,8Jes 40,7Mt 5,20

6 Und da war niemand, der deinen Namen anrief, der sich aufmachte, um dich zu ergreifen; denn du hast dein Angesicht vor uns verborgen und uns dahingegeben in die Gewalt unserer Missetaten. (Ps 69,18; Ps 104,29; Jes 1,4; Jes 1,28; Jes 50,2; Jes 54,8; Hes 22,30; Apg 7,42; Röm 1,24; Röm 1,26; Röm 1,28)

Ps 69,18Ps 104,29Jes 1,4Jes 1,28Jes 50,2Jes 54,8Hes 22,30Apg 7,42Röm 1,24Röm 1,26Röm 1,28

7 Nun aber bist du, HERR, unser Vater; wir sind der Ton, und du bist unser Töpfer; wir alle sind das Werk deiner Hände. (Ps 100,3; Jes 45,9; Jes 63,16; Jer 18,5)

Ps 100,3Jes 45,9Jes 63,16Jer 18,5

8 Zürne nicht allzu sehr, o HERR, und gedenke nicht ewiglich an die Schuld! Ziehe doch das in Betracht, dass wir alle dein Volk sind! (5Mo 9,29; Ps 74,1; Ps 79,8; Ps 79,13; Jes 43,25; Jes 57,17)

5Mo 9,29Ps 74,1Ps 79,8Ps 79,13Jes 43,25Jes 57,17

9 Deine heiligen Städte sind zur Wüste geworden; Zion ist verwüstet, Jerusalem zerstört! (Neh 1,2; Neh 2,3; Kla 5,18; Dan 9,26)

Neh 1,2Neh 2,3Kla 5,18Dan 9,26

10 Unser heiliger und herrlicher Tempel, in dem unsere Väter dich gelobt haben, ist in Flammen aufgegangen, und alles, was uns teuer war, ist verwüstet! (2Kön 25,8; 2Chr 36,19; Ps 5,8; Ps 74,5; Jes 6,1; Jes 44,28; Kla 1,7; Kla 1,10)

2Kön 25,82Chr 36,19Ps 5,8Ps 74,5Jes 6,1Jes 44,28Kla 1,7Kla 1,10

11 Willst du, HERR, trotz alledem dich zurückhalten, schweigen und uns ganz und gar niederbeugen? (Sach 1,12; Offb 6,10)

الكتاب المقدس

von Biblica

1 لَيْتَكَ تَشُقُّ السَّمَاوَاتِ وَتَنْزِلُ فَتَتَزَلْزَلَ الْجِبَالُ مِنْ حَضْرَتِكَ! 2 فَتَكُونُ كَالنَّارِ الَّتِي تُضْرِمُ الْهَشِيمَ، وَتَجْعَلُ الْمِيَاهَ تَغْلِي لِكَيْ تُعَرِّفَ أَعْدَاءَكَ اسْمَكَ، فَتَرْتَعِبُ الأُمَمُ مِنْ حَضْرَتِكَ. 3 عِنْدَمَا أَجْرَيْتَ أَعْمَالاً مُخِيفَةً لَمْ نَتَوَقَّعْهَا، نَزَلْتَ فَتَزَلْزَلَتِ الْجِبَالُ مِنْ حَضْرَتِكَ. 4 مُنْذُ الأَزَلِ لَمْ يَسْمَعْ أَحَدٌ وَلَمْ تُصْغِ أُذُنٌ وَلَمْ تَرَ عَيْنٌ إِلَهاً سِوَاكَ يُجْرِي مَا تَصْنَعُهُ لِلَّذِينَ يَنْتَظِرُونَكَ. 5 أَنْتَ تُلاقِي مَنْ يَفْرَحُ بِعَمَلِ الْبِرِّ وَمَنْ يَسْلُكُ دَائِماً فِي طُرُقِكَ. لَكَمْ سُخْطْتَ عَلَيْنَا لأَنَّنَا وَاظَبْنَا عَلَى ارْتِكَابِ الآثَامِ زَمَاناً طَوِيلاً، فَكَيْفَ لِمِثْلِنَا أَنْ يَخْلُصَ؟ 6 كُلُّنَا أَصْبَحْنَا كَنَجِسٍ، وَأَضْحَتْ جَمِيعُ أَعْمَالِ بِرِّنَا كَثَوْبٍ قَذِرٍ، فَذَبُلْنَا كَأَوْرَاقِ الشَّجَرِ وَعَبَثَتْ بِنَا آثَامُنَا كَالرِّيحِ. 7 لَيْسَ هُنَاكَ مَنْ يُنَادِي بِاسْمِكَ، وَيَحْرِصُ عَلَى التَّمَسُّكِ بِكَ لأَنَّكَ حَجَبْتَ وَجْهَكَ عَنَّا ولاشَيْتَنَا بِسَبَبِ مَعَاصِينَا. 8 وَمَعَ ذَلِكَ فَأَنْتَ أَيُّهَا الرَّبُّ أَبُونَا، نَحْنُ الطِّينُ وَأَنْتَ الْخَزَّافُ، وَكُلُّنَا عَمَلُ يَدَيْكَ. 9 لَا تُوْغِلْ فِي غَضَبِكَ عَلَيْنَا يَا رَبُّ، وَلا تَذْكُرِ الإِثْمَ إِلَى الأَبَدِ. إِنَّمَا انْظُرْ إِلَيْنَا، فَكُلُّنَا شَعْبُكَ. 10 قَدِ اسْتَحَالَتْ مَدِينَتُكَ الْمُقَدَّسَةُ إِلَى قَفْرٍ، وَأَصْبَحَتْ صِهْيَوْنُ بَرِّيَّةً وَأُورُشَلِيمُ مُوحِشَةً، 11 وَاحْتَرَقَ بِالنَّارِ هَيْكَلُنَا الْمُقَدَّسُ الْبَهِيُّ، الَّذِي شَدَا آبَاؤُنَا فِيهِ بِتَسْبِيحِكَ، وَصَارَ كُلُّ مَا هُوَ أَثِيرٌ لَدَيْنَا خَرَاباً. 12 هَلْ بَعْدَ هَذَا كُلِّهِ تَسْكُتُ يَا رَبُّ، وَتَعْتَصِمُ بِالصَّمْتِ وَتُنْزِلُ بِنَا أَشَدَّ الْبَلاءِ؟

کتاب مقدس، ترجمۀ معاصر

von Biblica

1 ای كاش آسمانها را میشكافتی و پايين میآمدی! حضور تو كوهها را میجنبانيد 2 و آنها را مانند آبی كه بر روی آتش بجوش میآيد، میلرزانيد. ای كاش میآمدی و قدرت خود را به دشمنانت نشان میدادی و حضور تو آنها را به لرزه میانداخت. 3 زمانی تو اين كار را كردی؛ هنگامی كه انتظار آن را نداشتيم تو آمدی و با حضور خود كوهها را لرزاندی. 4 از آغاز جهان تا به حال، نه كسی ديده و نه كسی شنيده كه خدای ديگری غير از تو برای پرستندگانش چنين كارهايی بكند. 5 تو كسانی را نزد خود میپذيری كه با خوشحالی آنچه را كه راست است انجام میدهند. ولی ما آنچه را كه راست است انجام نداديم و تو بر ما غضبناک شدی. آيا برای ما كه مدت زيادی در گناه غوطهور بودهايم اميدی هست؟ 6 همهٔ ما گناهكاريم؛ حتی كارهای خوب ما نيز تمام به گناه آلوده است. گناهانمان ما را مانند برگهای پاييزی خشک كرده، و خطايای ما همچون باد ما را با خود میبرد و پراكنده میكند. 7 كسی نيست كه دست دعا به سوی تو دراز كند و از تو ياری خواهد. تو روی خود را از ما برگردانيدهای و به سبب گناهانمان، ما را ترک كردهای. 8 اما ای خداوند، تو پدر ما هستی. ما گل هستيم و تو كوزهگر. همهٔ ما ساختهٔ دست تو هستيم. 9 پس، ای خداوند، تا اين حد بر ما خشمگين نباش و گناهان ما را تا به ابد به خاطر نسپار. بر ما نظر لطف بيفکن، زيرا ما قوم تو هستيم. 10 شهرهای مقدس تو ويران شدهاند. اورشليم مانند بيابان متروک شده است. 11 عبادتگاه مقدس و زيبای ما كه اجدادمان در آن تو را عبادت میكردند، سوخته و تمام گنجينههای ما از بين رفته است. 12 ای خداوند، آيا پس از اين همه مصيبت باز ساكت میمانی و میگذاری بيش از طاقت خود رنج بكشيم؟