1Nach diesen Geschichten erhob der König Ahasveros den Haman, den Sohn Hammedatas, den Agagiter, und machte ihn groß und setzte seinen Stuhl über alle Fürsten, die bei ihm waren. (2Mo 17,14; 1Sam 15,32)2Und alle Großen des Königs, die im Tor des Königs waren, beugten die Knie und fielen vor Haman nieder; denn der König hatte es so geboten. Aber Mordechai beugte die Knie nicht und fiel nicht nieder. (Mt 4,9)3Da sprachen die Großen des Königs, die im Tor des Königs waren, zu Mordechai: Warum übertrittst du des Königs Gebot?4Und als sie das täglich zu ihm sagten und er nicht auf sie hörte, sagten sie es Haman, damit sie sähen, ob solch ein Tun Mordechais bestehen würde; denn er hatte ihnen gesagt, dass er ein Jude wäre.5Und als Haman sah, dass Mordechai nicht die Knie beugte noch vor ihm niederfiel, wurde er von Zorn erfüllt.6Aber es war ihm zu wenig, dass er allein an Mordechai die Hand anlegen sollte, denn sie hatten ihm gesagt, von welchem Volk Mordechai wäre; sondern er trachtete danach, das Volk Mordechais, alle Juden, die im ganzen Königreich des Ahasveros waren, zu vertilgen.7Im ersten Monat, das ist der Monat Nisan, im zwölften Jahr des Königs Ahasveros, wurde das Pur, das ist das Los, geworfen vor Haman, von einem Tage zum andern und von Monat zu Monat, und das Los fiel auf den dreizehnten Tag im zwölften Monat, das ist der Monat Adar. (Est 9,24)8Und Haman sprach zum König Ahasveros: Es gibt ein Volk, verstreut und abgesondert unter allen Völkern in allen Provinzen deines Königreichs, und ihr Gesetz ist anders als das aller Völker, und sie tun nicht nach des Königs Gesetzen. Es ziemt dem König nicht, sie gewähren zu lassen. (5Mo 4,5)9Gefällt es dem König, so lasse er schreiben, dass man sie umbringe; so will ich zehntausend Zentner Silber darwägen in die Hand der Amtleute, dass man’s bringe in die Schatzkammer des Königs. (Est 4,7)10Da tat der König seinen Ring von der Hand und gab ihn Haman, dem Sohn Hammedatas, dem Agagiter, dem Feind der Juden. (1Mo 41,42; Est 8,2)11Und der König sprach zu Haman: Das Silber sei dir gegeben, dazu das Volk, dass du mit ihm tust, was dir gefällt.12Da rief man die Schreiber des Königs am dreizehnten Tage des ersten Monats; und es wurde geschrieben, wie Haman befahl, an die Satrapen[1] des Königs und an die Statthalter hin und her in den Provinzen und an die Obersten eines jeden Volks in den Provinzen hin und her in der Schrift eines jeden Volks und in seiner Sprache, im Namen des Königs Ahasveros und mit des Königs Ring gesiegelt.13Und die Schreiben wurden gesandt durch die Läufer in alle Provinzen des Königs, man sollte vertilgen, töten und umbringen alle Juden, Jung und Alt, Kinder und Frauen, auf einen Tag, nämlich am dreizehnten Tag des zwölften Monats, das ist der Monat Adar, und ihr Hab und Gut plündern.[2]14Eine Abschrift des Schreibens sollte als Gesetz erlassen werden in allen Provinzen, um allen Völkern zu eröffnen, dass sie sich auf diesen Tag bereithalten sollten.15Und die Läufer gingen eilends aus nach des Königs Wort, und in der Festung Susa wurde das Gesetz angeschlagen. Und der König und Haman saßen und tranken; aber die Stadt Susa war bestürzt.
1After these events, King Xerxes honoured Haman son of Hammedatha, the Agagite, elevating him and giving him a seat of honour higher than that of all the other nobles.2All the royal officials at the king’s gate knelt down and paid honour to Haman, for the king had commanded this concerning him. But Mordecai would not kneel down or pay him honour.3Then the royal officials at the king’s gate asked Mordecai, ‘Why do you disobey the king’s command?’4Day after day they spoke to him but he refused to comply. Therefore they told Haman about it to see whether Mordecai’s behaviour would be tolerated, for he had told them he was a Jew.5When Haman saw that Mordecai would not kneel down or pay him honour, he was enraged.6Yet having learned who Mordecai’s people were, he scorned the idea of killing only Mordecai. Instead Haman looked for a way to destroy all Mordecai’s people, the Jews, throughout the whole kingdom of Xerxes.7In the twelfth year of King Xerxes, in the first month, the month of Nisan, the pur (that is, the lot) was cast in the presence of Haman to select a day and month. And the lot fell on[1] the twelfth month, the month of Adar.8Then Haman said to King Xerxes, ‘There is a certain people dispersed among the peoples in all the provinces of your kingdom who keep themselves separate. Their customs are different from those of all other people, and they do not obey the king’s laws; it is not in the king’s best interest to tolerate them.9If it pleases the king, let a decree be issued to destroy them, and I will give ten thousand talents[2] of silver to the king’s administrators for the royal treasury.’10So the king took his signet ring from his finger and gave it to Haman son of Hammedatha, the Agagite, the enemy of the Jews.11‘Keep the money,’ the king said to Haman, ‘and do with the people as you please.’12Then on the thirteenth day of the first month the royal secretaries were summoned. They wrote out in the script of each province and in the language of each people all Haman’s orders to the king’s satraps, the governors of the various provinces and the nobles of the various peoples. These were written in the name of King Xerxes himself and sealed with his own ring.13Dispatches were sent by couriers to all the king’s provinces with the order to destroy, kill and annihilate all the Jews – young and old, women and children – on a single day, the thirteenth day of the twelfth month, the month of Adar, and to plunder their goods.14A copy of the text of the edict was to be issued as law in every province and made known to the people of every nationality so that they would be ready for that day.15The couriers went out, spurred on by the king’s command, and the edict was issued in the citadel of Susa. The king and Haman sat down to drink, but the city of Susa was bewildered.
Ester 3
Священное Писание, Восточный перевод
План Амана погубить иудеев
1Спустя некоторое время царь Ксеркс возвысил агагитянина[1] Амана, сына Аммедаты, возвеличив его и дав ему почётное место выше, чем у всех прочих своих сановников. (1Sam 15,8; 1Sam 15,32)2Все царские чиновники у царских ворот преклоняли колени и воздавали Аману честь, потому что так постановил о нём царь. Но Мардохей не преклонял колен и не воздавал ему чести.3Царские чиновники у царских ворот спрашивали Мардохея: – Почему ты нарушаешь царское повеление?4Они говорили ему так изо дня в день, но он их не слушал. Тогда они донесли об этом Аману, чтобы посмотреть: станет ли он терпеть поведение Мардохея[2] – ведь он рассказал им, что он иудей.5Увидев, что Мардохей не преклоняет колен и не воздаёт ему чести, Аман исполнился ярости.6Но, узнав из какого Мардохей народа, он не остановился на мысли убить лишь его одного. Вместо этого Аман стал искать способ погубить весь народ Мардохея – иудеев – по всему царству Ксеркса.7На двенадцатом году правления царя Ксеркса, в первом месяце, в месяце нисане[3] (в начале весны 474 г. до н. э), бросали перед Аманом«пур», что означает«жребий», чтобы выбрать день и месяц. И жребий пал на двенадцатый месяц, месяц адар (конец зимы 473 г. до н. э.).8Аман сказал царю Ксерксу: – Есть некий народ, разбросанный и рассеянный между народами во всех провинциях твоего царства; их законы отличаются от законов прочих людей, а законов царя они не соблюдают. Нельзя царю терпеть их.9Если угодно царю, пусть выйдет указ, чтобы их погубить, а я отвешу триста шестьдесят тонн[4] серебра в руки царских казначеев, чтобы они внесли его в царскую сокровищницу.10Царь снял с пальца свой перстень и отдал агагитянину Аману, сыну Аммедаты, врагу иудеев.11– И этот народ, и его серебро твои, – сказал царь Аману. – Делай с ними, что тебе угодно.12На тринадцатый день первого месяца (17 апреля 474 г. до н. э) были призваны царские писари. Письменами каждой провинции и на языке каждого народа они записали все приказы Амана царским сатрапам[5], наместникам провинций и князьям различных народов. Они были написаны от имени самого царя Ксеркса и запечатаны его перстнем.13Письма были разосланы через гонцов во все царские провинции с приказом погубить, уничтожить и искоренить всех иудеев – молодых и старых, женщин и маленьких детей – в один день, в тринадцатый день двенадцатого месяца, месяца адара (7 марта 473 г. до н. э.), и разграбить их имущество.14Копию указа должны были дать как закон в каждой провинции и объявить во всеуслышание людям всякого народа, чтобы они были готовы к этому дню.15По приказу царя гонцы поспешно отправились в путь, как только указ был оглашён в крепости Сузы. Царь и Аман сели пировать, а город Сузы был объят смятением.
Ester 3
کتاب مقدس، ترجمۀ معاصر
نقشهٔ هامان برای نابودی يهوديان
1چندی بعد، خشايارشا به يكی از وزيران خود به نام هامان، پسر همداتای اجاجی[1]، ارتقاء مقام داده او را رئيس وزرای خود ساخت.2به دستور پادشاه همهٔ مقامات دربار در حضور هامان سر تعظيم فرود میآوردند؛ ولی مردخای به او تعظيم نمیكرد.3درباريان به مردخای گفتند: «چرا تو از فرمان پادشاه سرپيچی میكنی؟» او در جواب گفت: «من يک يهودی هستم و نمیتوانم به هامان تعظيم كنم.»4هر چند آنها هر روز از او میخواستند اين كار را بكند، ولی او قبول نمیكرد. پس ايشان موضوع را به هامان اطلاع دادند تا ببينند چه تصميمی خواهد گرفت.5وقتی هامان فهميد كه مردخای از تعظيم نمودن او امتناع میورزد، خشمگين شد؛6و چون دريافت كه مردخای يهودی است تصميم گرفت نه فقط او را بكشد، بلكه تمام يهوديانی را نيز كه در قلمرو سلطنت خشايارشا بودند، نابود كند.7در سال دوازدهم سلطنت خشايارشا در ماه نيسان كه ماه اول سال است، هامان دستور داد قرعه (كه به آن«پور» میگفتند) بيفکنند تا تاريخ قتل عام يهوديان معلوم شود. قرعه روز سيزدهم ماه ادار يعنی ماه دوازدهم را نشان داد.8سپس هامان نزد پادشاه رفت و گفت: «قومی در تمام قلمرو سلطنتیتان پراكندهاند كه قوانينشان با قوانين ساير قومها فرق دارد. آنها از قوانين پادشاه سرپيچی میكنند. بنابراين، زنده ماندنشان به نفع پادشاه نيست.9اگر پادشاه را پسند آيد فرمانی صادر كنند تا همهٔ آنها كشته شوند و من ده هزار وزنهٔ نقره[2] بابت هزينهٔ اين كار به خزانهٔ سلطنتی خواهم پرداخت.»10پادشاه انگشترش را بيرون آورده به هامان كه دشمن يهود بود، داد و گفت:11«اين قوم و دارايیشان در اختيار تو هستند، هر طور صلاح میدانی با آنها عمل كن.»12پس در روز سيزدهم ماه اول، هامان کاتبان دربار را احضار نمود. آنها به دستور هامان نامههايی به خطها و زبانهای رايج مملكت برای حاكمان، استانداران و مقامات سراسر مملكت نوشتند. اين نامهها به اسم پادشاه نوشته و با انگشتر مخصوص او مهر شد13و بوسيلهٔ قاصدان به تمام استانها فرستاده شد، با اين دستور كه بايد تمام يهوديان، زن و مرد، پير و جوان در روز سيزدهم ماه ادار قتل عام شوند و دارايی آنها به غنيمت گرفته شود.14محتوای اين نامهها میبايست در هر استان به اطلاع تمام مردم میرسيد تا همه در روز تعيين شده آماده شوند.15اين دستور در شوش اعلام شد و قاصدان به فرمان پادشاه آن را به سرعت به سراسر مملكت رساندند. آنگاه پادشاه و هامان مشغول عيش و نوش شدند ولی شهر شوش در پريشانی فرو رفت.