Offenbarung 4

Hoffnung für alle

von Biblica
1 Danach, als ich aufblickte, sah ich am Himmel eine offene Tür. Dieselbe Stimme, die schon vorher zu mir gesprochen hatte, gewaltig wie der Schall einer Posaune, sagte: »Komm herauf! Ich will dir zeigen, was in Zukunft geschehen muss.«2 Sofort ergriff mich Gottes Geist, und dann sah ich: Im Himmel stand ein Thron, auf dem jemand saß.3 Die Gestalt leuchtete wie ein Edelstein, wie ein Jaspis oder Karneol. Und um den Thron strahlte ein Regenbogen, schimmernd wie lauter Smaragde.4 Dieser Thron war von vierundzwanzig anderen Thronen umgeben, auf denen vierundzwanzig Älteste[1] saßen. Sie trugen weiße Gewänder und auf dem Kopf goldene Kronen.5 Blitze, Donner und gewaltige Stimmen gingen von dem Thron aus. Davor brannten sieben Fackeln: Das sind die sieben Geister Gottes.[2] (Offb 1,4; Offb 3,1)6 Gleich vor dem Thron war so etwas wie ein Meer, durchsichtig wie Glas, klar wie Kristall. Unmittelbar um den Thron herum standen vier mächtige Lebewesen, die überall mit Augen bedeckt waren.7 Die erste dieser Gestalten sah aus wie ein Löwe, die zweite glich einem Stier; die dritte hatte ein Gesicht wie ein Mensch, und die vierte glich einem fliegenden Adler.8 Jede dieser Gestalten hatte sechs Flügel. Auch die Flügel waren innen und außen voller Augen. Unermüdlich, Tag und Nacht, rufen sie: »Heilig, heilig, heilig ist der Herr, der allmächtige Gott, der schon immer war, der heute da ist und der kommen wird!«9 Diese vier Lebewesen loben und preisen den, der vor ihnen auf dem Thron sitzt und immer und ewig leben wird.10 Und jedes Mal fallen die vierundzwanzig Ältesten dabei vor ihm nieder und beten den an, dem alle Macht gegeben ist und der ewig lebt. Sie legen ihre Kronen vor seinem Thron nieder und rufen:11 »Dich, unseren Herrn und Gott, beten wir an. Du allein bist würdig, Ehre und Ruhm zu empfangen und für deine Macht gepriesen zu werden. Denn du hast alles erschaffen. Nach deinem Willen entstand die Welt und alles, was auf ihr lebt.«

Offenbarung 4

Библия, ревизирано издание

von Bulgarian Bible Society
1 След това видях – и ето, врати отворени на небето; и предишният глас, който бях чул да говори с мене като тръба, казваше: Въздигни се тук и ще ти покажа какво трябва да стане след това. (Offb 1,9; Offb 1,10; Offb 11,12; Offb 22,6)2 И внезапно бях обзет от Духа и ето, на небето стоеше престол и на престола седеше Един. (Jes 6,1; Jer 17,12; Hes 1,26; Hes 10,1; Dan 7,9; Offb 1,10; Offb 17,3; Offb 21,10)3 И Седналият приличаше на камък яспис и сардис; около престола имаше и дъга, която изглеждаше като смарагд. (Hes 1,28)4 И около престола имаше двадесет и четири престола и видях, че на престолите седяха двадесет и четирима старейшини, облечени в бели дрехи, и на главите им златни венци. (Offb 1,6; Offb 2,26; Offb 3,4; Offb 3,5; Offb 4,10; Offb 6,11; Offb 7,9; Offb 7,13; Offb 7,14; Offb 11,16; Offb 19,14)5 И от престола излизаха светкавици и гласове, и гърмежи. И пред престола горяха седем огнени светила, които са седемте Божии духове. (2Mo 37,23; 2Chr 4,20; Hes 1,13; Sach 4,2; Sach 4,10; Offb 1,4; Offb 3,1; Offb 5,6; Offb 8,5; Offb 16,18)6 И пред престола имаше нещо като стъклено море, подобно на кристал, а насред престола и около него – четири живи същества, покрити с очи и отпред, и отзад. (Hes 1,5; Offb 4,8; Offb 15,2)7 Първото живо същество приличаше на лъв, второто приличаше на теле, третото имаше като човешко лице и четвъртото живо същество приличаше на летящ орел. (4Mo 2,2; Hes 1,10; Hes 10,14)8 И четирите живи същества, които имаха по шест крила, бяха покрити с очи наоколо и под крилете си; и те не престават денем и нощем да казват: Свят, свят, свят е Господ Бог Всемогъщ, Който беше и Който е, и Който ще бъде. (Jes 6,2; Jes 6,3; Offb 1,4; Offb 1,8; Offb 4,6)9 И когато живите същества принасят слава, почит и благодарение на Този, Който седи на престола и живее до вечни векове, (Offb 1,8; Offb 5,14; Offb 15,7)10 двадесет и четиримата старейшини падат пред Седящия на престола и се кланят на Онзи, Който живее до вечни векове, и полагат венците си пред престола, като казват: (Offb 4,4; Offb 4,9; Offb 5,8; Offb 5,14)11 Достоен си, Господи наш и Боже наш, да приемеш слава, почит и сила; защото Ти си създал всичко и поради Твоята воля всичко е съществувало и е било създадено. (1Mo 1,1; Apg 17,24; Eph 3,9; Kol 1,16; Offb 5,12; Offb 10,6)