Psalm 116 | Einheitsübersetzung 2016

Einheitsübersetzung 2016

Rettung aus Todesnot und Opfer des Dankes

1 Ich liebe den HERRN; denn er hört meine Stimme, mein Flehen um Gnade. 2 Ja, er hat sein Ohr mir zugeneigt, alle meine Tage will ich zu ihm rufen.^[1] 3 Mich umfingen Fesseln des Todes, / Bedrängnisse der Unterwelt haben mich getroffen, Bedrängnis und Kummer treffen mich. (Ps 18,5; Jon 2,3) 4 Ich rief den Namen des HERRN: Ach HERR, rette mein Leben! 5 Gnädig ist der HERR und gerecht, unser Gott erbarmt sich. (2Mo 34,6; Ps 86,15; Ps 103,8; Ps 111,4; Ps 112,4; Ps 145,8; Mi 7,18)

2Mo 34,6Ps 86,15Ps 103,8Ps 111,4Ps 112,4Ps 145,8Mi 7,18

6 Arglose behütet der HERR. Ich war schwach, er hat mich gerettet. 7 Komm wieder zur Ruhe, meine Seele, denn der HERR hat dir Gutes erwiesen. 8 Ja, du hast mein Leben dem Tod entrissen, mein Auge den Tränen, meinen Fuß dem Straucheln. (Ps 9,14; Ps 56,14) 9 So gehe ich meinen Weg vor dem HERRN im Land der Lebenden. (Ps 27,13) 10 Ich glaube - auch wenn ich sagen muss: Ich bin tief erniedrigt! 11 Ich sagte in meiner Bestürzung: Alle Menschen sind Lügner. (Ps 12,3; Röm 3,4) 12 Wie kann ich dem HERRN vergelten all das Gute, das er mir erwiesen? 13 Den Becher des Heils will ich erheben. Ausrufen will ich den Namen des HERRN. 14 Meine Gelübde will ich dem HERRN erfüllen in Gegenwart seines ganzen Volks. (Ps 66,13) 15 Kostbar ist in den Augen des HERRN der Tod seiner Frommen. (Ps 72,14) 16 Ach HERR, ich bin doch dein Knecht, / dein Knecht bin ich, der Sohn deiner Magd! Gelöst hast du meine Fesseln. 17 Ich will dir ein Opfer des Dankes bringen, ausrufen will ich den Namen des HERRN. 18 Meine Gelübde will ich dem HERRN erfüllen in Gegenwart seines ganzen Volks, (Ps 66,13) 19 in den Höfen des Hauses des HERRN, in deiner Mitte, Jerusalem. Halleluja!

Schlachter 2000

von Genfer Bibelgesellschaft

1 Ich liebe den HERRN, denn er hat erhört meine Stimme und mein Flehen; (Ri 5,31; Ps 18,2; Ps 34,4; Mt 22,37)

Ri 5,31Ps 18,2Ps 34,4Mt 22,37

2 denn er hat sein Ohr zu mir geneigt; darum will ich ihn anrufen mein Leben lang. (Ps 116,13; Ps 116,17) 3 Die Fesseln des Todes umfingen mich und die Ängste des Totenreichs trafen mich; ich kam in Drangsal und Kummer. (Ps 18,5; Ps 119,143) 4 Da rief ich den Namen des HERRN an: »Ach, HERR, errette meine Seele!« (Ps 6,5; Ps 34,5; Ps 107,6) 5 Der HERR ist gnädig und gerecht, ja, unser Gott ist barmherzig. (Ps 145,17; Dan 9,7) 6 Der HERR behütet die Einfältigen; ich war ganz elend, aber er half mir. (Mt 5,3; Mt 5,4; Mt 10,16) 7 Kehre zurück, meine Seele, zu deiner Ruhe, denn der HERR hat dir wohlgetan! (Ps 13,6; Ps 42,6; Ps 42,12; Ps 125,4)

Ps 13,6Ps 42,6Ps 42,12Ps 125,4

8 Denn du hast meine Seele vom Tod errettet, mein Auge von den Tränen, meinen Fuß vom Fall. (Ps 86,13; Ps 107,13; Jes 25,8; Jud 1,24; Offb 21,4)

Ps 86,13Ps 107,13Jes 25,8Jud 1,24Offb 21,4

9 Ich werde wandeln vor dem HERRN im Land der Lebendigen. (Ps 56,14; Lk 1,74) 10 Ich habe geglaubt, darum rede ich; ich wurde aber sehr gebeugt. (Ps 38,9; Ps 119,75; 2Kor 4,3; 2Kor 4,13)

Ps 38,9Ps 119,752Kor 4,32Kor 4,13

11 Ich sprach in meiner Bestürzung: »Alle Menschen sind Lügner!« (Ps 12,2) 12 Wie soll ich dem HERRN vergelten all seine Wohltaten an mir? (Jes 38,20; Mi 6,5) 13 Den Kelch des Heils will ich nehmen und den Namen des HERRN anrufen; (Ps 40,17; Ps 116,2; Ps 116,17; Jes 12,4; Jes 38,20)

Ps 40,17Ps 116,2Ps 116,17Jes 12,4Jes 38,20

14 meine Gelübde will ich dem HERRN erfüllen, ja, vor seinem ganzen Volk. (4Mo 30,3; Ps 50,14; Ps 116,18; Jon 2,10)

4Mo 30,3Ps 50,14Ps 116,18Jon 2,10

15 Kostbar ist in den Augen des HERRN der Tod seiner Getreuen. (Ps 72,14) 16 Ach, HERR, ich bin ja dein Knecht, ich bin dein Knecht, der Sohn deiner Magd; du hast meine Fesseln gelöst. (Ps 86,17; Joh 8,32; Joh 8,36; Röm 6,7; 2Kor 3,17)

Ps 86,17Joh 8,32Joh 8,36Röm 6,72Kor 3,17

17 Dir will ich Dankopfer darbringen und den Namen des HERRN anrufen; (3Mo 7,12; 2Sam 6,17; 2Sam 24,25) 18 meine Gelübde will ich dem HERRN erfüllen, ja, vor seinem ganzen Volk, (Ps 116,14) 19 in den Vorhöfen des Hauses des HERRN, in deiner Mitte, Jerusalem. Hallelujah! (Ps 84,11; Ps 96,8)

الكتاب المقدس

von Biblica

1 إِنِّي أُحِبُّ الرَّبَّ لأَنَّهُ يَسْمَعُ ابْتِهَالِي وَيَسْتَجِيبُ إِلَى تَضَرُّعَاتِي. 2 أَمَالَ أُذُنَهُ إِلَيَّ لِذَلِكَ أَدْعُوهُ مَادُمْتُ حَيًّا. 3 طَوَّقَتْنِي حِبَالُ الْمَوْتِ. أَطْبَقَ عَلَيَّ رُعْبُ الْهَاوِيَةِ. قَاسَيْتُ ضِيقاً وَحُزْناً. 4 فَدَعَوْتُ الرَّبَّ: آهِ يَا رَبُّ نَجِّ نَفْسِي! 5 الرَّبُّ حَنُونٌ وَبَارٌّ. إِلَهُنَا رَحِيمٌ. 6 الرَّبُّ حَافِظُ الْبُسَطَاءِ. تَذَلَّلْتُ فَخَلَّصَنِي. 7 عُودِي يَا نَفْسِي إِلَى طُمَأْنِينَتِكِ، لأَنَّ الرَّبَّ قَدْ أَحْسَنَ إِلَيْكِ. 8 لأَنَّكَ يَا رَبُّ أَنْقَذْتَ نَفْسِي مِنَ الْمَوْتِ، وَعَيْنِي مِنَ الدَّمْعِ، وَقَدَمَيَّ مِنَ التَّعَثُّرِ، 9 لِذَلِكَ أَسْلُكُ بِطَاعَةٍ أَمَامَ الرَّبِّ فِي دِيَارِ الأَحْيَاءِ. 10 آمَنْتُ لِذَلِكَ تَكَلَّمْتُ. أَنَا عَانَيْتُ كَثِيراً. 11 وَقُلْتُ فِي حَيْرَتِي: «جَمِيعُ الْبَشَرِ كَاذِبُونَ». 12 مَاذَا أَرُدُّ لِلرَّبِّ مُقَابِلَ كُلِّ مَا أَبْدَاهُ نَحْوي مِنْ حُسْنِ الصَّنِيعِ؟ 13 سَأَتَنَاوَلُ كَأْسَ الْخَلاصِ، وَأَدْعُو بِاسْمِ الرَّبِّ. 14 أُوْفِي نُذُورِي لِلرَّبِّ أَمَامَ كُلِّ شَعْبِهِ. 15 عَزِيزٌ فِي عَيْنَي الرَّبِّ مَوْتُ قِدِّيسِيهِ. 16 آهِ يَا رَبُّ أَنَا عَبْدُكَ. أَنَا عَبْدُكَ وَابْنُ أَمَتِكَ. أَنْتَ حَلَلْتَ قُيُودِي. 17 لَكَ أُقَدِّمُ ذَبَائِحَ الشُّكْرِ، وَأَدْعُو بِاسْمِكَ. 18 أُوْفِي نُذُورِي لِلرَّبِّ أَمَامَ كُلِّ شَعْبِهِ. 19 فِي دِيَارِ بَيْتِ الرَّبِّ، فِي وَسَطِكِ يَا أُورُشَلِيمُ. هَلِّلُويَا.

کتاب مقدس، ترجمۀ معاصر

von Biblica

پرستش خداوند برای رهايی از مرگ

1-2 خداوند را دوست میدارم زيرا ناله و فرياد مرا میشنود و به درخواست من گوش میدهد، پس تا آخر عمر، نزد او دعا خواهم كرد. 3 خطر مرگ بر من سايه افكنده بود و مايوس و غمگين بودم، 4 سپس نام خداوند را خواندم و فرياد زدم: «آه ای خداوند، مرا نجات بده!» 5 او چه خوب و مهربان است! آری، خدای ما رحيم است. 6 خداوند افراد سادهدل و فروتن را حفظ میكند. من با خطر روبرو بودم، ولی او مرا نجات داد. 7 ای جان من، آسوده باش، زيرا خداوند در حق من خوبی كرده است! 8 او مرا از مرگ نجات داد و اشكهايم را پاک كرد و نگذاشت پايم بلغزد، 9 تا بتوانم در اين دنيا در حضور خداوند زيست كنم. 10-11 در شدت پريشانی خود گفتم: «آنها دروغ میگويند، من هرگز از اين وضع خود نجات پيدا نخواهم كرد.» با اين حال ايمان خود را از دست ندادم. 12 اما اينک در برابر همهٔ خوبیهایی كه خداوند برای من كرده است، چه میتوانم به او بدهم؟ 13 هديهٔ نوشيدنی به حضور خداوند خواهم آورد تا از او تشكر نمايم كه مرا نجات داده است. 14 در حضور قوم او نذرهای خود را به خداوند ادا خواهم كرد. 15 جانهای مقدسان خداوند نزد او عزيزند، پس او نخواهد گذاشت آنها از بين بروند. 16 ای خداوند، من بندهٔ تو و پسر كنيز تو هستم. تو مرا از چنگ مرگ رها ساختی. 17 قربانی شكرگزاری را به حضورت تقديم میكنم و نام تو را گرامی میدارم. 18-19 در حضور تمام مردم اسرائيل و در خانهٔ تو كه در اورشليم است، نذرهای خود را ادا خواهم نمود. خداوند را سپاس باد!