4.Mose 12 | Einheitsübersetzung 2016

Einheitsübersetzung 2016

Auflehnung Mirjams und Aarons gegen Mose

1 Als sie in Hazerot waren, redeten Mirjam und Aaron gegen Mose wegen der kuschitischen Frau, die er sich genommen hatte. Er hatte sich nämlich eine Kuschiterin zur Frau genommen. 2 Sie sagten: Hat der HERR etwa nur durch Mose gesprochen? Hat er nicht auch durch uns gesprochen? Das hörte der HERR. (Mi 6,4) 3 Mose aber war ein sehr demütiger Mann, demütiger als alle Menschen auf der Erde. 4 Da sprach der HERR plötzlich zu Mose, Aaron und Mirjam: Geht ihr drei hinaus zum Offenbarungszelt! Da gingen die drei hinaus. 5 Der HERR kam in der Wolkensäule herab, blieb am Zelteingang stehen und rief Aaron und Mirjam. Beide traten vor 6 und der HERR sprach: Hört meine Worte! Wenn es bei euch einen Propheten gibt, so gebe ich mich ihm in einer Vision als der HERR zu erkennen, im Traum rede ich mit ihm. (2Mo 33,11; 5Mo 34,10) 7 Anders bei meinem Knecht Mose. Mein ganzes Haus ist ihm anvertraut. (Hebr 3,2) 8 Von Mund zu Mund rede ich mit ihm, in einer Vision, nicht in Rätseln. Die Gestalt des HERRN darf er sehen. Warum habt ihr euch nicht gefürchtet, gegen meinen Knecht, gegen Mose, zu reden? (2Mo 4,16; 2Mo 33,18) 9 Da entbrannte der Zorn des HERRN gegen sie und er ging weg. 10 Als die Wolke vom Zelt gewichen war, siehe, da war Mirjam weiß wie Schnee vor Aussatz. Aaron wandte sich Mirjam zu und siehe, sie war aussätzig. (2Mo 4,6; 3Mo 13,13; 5Mo 24,9) 11 Da sagte Aaron zu Mose: Mein Herr, ich bitte dich, lege uns die Sünde nicht zur Last, mit der wir töricht gehandelt haben und mit der wir uns versündigt haben! 12 Mirjam soll nicht wie eine Totgeburt sein, halb verwest, wenn sie den Schoß der Mutter verlässt. (Hi 3,16; Pred 6,3) 13 Da schrie Mose zum HERRN: O Gott, heile sie doch! (2Mo 15,26) 14 Der HERR antwortete Mose: Wenn ihr Vater ihr ins Gesicht gespuckt hätte, müsste sie sich dann nicht sieben Tage lang schämen? Sie soll sieben Tage lang aus dem Lager ausgesperrt sein; erst dann soll man sie wieder hereinlassen. 15 So wurde Mirjam sieben Tage aus dem Lager ausgesperrt. Das Volk brach nicht auf, bis man Mirjam wieder hereinließ. 16 Danach brach das Volk von Hazerot auf und schlug sein Lager in der Wüste Paran auf.

Schlachter 2000

von Genfer Bibelgesellschaft

Mirjam und Aaron lehnen sich gegen Mose auf

1 Mirjam aber und Aaron redeten gegen Mose wegen der kuschitischen Frau, die er genommen hatte; denn er hatte eine Kuschitin zur Frau genommen.^[1] (2Mo 2,21; 2Mo 15,20; 1Chr 6,3; Spr 14,30; Spr 27,4; Hab 3,7)

2Mo 2,212Mo 15,201Chr 6,3Spr 14,30Spr 27,4Hab 3,7

2 Und sie sprachen: Redet denn der HERR allein zu Mose? Redet er nicht auch zu uns? Und der HERR hörte es. (2Mo 4,14; 4Mo 11,1; 2Kön 19,4; Ps 94,9; Hes 35,13; Gal 6,3)

2Mo 4,144Mo 11,12Kön 19,4Ps 94,9Hes 35,13Gal 6,3

3 Aber Mose war ein sehr sanftmütiger Mann, sanftmütiger als alle Menschen auf Erden. (1Kor 13,4; 2Kor 6,4; Phil 4,5) 4 Da sprach der HERR plötzlich zu Mose und zu Aaron und zu Mirjam: Geht ihr drei hinaus zur Stiftshütte! Und sie gingen alle drei hinaus. (Ps 37,5) 5 Da kam der HERR in der Wolkensäule herab und trat an den Eingang der Stiftshütte, und er rief Aaron und Mirjam, und die beiden gingen voraus. (4Mo 11,25; Ps 99,7) 6 Und er sprach: Hört doch meine Worte: Wenn jemand unter euch ein Prophet des HERRN ist, dem will ich mich in einem Gesicht offenbaren oder ich will in einem Traum zu ihm reden. (1Mo 15,1; 1Mo 28,12; 1Kön 3,5; Ps 89,20; Hes 1,1; Dan 2,19; Mt 1,20; Apg 10,11; Apg 10,17)

1Mo 15,11Mo 28,121Kön 3,5Ps 89,20Hes 1,1Dan 2,19Mt 1,20Apg 10,11Apg 10,17

7 Aber nicht so mein Knecht Mose: Er ist treu in meinem ganzen Haus. (1Tim 3,15; Hebr 3,5) 8 Mit ihm rede ich von Mund zu Mund, von Angesicht zu Angesicht und nicht rätselhaft, und er schaut die Gestalt des HERRN. Warum habt ihr euch denn nicht gefürchtet, gegen meinen Knecht Mose zu reden? (2Mo 33,11; 2Mo 33,18; 5Mo 34,10; 2Petr 2,10)

2Mo 33,112Mo 33,185Mo 34,102Petr 2,10

9 Und der Zorn des HERRN entbrannte über sie, und er ging. (4Mo 11,1; Joh 3,36; Röm 1,18; Röm 2,5)

4Mo 11,1Joh 3,36Röm 1,18Röm 2,5

10 Und die Wolke wich von der Stiftshütte; und siehe, da war Mirjam aussätzig wie Schnee. Und Aaron wandte sich zu Mirjam, und siehe, sie war aussätzig. (5Mo 24,9; 2Kön 5,27; 2Chr 26,19; Hes 10,18)

5Mo 24,92Kön 5,272Chr 26,19Hes 10,18

11 Und Aaron sprach zu Mose: Ach, mein Herr, lege die Sünde nicht auf uns, denn wir haben töricht gehandelt und uns versündigt. (2Sam 24,10) 12 Lass diese doch nicht sein wie ein totes Kind, das aus dem Leib seiner Mutter kommt, und dessen Fleisch schon halb verwest ist! (Ps 88,5) 13 Mose aber schrie zu dem HERRN und sprach: Ach Gott, heile sie doch! (Jer 17,14; Lk 6,28; Röm 12,17; Jak 5,15)

Jer 17,14Lk 6,28Röm 12,17Jak 5,15

14 Da sprach der HERR zu Mose: Wenn ihr Vater ihr ins Angesicht gespuckt hätte, müsste sie sich nicht sieben Tage lang schämen? Sie soll sieben Tage lang außerhalb des Lagers eingeschlossen werden; danach darf sie wieder aufgenommen werden! (3Mo 13,46; 5Mo 25,9; Hi 30,10) 15 So wurde Mirjam sieben Tage lang aus dem Lager ausgeschlossen; und das Volk brach nicht auf, bis Mirjam wieder aufgenommen war. (Kla 3,32; Mi 7,8; Hab 3,2) 16 Danach aber brach das Volk auf von Hazerot; und sie lagerten sich in der Wüste Paran. (4Mo 11,35; 4Mo 33,18)

الكتاب المقدس

von Biblica

مريم وهرون يعارضان موسى

1 وَانْتَقَدَتْ مَرْيَمُ وَهروُنُ مُوسَى لِزَوَاجِهِ مِنِ امْرَأَةٍ كُوشِيَّةٍ، 2 وَقَالا: «هَلْ كَلَّمَ الرَّبُّ مُوسَى وَحْدَهُ؟ أَلَمْ يُكَلِّمْنَا نَحْنُ أَيْضاً؟» فَسَمِعَ الرَّبُّ. 3 أَمَّا مُوسَى فَقَدْ كَانَ أَكْثَرَ حِلْماً مِنْ جَمِيعِ النَّاسِ الَّذِينَ عَلَى وَجْهِ الأَرْضِ. 4 فَقَالَ الرَّبُّ حَالاً لِمُوسَى وَهَرُونَ وَمَرْيَمَ: «اذْهَبُوا أَنْتُمُ الثَّلاثَةُ إِلَى خَيْمَةِ الاجْتِمَاعِ». فَمَضَى ثَلاثَتُهُمْ. 5 فَنَزَلَ الرَّبُّ فِي عَمُودِ سَحَابٍ وَحَلَّ عِنْدَ بَابِ الْخَيْمَةِ، وَنَادَى هَرُونَ وَمَرْيَمَ، فَتَقَدَّمَا وَحْدَهُمَا، 6 فَقَالَ: «اسْمَعَا كَلامِي: إِنْ كَانَ بَيْنَكُمْ نَبِيٌّ لِلرَّبِّ فَإِنِّي أَسْتَعْلِنُ لَهُ بِالرُّؤْيَا، وَأُكَلِّمُهُ بِالْحُلْمِ، 7 أَمَّا عَبْدِي مُوسَى فَلَسْتُ أُعَامِلُهُ هَكَذَا، بَلْ هُوَ أَمِينٌ فِي بَيْتِي، 8 لِذَلِكَ أُكَلِّمُهُ وَجْهاً لِوَجْهٍ، وَبِوُضُوحٍ مِنْ غَيْرِ أَلْغَازٍ، وَيُعَايِنُ صُورَةَ الرَّبِّ. فَلِمَاذَا جَرُؤْتُمَا عَلَى انْتِقَادِ عَبْدِي مُوسَى؟» 9 وَاحْتَدَّ غَضَبُ الرَّبِّ عَلَيْهِمَا، ثُمَّ مَضَى عَنْهُمَا. 10 فَلَمَّا ارْتَفَعَتِ السَّحَابَةُ عَنْ خَيْمَةِ الاجْتِمَاعِ، إِذَا مَرْيَمُ بَرْصَاءُ كَالثَّلْجِ فَالْتَفَتَ هَرُونُ وَمُوسَى نَحْوَ مَرْيَمَ، وَإذَا هِيَ مُصَابَةٌ بِالْبَرَصِ. 11 فَقَالَ هَروُنُ لِمُوسَى: «أَرْجُوكَ يَا سَيِّدِي، لَا تُحَمِّلْنَا الْخَطِيئَةَ الَّتِي ارْتَكَبْنَاهَا كَالْحَمْقَى، وَأَسَأْنَا بِها إِلَيْكَ. 12 وَلا تَجْعَلْ مَرْيَمَ كَالْجَنِينِ الْمَيْتِ الْخَارِجِ مِنْ رَحِمِ أُمِّهِ وَقَدْ تَهَرَّأَ نِصْفُ لَحْمِهِ». 13 فَصَرَخَ مُوسَى إِلَى الرَّبِّ قَائِلاً: «اللهُمَّ اشْفِهَا». 14 فَأَجَابَهُ الرَّبُّ: «لَوْ أَنَّ أَبَاهَا بَصَقَ فِي وَجْهِهَا، أَمَا كَانَتْ تَمْكُثُ خَجِلَةً سَبْعَةَ أَيَّامٍ؟ فَلْتُحْجَزْ خَارِجَ الْمُخَيَّمِ سَبْعَةَ أَيَّامٍ وَبَعْدَ ذَلِكَ تَرْجِعُ». 15 فَحُجِزَتْ مَرْيَمُ سَبْعَةَ أَيَّامٍ خَارِجَ الْمُخَيَّمِ، وَلَمْ يَرْتَحِلِ الشَّعْبُ حَتَّى عَادَتْ مَرْيَمُ، 16 وَبَعْدَ ذَلِكَ ارْتَحَلَ الشَّعْبُ مِنْ حَضَيْرُوتَ وَنَزَلُوا فِي صَحْرَاءِ فَارَانَ.

کتاب مقدس، ترجمۀ معاصر

von Biblica

تنبيه مريم

1 روزی مريم و هارون موسی را به علت اينكه زن او حبشی بود، سرزنش كردند. 2 آنها گفتند: «آيا خداوند فقط بوسيلهٔ موسی سخن گفته است؟ مگر او بهوسیلهٔ ما نيز سخن نگفته است؟» خداوند سخنان آنها را شنيد 3-4 و فوراً موسی و هارون و مريم را به خيمهٔ عبادت فرا خوانده فرمود: «هر سه نفر شما به اينجا بياييد.» پس ايشان در حضور خداوند ايستادند. (موسی متواضعترين مرد روی زمين بود.) 5 آنگاه خداوند در ستون ابر نازل شده، در کنار در عبادتگاه ايستاد و فرمود: «هارون و مريم جلو بيايند» و ايشان جلو رفتند. 6 خداوند به ايشان فرمود: «من با يک نبی بوسيلهٔ رويا و خواب صحبت میكنم، 7-8 ولی با موسی كه خدمتگزار من است به اين طريق سخن نمیگويم، چون او قوم مرا با وفاداری خدمت میكند. من با وی رودررو و آشكارا صحبت میكنم، نه با رمز، و او تجلی مرا میبيند. چطور جرأت كرديد او را سرزنش كنيد؟» 9 پس خشم خداوند بر ايشان افروخته شد و خداوند از نزد ايشان رفت. 10 به محض اينكه ابر از روی خيمهٔ عبادت برخاست، بدن مريم از مرض جذام سفيد شد. وقتی هارون اين را ديد، 11 نزد موسی فرياد برآورد: «ای آقايم، ما را به خاطر اين گناه تنبيه نكن، زيرا اين گناه ما از نادانی بوده است. 12 نگذار مريم مثل بچهٔ مردهای كه موقع تولد، نصف بدنش پوسيده است، شود.» 13 پس موسی نزد خداوند دعا كرده، گفت: «ای خدا، به تو التماس میكنم او را شفا دهی.» 14 خداوند به موسی فرمود: «اگر پدرش آب دهان به صورت او انداخته بود آيا تا هفت روز خجل نمیشد؟ حالا هم بايد هفت روز خارج از اردوگاه به تنهايی به سر برد و بعد از آن میتواند دوباره بازگردد.» 15 پس مريم مدت هفت روز از اردوگاه اخراج شد و قوم اسرائيل تا بازگشت وی به اردوگاه صبر نموده، پس از آن دوباره كوچ كردند. 16 سپس از حضيروت حركت نموده، در صحرای فاران اردو زدند.