Romans 10

English Standard Version

from Crossway
1 Brothers,[1] my heart’s desire and prayer to God for them is that they may be saved.2 For I bear them witness that they have a zeal for God, but not according to knowledge. (Ac 21:20; Ro 9:31)3 For, being ignorant of the righteousness of God, and seeking to establish their own, they did not submit to God’s righteousness. (Ro 1:17)4 For Christ is the end of the law for righteousness to everyone who believes.[2] (Mt 5:17; Ga 3:24)5 For Moses writes about the righteousness that is based on the law, that the person who does the commandments shall live by them. (Le 18:5; Ne 9:29; Eze 20:11; Eze 20:13; Eze 20:21; Mt 19:17; Lu 10:28; Ro 7:10; Ga 3:12)6 But the righteousness based on faith says, “Do not say in your heart, ‘Who will ascend into heaven?’” (that is, to bring Christ down) (De 30:12; Ro 9:30)7 “or ‘Who will descend into the abyss?’” (that is, to bring Christ up from the dead). (Heb 13:20; Re 9:1)8 But what does it say? “The word is near you, in your mouth and in your heart” (that is, the word of faith that we proclaim); (De 30:14)9 because, if you confess with your mouth that Jesus is Lord and believe in your heart that God raised him from the dead, you will be saved. (Mt 10:32; Lu 12:8; Ac 2:24; Ac 16:31; 1Co 12:3; Php 2:11; 1Pe 1:21)10 For with the heart one believes and is justified, and with the mouth one confesses and is saved.11 For the Scripture says, “Everyone who believes in him will not be put to shame.” (Ro 9:33)12 For there is no distinction between Jew and Greek; for the same Lord is Lord of all, bestowing his riches on all who call on him. (Ac 10:36; Ro 2:4; Ro 3:22; Ro 3:29)13 For “everyone who calls on the name of the Lord will be saved.” (Joe 2:32; Ac 2:21)14 How then will they call on him in whom they have not believed? And how are they to believe in him of whom they have never heard?[3] And how are they to hear without someone preaching? (Joh 9:36; Joh 17:20; Ac 8:31; Eph 4:21; Tit 1:3)15 And how are they to preach unless they are sent? As it is written, “How beautiful are the feet of those who preach the good news!” (Isa 52:7; Na 1:15; Eph 6:15)16 But they have not all obeyed the gospel. For Isaiah says, “Lord, who has believed what he has heard from us?” (Isa 53:1; Joh 12:38; Ro 3:3; Heb 4:2)17 So faith comes from hearing, and hearing through the word of Christ. (Ga 3:2; Ga 3:5)18 But I ask, have they not heard? Indeed they have, for “Their voice has gone out to all the earth, and their words to the ends of the world.” (Ps 19:4; Mt 24:14; Mr 16:15; 1Th 1:8)19 But I ask, did Israel not understand? First Moses says, “I will make you jealous of those who are not a nation; with a foolish nation I will make you angry.” (De 32:21; Ro 11:11; Ro 11:14; Tit 3:3)20 Then Isaiah is so bold as to say, “I have been found by those who did not seek me; I have shown myself to those who did not ask for me.” (Isa 65:1; Ro 9:30)21 But of Israel he says, “All day long I have held out my hands to a disobedient and contrary people.” (Isa 65:2)

Romans 10

کتاب مقدس، ترجمۀ معاصر

from Biblica
1 برادران عزيز، آرزوی قلبی و دعای من برای يهوديان اينست كه ايشان نجات يابند.2 من میدانم كه آنان در دل خود چه غيرت و احترامی برای خدا دارند، اما اين غيرت و احترام از روی درک و شناخت صحيح نيست.3 ايشان درک نمیكنند كه مسيح جانش را فدا كرده تا آنان را در حضور خدا بیگناه سازد. در عوض میكوشند تا با رعايت احكام و رسوم شريعت، به آن درجه از پاكی برسند كه در نظر خدا بیگناه جلوه كنند. اما اين آن راهی نيست كه خدا برای نجات انسانها در نظر گرفته است.4 ايشان متوجه نيستند كه عيسی مسيح همهٔ كسانی را كه به او ايمان آورند، در نظر خدا پاک و بیگناه میسازد، يعنی همان چيزی كه ايشان سعی میكنند با رعايت شريعت و احكام به دست آورند. عيسی مسيح به همهٔ اين راهها پايان بخشيده است.5 درباره بیگناه به حساب آمدن و آمرزش از راه شريعت، موسی فرمود كه شخص در صورتی ممكن است بخشيده شود و بیگناه به حساب آيد كه بتواند كاملاً خوب باشد و در سراسر زندگیاش در مقابل وسوسهها مقاومت كند و حتی يكبار هم گناه نكند.6 اما دربارهٔ نجاتی كه بوسيلهٔ ايمان به دست میآيد، گفته شده است: «نيازی نيست كه به آسمان صعود كنيد، و در آنجا مسيح را بيابيد و او را فرود آوريد تا به شما ياری دهد،»7 و همچنين«نيازی نيست كه به ميان مردگان برويد تا مسيح را زنده كنيد.»8 زيرا نجاتی كه از راه ايمان به مسيح به دست میآيد، به آسانی در دسترس هر يک از ما قرار دارد و به اندازهٔ قلب و زبان خودمان، به ما نزديک است؛ ما نيز دربارهٔ همين نجات موعظه میكنيم.9 در واقع، اگر انسان با زبان خود نزد ديگران اقرار كند كه عيسی مسيح خداوند اوست و در قلب خود نيز ايمان داشته باشد كه خدا او را پس از مرگ زنده كرد، نجات خواهد يافت.10 زيرا بوسيلهٔ ايمان قلبی است كه شخص رضايت خدا را حاصل میكند؛ و بعد هنگامی كه در برابر ديگران ايمان خود را به زبان میآورد، نجات خود را تأييد مینمايد.11 كتاب آسمانی نيز میفرمايد كه هر كه به مسيح ايمان داشته باشد، هرگز نااميد نخواهد شد.12 در اين زمينه، يهود و غيريهود يكسانند، زيرا همه دارای يک خداوند هستند، خداوندی كه گنجينههای عظيم خود را در اختيار همهٔ آنانی میگذارد كه طالب و تشنهٔ او هستند.13 پس خداوند هر کس را كه به او پناه ببرد، نجات خواهد داد.14 اما چگونه مردم به خداوند پناه آورند، در حالی که به او ايمان ندارند؛ و چگونه ايمان بياورند، در حالی که راجع به او چيزی نشنيدهاند؟ و چگونه بشنوند، اگر كسی مژدهٔ انجيل را به ايشان اعلام نكند؟15 و چگونه بروند و اعلام كنند، اگر كسی ايشان را نفرستد؟ كتاب آسمانی در اين باره میفرمايد: «چه خوشقدمند آنانی كه مژدهٔ ”آشتی با خدا“ را اعلام میكنند، و دربارهٔ لطف و مهربانی خدا، خبرهای خوش میآورند!» به عبارت ديگر به كسانی كه برای اعلام مژدهٔ انجيل میآيند، خوشامد میگويد!16 اما تمام كسانی كه اين مژده را میشنوند، آن را قبول نمیكنند. اشعيای نبی نيز میفرمايد: «خداوندا، چه كسی سخنان مرا باور كرد؟»17 با اين حال، ايمان از شنيدن مژدهٔ انجيل بوجود میآيد.18 اما يهوديان چه؟ آيا ايشان اين مژده را نشنيدهاند؟ البته كه شنيدهاند! هر جا كه ايشان ساكن بودهاند، اين مژده نيز به آنجا رسيده است. بلی، اين خبر خوش در سراسر جهان موعظه شده است.19 آيا آنان میدانند كه اگر نجات خدا را نپذيرند، خدا ديگران را به جای ايشان نجات خواهد داد؟ بلی، میدانند! زيرا حتی در زمان موسی نيز خدا فرموده بود كه نجات خود را به مردمان بتپرست و نادان عطا خواهد كرد تا بلكه قوم او به غيرت بيايند و از خواب غفلت بيدار شوند.20 بعدها اشعيا با جسارت بيشتری گفت كه آنانی كه حتی در جستجوی خدا نبودند، او را يافتند، و خدا به كسانی كه او را طلب نمیكردند خود را ظاهر ساخت.21 با اين حال، آغوش خدا همواره به روی يهوديان باز است، اما ايشان سرسختی میكنند و حاضر به بازگشت نيستند.