Ephesians 2

English Standard Version

from Crossway
1 And you were dead in the trespasses and sins (Lu 15:24; Eph 2:5; Eph 4:18; Col 1:21; Col 2:13)2 in which you once walked, following the course of this world, following the prince of the power of the air, the spirit that is now at work in the sons of disobedience— (Joh 12:31; Ro 11:30; 1Co 6:11; Eph 4:17; Eph 4:22; Eph 5:6; Eph 5:8; Eph 6:12; Col 3:7; 1Pe 1:14; Re 9:11)3 among whom we all once lived in the passions of our flesh, carrying out the desires of the body[1] and the mind, and were by nature children of wrath, like the rest of mankind.[2] (Ps 51:5; Ro 5:12; Ga 5:16; 2Pe 2:14)4 But[3] God, being rich in mercy, because of the great love with which he loved us, (Joh 3:16; Ro 2:4; Eph 2:7; Tit 3:5)5 even when we were dead in our trespasses, made us alive together with Christ—by grace you have been saved— (Joh 14:19; Ac 15:11; Ro 5:6; Ro 5:8; Ro 5:10; Eph 2:1; Eph 2:8; Col 2:12; Re 20:4)6 and raised us up with him and seated us with him in the heavenly places in Christ Jesus, (Eph 1:20)7 so that in the coming ages he might show the immeasurable riches of his grace in kindness toward us in Christ Jesus. (Eph 2:4; Tit 3:4)8 For by grace you have been saved through faith. And this is not your own doing; it is the gift of God, (Joh 4:10; Ro 4:16; 2Co 3:5; Eph 2:5; Heb 6:4; 1Pe 1:5)9 not a result of works, so that no one may boast. (Jud 7:2; Ro 3:20; Ro 3:28; 1Co 1:29; 2Ti 1:9; Tit 3:5)10 For we are his workmanship, created in Christ Jesus for good works, which God prepared beforehand, that we should walk in them. (De 32:6; De 32:15; Ps 100:3; Eph 1:4; Eph 3:9; Eph 4:24; Col 1:10; Col 3:10)11 Therefore remember that at one time you Gentiles in the flesh, called “the uncircumcision” by what is called the circumcision, which is made in the flesh by hands— (Ro 2:26; Ro 2:28; Col 2:11; Col 2:13)12 remember that you were at that time separated from Christ, alienated from the commonwealth of Israel and strangers to the covenants of promise, having no hope and without God in the world. (Eze 14:5; Ro 9:4; 1Co 12:2; Ga 2:15; Ga 4:8; Eph 1:18; Eph 4:18; Eph 5:8; Col 1:21; Col 3:7; 1Th 4:13)13 But now in Christ Jesus you who once were far off have been brought near by the blood of Christ. (Ac 2:39; Ro 3:25; Eph 2:17; Col 1:20)14 For he himself is our peace, who has made us both one and has broken down in his flesh the dividing wall of hostility (Ps 72:7; Mic 5:5; Zec 9:10; Lu 2:14; Ro 7:4; Ga 3:28; Col 1:21; Col 3:15)15 by abolishing the law of commandments expressed in ordinances, that he might create in himself one new man in place of the two, so making peace, (Ro 6:4; Col 2:14; Col 2:20)16 and might reconcile us both to God in one body through the cross, thereby killing the hostility. (1Co 12:13; Col 1:20)17 And he came and preached peace to you who were far off and peace to those who were near. (De 4:7; Ps 148:14; Isa 57:19; Eph 2:13)18 For through him we both have access in one Spirit to the Father. (Joh 4:23; Joh 10:7; Joh 10:9; Joh 14:6; Ro 5:2; 1Co 12:13; Eph 3:12; Eph 4:4)19 So then you are no longer strangers and aliens,[4] but you are fellow citizens with the saints and members of the household of God, (Ga 6:10; Eph 2:12; Php 3:20; Heb 11:13; Heb 12:22; Heb 13:14)20 built on the foundation of the apostles and prophets, Christ Jesus himself being the cornerstone, (Ps 118:22; Isa 28:16; Jer 12:16; Mt 16:18; 1Co 3:9; 1Co 3:11; Re 21:14)21 in whom the whole structure, being joined together, grows into a holy temple in the Lord. (1Co 3:16; Eph 4:15)22 In him you also are being built together into a dwelling place for God by[5] the Spirit. (2Co 6:16; Eph 3:17; 1Ti 3:15; 1Pe 2:5)

Ephesians 2

کتاب مقدس، ترجمۀ معاصر

from Biblica
1 روزگاری شما نيز به علت خطايا و گناهانتان، زير لعنت خدا قرار داشتيد و محكوم به مرگ ابدی بوديد.2 شما هم مانند ديگران غرق در گناه بوديد و شيطان را اطاعت میكرديد، شيطانی كه رئيس نيروهای پليد است و هم اكنون در قلب مخالفين خدا عمل میكند.3 ما نيز همگی مانند آنها بوديم. طرز زندگی ما، نشان دهندهٔ ذات ناپاک ما بود. ما اسير هوسها و افكار كثيف خود بوديم و دست به هر كار زشتی میزديم. ما با همين طبيعت سركش به دنيا آمديم و درست مانند ديگران، زير خشم و غضب خدا بوديم.4 اما خدا كه لطف و رحمتش بيش از حد تصور ماست، ما را آنقدر دوست داشت5 كه به ما عمر دوباره داد؛ زيرا ما به سبب گناهانمان، روحاً مرده بوديم و میبايست تا به ابد دور از خدا به سر ببريم. اما وقتی خدا مسيح را پس از مرگ زنده كرد، به ما نيز عمر دوباره داد. پس ما صرفاً در اثر لطف و فيض خدا نجات پيدا كردهايم.6 بلی، او به دليل كاری كه مسيح برای ما كرد، ما را از اين مرگ روحانی زنده ساخت و همراه مسيح، عزت و جلال بخشيد. از این رو، اكنون جای ما با مسيح در آسمان است.7 اينک خدا میتواند با اشاره به لطفی كه توسط عيسی مسيح در حق ما كرده است، عظمت و عمق لطف و محبت خود را به مردم همهٔ قرون و اعصار نمايان سازد.8 بنابراين، در اثر بخشش رايگان و مهربانی خدا و توسط ايمانتان به مسيح است كه نجات يافتهايد؛ و اين كار شما نيست، بلكه هديهٔ خداست.9 نجات نتيجهٔ اعمال خوب ما نيست، از این رو هيچكس نمیتواند به خود ببالد.10 اين خداست كه ما را از نو آفريده و اين زندگی جديد را از فيض وجود عيسی مسيح به ما داده است؛ و از زمانهای دور دست، نقشهٔ خدا اين بوده كه ما اين زندگی جديد را صرف خدمت به ديگران نماييم.11 پس هيچگاه از ياد نبريد كه روزگاری شما بتپرست بوديد و يهوديان شما را«خدانشناس» و«نجس» میخواندند، در حالی که دل خودشان نيز ناپاک بود، با وجود اينكه تشريفات ظاهری و مراسم مذهبی و ختنه را بجا میآوردند.12 در آن زمان، شما كاملاً جدا از مسيح زندگی میكرديد و جزو قوم خدا نبوديد و هيچيک از وعدههای اميدبخش خدا شامل حال شما نمیشد. شما گمراه و بیخدا و بیاميد بوديد.13 اما اكنون از آن عيسی مسيح هستيد. گرچه زمانی از خدا دور بوديد، اما در اثر كاری كه مسيح با خون خود برای شما كرد، اكنون به خدا نزديک شدهايد.14 مسيح پيوند صلح و دوستی ماست. او، ما يهوديان را با شما غيريهوديان آشتی داد و ديوار تبعيض را كه ما را از هم جدا میكرد، از ميان برداشت و ما را عضو يک خانواده ساخت.15 شريعت يهود، از يهود طرفداری میكرد و غيريهود را ناديده میگرفت، و اين امر در ميان ما باعث رنجش و كينه بود. اما مسيح با جانبازی خود، اين دشمنی را از ميان برداشت، زيرا او جان خود را فدا كرد تا به محدوديتهای ايجاد شده توسط شريعت يهود، خاتمه دهد. آنگاه، هم ما يهوديان و هم شما غيريهوديان را كه قبلاً با يكديگر دشمن بوديم، جزئی از وجود خود ساخت و ما را به يكديگر پيوند داد، تا يكی گرديم و سرانجام صلح برقرار شود.16 اكنون كه اعضای يک بدنيم، ديگر بين ما كينه و دشمنی وجود ندارد، زيرا مسيح ما و شما را با خدا صلح داده است. دشمنی ديرينهٔ ما سرانجام در پای صليب او از ميان رفت.17 مسيح اين پيغام دلنشين صلح و آرامش را، هم به شما غيريهوديان رساند كه از خدا دور بوديد، و هم به ما يهوديان كه به او نزديک بوديم.18 حال، همهٔ ما، چه يهودی و چه غيريهودی، به ياری روح خدا و در اثر آن فداكاری كه مسيح برای ما انجام داده، میتوانيم به حضور پدر آسمانیمان خدا راه يابيم.19 اكنون ديگر شما نسبت به خدا غريب و بيگانه نيستيد، بلكه همراه با مقدسين، اهل وطن الهی میباشيد و با ساير ايمانداران عضو خانوادهٔ خدا هستيد.20 شما به ساختمانی تعلق داريد كه زيربنای آن را رسولان و انبیا تشكيل میدهند و عيسی مسيح هم سنگ زاويهٔ آن است.21 ما كه ايمان آوردهايم، با مسيح به يكديگر متصل شدهايم تا به تدریج رشد كنيم و به صورت يک خانهٔ زيبای عبادت درآييم.22 شما نيز بوسيلهٔ روح خدا به مسيح و به يكديگر متصل شدهايد تا قسمتی از اين خانه را كه مسكن خداست، تشكيل دهيد.