11Therefore remember that at one time you Gentiles in the flesh, called “the uncircumcision” by what is called the circumcision, which is made in the flesh by hands— (Ro 2:26; Ro 2:28; Col 2:11; Col 2:13)12remember that you were at that time separated from Christ, alienated from the commonwealth of Israel and strangers to the covenants of promise, having no hope and without God in the world. (Eze 14:5; Ro 9:4; 1Co 12:2; Ga 2:15; Ga 4:8; Eph 1:18; Eph 4:18; Eph 5:8; Col 1:21; Col 3:7; 1Th 4:13)13But now in Christ Jesus you who once were far off have been brought near by the blood of Christ. (Ac 2:39; Ro 3:25; Eph 2:17; Col 1:20)14For he himself is our peace, who has made us both one and has broken down in his flesh the dividing wall of hostility (Ps 72:7; Mic 5:5; Zec 9:10; Lu 2:14; Ro 7:4; Ga 3:28; Col 1:21; Col 3:15)15by abolishing the law of commandments expressed in ordinances, that he might create in himself one new man in place of the two, so making peace, (Ro 6:4; Col 2:14; Col 2:20)16and might reconcile us both to God in one body through the cross, thereby killing the hostility. (1Co 12:13; Col 1:20)17And he came and preached peace to you who were far off and peace to those who were near. (De 4:7; Ps 148:14; Isa 57:19; Eph 2:13)18For through him we both have access in one Spirit to the Father. (Joh 4:23; Joh 10:7; Joh 10:9; Joh 14:6; Ro 5:2; 1Co 12:13; Eph 3:12; Eph 4:4)19So then you are no longer strangers and aliens,[4] but you are fellow citizens with the saints and members of the household of God, (Ga 6:10; Eph 2:12; Php 3:20; Heb 11:13; Heb 12:22; Heb 13:14)20built on the foundation of the apostles and prophets, Christ Jesus himself being the cornerstone, (Ps 118:22; Isa 28:16; Jer 12:16; Mt 16:18; 1Co 3:9; 1Co 3:11; Re 21:14)21in whom the whole structure, being joined together, grows into a holy temple in the Lord. (1Co 3:16; Eph 4:15)22In him you also are being built together into a dwelling place for God by[5] the Spirit. (2Co 6:16; Eph 3:17; 1Ti 3:15; 1Pe 2:5)
1روزگاری شما نيز به علت خطايا و گناهانتان، زير لعنت خدا قرار داشتيد و محكوم به مرگ ابدی بوديد.2شما هم مانند ديگران غرق در گناه بوديد و شيطان را اطاعت میكرديد، شيطانی كه رئيس نيروهای پليد است و هم اكنون در قلب مخالفين خدا عمل میكند.3ما نيز همگی مانند آنها بوديم. طرز زندگی ما، نشان دهندهٔ ذات ناپاک ما بود. ما اسير هوسها و افكار كثيف خود بوديم و دست به هر كار زشتی میزديم. ما با همين طبيعت سركش به دنيا آمديم و درست مانند ديگران، زير خشم و غضب خدا بوديم.4اما خدا كه لطف و رحمتش بيش از حد تصور ماست، ما را آنقدر دوست داشت5كه به ما عمر دوباره داد؛ زيرا ما به سبب گناهانمان، روحاً مرده بوديم و میبايست تا به ابد دور از خدا به سر ببريم. اما وقتی خدا مسيح را پس از مرگ زنده كرد، به ما نيز عمر دوباره داد. پس ما صرفاً در اثر لطف و فيض خدا نجات پيدا كردهايم.6بلی، او به دليل كاری كه مسيح برای ما كرد، ما را از اين مرگ روحانی زنده ساخت و همراه مسيح، عزت و جلال بخشيد. از این رو، اكنون جای ما با مسيح در آسمان است.7اينک خدا میتواند با اشاره به لطفی كه توسط عيسی مسيح در حق ما كرده است، عظمت و عمق لطف و محبت خود را به مردم همهٔ قرون و اعصار نمايان سازد.8بنابراين، در اثر بخشش رايگان و مهربانی خدا و توسط ايمانتان به مسيح است كه نجات يافتهايد؛ و اين كار شما نيست، بلكه هديهٔ خداست.9نجات نتيجهٔ اعمال خوب ما نيست، از این رو هيچكس نمیتواند به خود ببالد.10اين خداست كه ما را از نو آفريده و اين زندگی جديد را از فيض وجود عيسی مسيح به ما داده است؛ و از زمانهای دور دست، نقشهٔ خدا اين بوده كه ما اين زندگی جديد را صرف خدمت به ديگران نماييم.
اتحاد در مسيح
11پس هيچگاه از ياد نبريد كه روزگاری شما بتپرست بوديد و يهوديان شما را«خدانشناس» و«نجس» میخواندند، در حالی که دل خودشان نيز ناپاک بود، با وجود اينكه تشريفات ظاهری و مراسم مذهبی و ختنه را بجا میآوردند.12در آن زمان، شما كاملاً جدا از مسيح زندگی میكرديد و جزو قوم خدا نبوديد و هيچيک از وعدههای اميدبخش خدا شامل حال شما نمیشد. شما گمراه و بیخدا و بیاميد بوديد.13اما اكنون از آن عيسی مسيح هستيد. گرچه زمانی از خدا دور بوديد، اما در اثر كاری كه مسيح با خون خود برای شما كرد، اكنون به خدا نزديک شدهايد.14مسيح پيوند صلح و دوستی ماست. او، ما يهوديان را با شما غيريهوديان آشتی داد و ديوار تبعيض را كه ما را از هم جدا میكرد، از ميان برداشت و ما را عضو يک خانواده ساخت.15شريعت يهود، از يهود طرفداری میكرد و غيريهود را ناديده میگرفت، و اين امر در ميان ما باعث رنجش و كينه بود. اما مسيح با جانبازی خود، اين دشمنی را از ميان برداشت، زيرا او جان خود را فدا كرد تا به محدوديتهای ايجاد شده توسط شريعت يهود، خاتمه دهد. آنگاه، هم ما يهوديان و هم شما غيريهوديان را كه قبلاً با يكديگر دشمن بوديم، جزئی از وجود خود ساخت و ما را به يكديگر پيوند داد، تا يكی گرديم و سرانجام صلح برقرار شود.16اكنون كه اعضای يک بدنيم، ديگر بين ما كينه و دشمنی وجود ندارد، زيرا مسيح ما و شما را با خدا صلح داده است. دشمنی ديرينهٔ ما سرانجام در پای صليب او از ميان رفت.17مسيح اين پيغام دلنشين صلح و آرامش را، هم به شما غيريهوديان رساند كه از خدا دور بوديد، و هم به ما يهوديان كه به او نزديک بوديم.18حال، همهٔ ما، چه يهودی و چه غيريهودی، به ياری روح خدا و در اثر آن فداكاری كه مسيح برای ما انجام داده، میتوانيم به حضور پدر آسمانیمان خدا راه يابيم.
«شما خانه خدا هستيد»
19اكنون ديگر شما نسبت به خدا غريب و بيگانه نيستيد، بلكه همراه با مقدسين، اهل وطن الهی میباشيد و با ساير ايمانداران عضو خانوادهٔ خدا هستيد.20شما به ساختمانی تعلق داريد كه زيربنای آن را رسولان و انبیا تشكيل میدهند و عيسی مسيح هم سنگ زاويهٔ آن است.21ما كه ايمان آوردهايم، با مسيح به يكديگر متصل شدهايم تا به تدریج رشد كنيم و به صورت يک خانهٔ زيبای عبادت درآييم.22شما نيز بوسيلهٔ روح خدا به مسيح و به يكديگر متصل شدهايد تا قسمتی از اين خانه را كه مسكن خداست، تشكيل دهيد.