Acts 3

English Standard Version

from Crossway
1 Now Peter and John were going up to the temple at the hour of prayer, the ninth hour.[1] (1Ki 18:29; Ps 55:17; Mt 27:46; Lu 18:10; Ac 10:3; Ac 10:30)2 And a man lame from birth was being carried, whom they laid daily at the gate of the temple that is called the Beautiful Gate to ask alms of those entering the temple. (Lu 16:20; Joh 9:8; Ac 14:8)3 Seeing Peter and John about to go into the temple, he asked to receive alms.4 And Peter directed his gaze at him, as did John, and said, “Look at us.”5 And he fixed his attention on them, expecting to receive something from them.6 But Peter said, “I have no silver and gold, but what I do have I give to you. In the name of Jesus Christ of Nazareth, rise up and walk!” (Ac 9:34; 2Co 6:10)7 And he took him by the right hand and raised him up, and immediately his feet and ankles were made strong.8 And leaping up, he stood and began to walk, and entered the temple with them, walking and leaping and praising God. (Isa 35:6; Ac 14:10)9 And all the people saw him walking and praising God, (Ac 4:16; Ac 4:21)10 and recognized him as the one who sat at the Beautiful Gate of the temple, asking for alms. And they were filled with wonder and amazement at what had happened to him.11 While he clung to Peter and John, all the people, utterly astounded, ran together to them in the portico called Solomon’s. (Joh 10:23; Ac 4:14; Ac 5:12)12 And when Peter saw it he addressed the people: “Men of Israel, why do you wonder at this, or why do you stare at us, as though by our own power or piety we have made him walk?13 The God of Abraham, the God of Isaac, and the God of Jacob, the God of our fathers, glorified his servant[2] Jesus, whom you delivered over and denied in the presence of Pilate, when he had decided to release him. (Isa 52:13; Isa 55:5; Mt 20:19; Mt 22:32; Lu 23:14; Lu 23:16; Joh 8:54; Joh 19:7; Joh 19:12; Joh 19:15; Ac 5:30; Ac 7:32; Ac 13:28; Ac 22:14)14 But you denied the Holy and Righteous One, and asked for a murderer to be granted to you, (Mr 1:24; Lu 23:18; Lu 23:25; Ac 4:27; Ac 4:30; Ac 7:52; Ac 22:14; Jas 5:6; 1Pe 3:18; 1Jo 2:1; 1Jo 3:7)15 and you killed the Author of life, whom God raised from the dead. To this we are witnesses. (Ac 2:24; Ac 5:31)16 And his name—by faith in his name—has made this man strong whom you see and know, and the faith that is through Jesus[3] has given the man this perfect health in the presence of you all. (Joh 1:12; Ac 3:6; 1Pe 1:21)17 “And now, brothers, I know that you acted in ignorance, as did also your rulers. (Lu 23:34; Joh 16:3; Ac 13:27; Ac 26:9; 1Co 2:8; 1Ti 1:13)18 But what God foretold by the mouth of all the prophets, that his Christ would suffer, he thus fulfilled. (Mt 17:12; Lu 9:20; Lu 22:15; Lu 24:26; Lu 24:46; Ac 2:23; Ac 17:3; Ac 26:22; Heb 2:10; Heb 13:12)19 Repent therefore, and turn back, that your sins may be blotted out, (Ps 51:1; Ps 51:9; Isa 43:25; Isa 44:22; Lu 22:32; Ac 2:38; Col 2:14)20 that times of refreshing may come from the presence of the Lord, and that he may send the Christ appointed for you, Jesus, (Ac 22:14; Ac 26:16)21 whom heaven must receive until the time for restoring all the things about which God spoke by the mouth of his holy prophets long ago. (Mt 17:11; Lu 1:70; Lu 24:26; Ac 1:11; Ro 8:21)22 Moses said, ‘The Lord God will raise up for you a prophet like me from your brothers. You shall listen to him in whatever he tells you. (De 18:15; De 18:18; Mt 17:5; Ac 7:37)23 And it shall be that every soul who does not listen to that prophet shall be destroyed from the people.’ (Le 23:29)24 And all the prophets who have spoken, from Samuel and those who came after him, also proclaimed these days. (1Sa 3:20; Ac 13:20; Heb 11:32)25 You are the sons of the prophets and of the covenant that God made with your fathers, saying to Abraham, ‘And in your offspring shall all the families of the earth be blessed.’ (Ge 12:3; Ge 22:18; Ac 2:39; Ro 9:4)26 God, having raised up his servant, sent him to you first, to bless you by turning every one of you from your wickedness.” (Eze 3:19; Mt 1:21; Mr 7:27; Ac 3:22; Ac 3:25; Ro 1:16; Ro 2:9; Ro 11:26; Ro 15:8)

Acts 3

کتاب مقدس، ترجمۀ معاصر

from Biblica
1 يک روز بعد از ظهر پطرس و يوحنا به خانهٔ خدا میرفتند تا مانند هر روز در مراسم دعای ساعت سه شركت كنند.2 وقتی به نزديكی خانهٔ خدا رسيدند، مردی را ديدند كه لنگ مادرزاد بود. هر روز او را میآوردند و در كنار يكی از دروازههای خانهٔ خدا كه معروف به«زيبا» بود میگذاشتند تا از كسانی كه وارد خانهٔ خدا میشدند گدايی كند.3 وقتی پطرس و يوحنا میخواستند وارد خانهٔ خدا شوند، آن مرد از ايشان پول خواست.4 ايشان به او خيره شدند. سپس پطرس گفت: «به ما نگاه كن!»5 گدای لنگ به اميد اينكه چيزی به او بدهند، با اشتياق به ايشان نگاه كرد.6 پطرس گفت: «ما پولی نداريم كه به تو بدهيم! اما من چيز ديگری به تو میدهم! در نام عيسی مسيح ناصری به تو دستور میدهم كه برخيزی و راه بروی!»7-8 سپس دست او را گرفت و از زمين بلندش كرد. در همان لحظه پاها و قوزک پاهای او صحيح و سالم شد و قوت گرفت، به طوری كه از جا پريد، لحظهای روی پاهای خود ايستاد و به راه افتاد! آنگاه در حالی كه بالا و پايين میپريد و خدا را شكر میكرد با پطرس و يوحنا داخل خانهٔ خدا شد.9 اشخاصی كه آنجا بودند، وقتی او را ديدند كه راه میرود و خدا را شكر میكند،10 و پی بردند كه همان گدای لنگی است كه هر روز كنار دروازهٔ «زيبای» خانهٔ خدا مینشست، بیاندازه تعجب كردند!11 پس همه به طرف«ايوان سليمان» هجوم بردند و او را ديدند كه كنار پطرس و يوحنا بود و از آنها جدا نمیشد. آنگاه با احترام ايستادند و با حيرت به اين واقعهٔ عجيب خيره شدند.12 پطرس از اين فرصت استفاده كرد و به گروهی كه در آنجا گرد آمده بودند گفت: «ای مردان اسرائيلی، چرا اينقدر تعجب كردهايد؟ چرا اينچنين به ما خيره شدهايد؟ مگر خيال میكنيد كه ما با قدرت و دينداری خودمان اين شخص را شفا دادهايم؟13 اين خدای ابراهيم، اسحاق، يعقوب و خدای اجداد ماست كه با اين معجزه، خدمتگزار خود عيسی را سرافراز كرده است. منظورم همان عيسی است كه شما به پيلاطوس فرماندار اصرار كرديد كه اعدامش كند. در صورتی كه پيلاطوس میكوشيد او را آزاد سازد.14 بلی، شما نخواستيد او آزاد شود، بلكه آن مرد پاک و مقدس را رد كرديد، و اصرار داشتيد به جای او يک قاتل آزاد شود.15 شما آن مرد حياتبخش را كشتيد، ولی خدا او را زنده كرد. من و يوحنا شاهد اين واقعه هستيم چون بعد از آنكه او را كشتيد، ما او را زنده ديديم!16 «شما خود میدانيد كه اين مرد فقير قبلاً لنگ بود. اما اكنون، نام عيسی او را شفا داده است، يعنی ايمان به نام عيسی باعث شفای كامل او شده است، ايمانی كه عطيهٔ الهی است.17 «برادران عزيز، در ضمن اين را نيز میدانم كه رفتار شما و سران قوم شما از روی نادانی بود.18 از طرف ديگر، دست خدا هم در اين كار بود، زيرا مطابق پيشگويیهای كتاب آسمانی، مسيح بر روی صليب برای آمرزش گناهان ما جان خود را فدا كرد.19 پس، توبه كنيد، از گناهانتان دست بكشيد و به سوی خدا بازگرديد تا گناهانتان پاک شود و دوران آسودگی و خرمّی از جانب خداوند فرا برسد.20 و بار ديگر عيسی را، كه همانا مسيح شماست، باز بفرستد.21-22 چون همانطور كه از زمان قديم پيشگويی شده است، مسيح بايد در آسمان بماند تا همه چيز از آلودگی گناه پاک شود و به حال اول بازگردد. برای نمونه، موسی سالها پيش فرمود: ”خداوند، خدای شما پيامبری مثل من از ميان شما و برای شما میفرستد. هر چه او میگويد با دقت گوش كنيد؛23 هر كه به او گوش ندهد، هلاک خواهد شد.“24 «و نه فقط موسی، بلكه سموئيل، و تمام پيامبران بعد از او، واقعهٔ امروز را پيشگويی كردند.25 شما فرزندان همان پيامبران هستيد و خدا به شما نيز مانند اجدادتان وعده داده است كه تمام مردم روی زمين را بوسيلهٔ نسل ابراهيم بركت دهد. اين همان وعدهای است كه خدا به ابراهيم داد.26 از اين جهت خدا خدمتگزار خود را اول از همه نزد شما، بنیاسرائيل، فرستاد تا شما را از راههای گناهآلودتان بازگرداند و به اين وسيله به شما بركت دهد.»