Psalm 137

Das Buch

von SCM Verlag
1 An den Flüssen von Babylon saßen wir und weinten, wenn wir an die Stadt Zion dachten.2 Unsere Zithern hängten wir dort an die Bäume.3 Die uns verschleppt hatten, forderten, dass wir Lieder singen, ja, die uns quälten, verlangten von uns fröhliche Musik: »Singt für uns Lieder aus Zion!«4 Wie könnten wir die Lieder des HERRN singen auf fremder Erde?5 Wenn ich dich je vergessen sollte, Jerusalem, dann soll meine rechte Hand verdorren!6 Meine Zunge soll an meinem Gaumen festkleben, wenn ich nicht mehr an dich denke, wenn ich mich über Jerusalem nicht viel mehr freue als über alles andere!7 Denke doch, HERR, an die Edomiter, an das, was sie taten, als Jerusalem erobert wurde, wie sie sagten: »Reißt nieder, reißt nieder, bis auf die Grundmauern!«8 Du Stadt Babylon, die du dem Untergang geweiht bist! Glücklich zu nennen sind die, die dir die Gewalttaten heimzahlen, die du uns angetan hast!9 Glücklich der, der deine Kinder packt und sie am Felsen zerschmettert!

Psalm 137

Bible, překlad 21. století

von Biblion
1 Mezi babylonskými řekami, tam jsme sedávali a plakali, když jsme vzpomínali na Sion.2 V té zemi jsme odložili citery a zavěsili je na vrby.3 Naši věznitelé nás tam žádali, abychom jim prý zpívali; naši tyrani od nás chtěli veselí: „Co kdybyste nám zpívali některou z písní sionských?!“4 Jak bychom ale byli zpívali Hospodinovu píseň mezi cizinci?5 Pokud zapomenu, Jeruzaléme, na tebe, pak ať mi uschne pravice!6 Ať mi i k patru jazyk přiroste, pokud přestanu myslet na tebe, pokud mi Jeruzalém nebude nade vše, nade všechny mé rozkoše!7 Hospodine, jen se rozpomeň na Edomce v Jeruzalémě v onen den, kdy vykřikovali: „Rozbořte, rozbořte, zničte to město v základech!“8 Ó dcero Babylonská, budeš zničena! Blaze tomu, kdo ti odplatí za všechna naše příkoří!9 Blaze tomu, kdo tvé děti uchopí a o skálu je rozrazí!