от Bulgarian Bible Society1И тъй, сега няма никакво осъждане за ония, които са в Христа Иисуса и живеят не по плът, а по дух, (Рим 5:1)2защото законът на духа, който дава живот в Христа Иисуса, ме освободи от закона на греха и на смъртта. (Йн 6:63; Йн 8:36; 1 Кор 15:45; 2 Кор 3:7)3Онова, което законът не можеше да извърши, понеже беше безсилен поради плътта, Бог извърши, като изпрати Своя Син в плът, подобна на плътта на греха, да се принесе в жертва за грях, и Той осъди греха в плътта, (2 Кор 5:21; Гал 3:13; Евр 7:18)4та оправданието, изисквано от закона, да се изпълни в нас, които живеем не по плът, а по дух.5Защото ония, които живеят по плът, за плътско мислят, а които живеят по дух за духовно. (Йн 3:6; 1 Кор 2:14)6Плътското мъдруване е смърт, а духовното мъдруване – живот и мир; (Рим 6:21)7защото плътското мъдруване е вражда против Бога: на закона Божий то се не покорява, нито пък може. (Як 4:4)8А ония, които живеят по плът, не могат да угодят Богу. (Евр 11:6)9Вие живеете не по плът, а по дух, само ако Духът Божий живее във вас. Ако пък някой няма Духа на Христа, той не е Христов. (1 Кор 3:16)10Ако ли Христос е във вас, тялото е мъртво за грях, а духът живее за правда.11Но ако Духът на Оногова, Който възкреси от мъртвите Иисуса, живее във вас, то, Който възкреси Христа от мъртвите, ще оживотвори и смъртните ви тела чрез живеещия във вас Негов Дух. (Рим 6:4)12И тъй, братя, ние не сме длъжници на плътта, та да живеем по плът; (Рим 6:7)13защото, ако живеете по плът, ще умрете; но, ако чрез духа умъртвявате деянията на тялото, ще бъдете живи, (Гал 5:19)14понеже всички, водени от Духа Божий, са синове Божии; (Гал 5:18)15защото вие не приехте духа на робство, та пак да бъдете в страх, а приехте Духа на осиновение, чрез Когото викаме: Авва, Отче! (1 Кор 2:12; Евр 2:15; 1 Йн 4:18)16Самият Дух свидетелствува на нашия дух, че ние сме чеда Божии. (Еф 4:30)17Ако пък сме чеда, ние сме и наследници: наследници Божии, а сънаследници на Христа, и то само ако с Него страдаме, за да се и с Него прославим. (Гал 4:7)18Защото мисля, че страданията на сегашното време не са нищо в сравнение с оная слава, която ще се яви в нас. (1 Пет 4:13)19Па и тварите с нетърпение ожидат прославянето на синовете Божии, (2 Пет 3:13)20защото тварите се покориха на суетата не доброволно, а по волята на Оногова, Който ги покори,21с надежда, че и самите твари ще бъдат освободени от робството на тлението при славното освобождение на синовете Божии.22Защото знаем, че всички твари заедно стенат и се мъчат досега;23и не само те, но и ние сами, които имаме начатъците на Духа, и ние сами стенем в себе си, очаквайки осиновение – изкупване на нашето тяло. (Лк 21:28; 2 Кор 5:4; Еф 4:30; 1 Йн 3:2)24Защото нашето спасение е в надежда. А надеждата за онова, което се вижда, не е надежда, понеже, защо ще се надява някой за нещо, което вижда? (Евр 11:1)25Кога пък се надяваме за онова, което не виждаме, с търпение го очакваме.26Също и Духът ни подкрепя в нашите немощи; защото не знаем, за какво да се помолим, както трябва, но Сам Духът ходатайствува за нас с неизказани въздишки.27А Оня, Който изпитва сърцата, знае, каква е мисълта на Духа, понеже Тоя по волята на Бога ходатайствува за светиите. (1 Цар 16:7; Йн 14:17)28При това знаем, че на ония, които любят Бога и са призвани по Негова воля, всичко съдействува към добро; (Еф 1:4)29защото, които Той е предузнал, тях е и предопределил да бъдат сходни с образа на Сина Му, та Той да бъде първороден между многото братя. (2 Кор 3:18; Кол 1:18)30А които е предопределил, тях и призвал; и които е призвал, тях и оправдал; а които е оправдал, тях и прославил. (Рим 5:9; Рим 9:24)31Какво, прочее, ще кажем на това? Ако Бог е за нас, кой ще е против нас? (Пс 55:12)32Оня, Който и собствения Си Син не пощади, а Го отдаде за всички ни, как няма да ни подари с Него и всичко? (Йн 3:16)33Кой ще обвини избраниците Божии? Бог е, Който ги оправдава. (Ис 50:9; Отк 12:10)34Кой е, който ще осъжда? Христос Иисус, Който умря, но още и възкръсна, Който е и отдясно на Бога, Който и ходатайствува за нас. (1 Йн 2:1)35Кой ще ни отлъчи от любовта Божия: скръб ли, притеснение ли, или гонение, глад ли, или голотия, опасност ли, или меч? (2 Кор 12:10; 1 Йн 2:28)36както е писано: „заради Тебе весден ни умъртвяват; смятат ни като овци за клане“. (Пс 43:5)37Но във всичко това одържаме преголяма победа чрез Оногова, Който ни възлюби. (1 Кор 15:57; 1 Йн 5:5; Отк 12:11)38Защото аз съм уверен, че ни смърт, нито живот, ни Ангели, ни Власти, нито Сили, ни настояще, нито бъдеще, (Еф 6:12)39ни височина, ни дълбочина, нито друга някоя твар ще може да ни отлъчи от любовта Божия в Христа Иисуса, нашия Господ.
1So gibt es jetzt keine Verdammnis[1] mehr für die, welche in Christus Jesus sind, die nicht gemäß dem Fleisch[2] wandeln, sondern gemäß dem Geist[3]. (Йн 3:5; Рим 8:8; Рим 8:34; 1 Кор 1:30; 1 Кор 3:1)2Denn das Gesetz des Geistes des Lebens in Christus Jesus hat mich frei gemacht von dem Gesetz der Sünde und des Todes. (Йн 8:36; Рим 8:6; Рим 8:11; 2 Кор 3:17)3Denn was dem Gesetz unmöglich war — weil es durch das Fleisch kraftlos war —, das tat Gott, indem er seinen Sohn sandte in der gleichen Gestalt wie das Fleisch der Sünde[4] und um der Sünde willen und die Sünde im Fleisch verurteilte, (Д А 13:38; 2 Кор 5:21; Гал 3:13; Гал 3:21; Гал 4:4; Фил 2:7; Евр 2:14; Евр 2:17; Евр 4:15; Евр 7:26; 1 Пет 2:22; 1 Пет 3:18)4damit die vom Gesetz geforderte Gerechtigkeit in uns erfüllt würde, die wir nicht gemäß dem Fleisch wandeln, sondern gemäß dem Geist. (Гал 5:16; Гал 5:25; 2 Пет 1:3)5Denn diejenigen, die gemäß [der Wesensart] des Fleisches sind, trachten nach dem, was dem Fleisch entspricht; diejenigen aber, die gemäß [der Wesensart] des Geistes sind, [trachten] nach dem, was dem Geist entspricht. (Йн 3:6; 1 Кор 15:48)6Denn das Trachten des Fleisches ist Tod, das Trachten des Geistes aber Leben und Frieden, (Рим 6:21; Гал 6:8)7weil nämlich das Trachten des Fleisches Feindschaft gegen Gott ist; denn es unterwirft sich dem Gesetz Gottes nicht, und kann es auch nicht; (Еф 2:1; Кол 1:21)8und die im Fleisch sind, können Gott nicht gefallen. (Йн 3:3; Йн 3:5)9Ihr aber seid nicht im Fleisch, sondern im Geist, wenn wirklich Gottes Geist in euch wohnt; wer aber den Geist des Christus nicht hat, der ist nicht sein. (1 Кор 3:16; Гал 4:6; 2 Тим 1:14)10Wenn aber Christus in euch ist, so ist der Leib zwar tot um der Sünde willen, der Geist aber ist Leben um der Gerechtigkeit willen. (Рим 7:24; Гал 2:20; Еф 2:5)11Wenn aber der Geist dessen, der Jesus aus den Toten auferweckt hat, in euch wohnt, so wird derselbe, der Christus aus den Toten auferweckt hat, auch eure sterblichen Leiber lebendig machen durch seinen Geist, der in euch wohnt. (Рим 6:4; 1 Кор 6:14; 1 Сол 4:14)12So sind wir also, ihr Brüder, dem Fleisch nicht verpflichtet, gemäß dem Fleisch zu leben! (2 Кор 7:1; 2 Кор 10:3)13Denn wenn ihr gemäß dem Fleisch lebt, so müsst ihr sterben; wenn ihr aber durch den Geist die Taten des Leibes tötet, so werdet ihr leben. (Гал 5:19; Кол 3:5)14Denn alle, die durch den Geist Gottes geleitet werden, die sind Söhne Gottes[5]. (Йн 1:12; Гал 3:26)15Denn ihr habt nicht einen Geist der Knechtschaft empfangen, dass ihr euch wiederum fürchten müsstet, sondern ihr habt den Geist der Sohnschaft empfangen, in dem wir rufen: Abba, Vater! (Ер 3:19; 1 Кор 2:12; Гал 4:5; 2 Тим 1:7; Евр 2:15)16Der Geist selbst gibt Zeugnis zusammen mit unserem Geist, dass wir Gottes Kinder sind. (2 Кор 1:22; Еф 1:13)17Wenn wir aber Kinder sind, so sind wir auch Erben, nämlich Erben Gottes und Miterben des Christus; wenn wir wirklich mit ihm leiden, damit wir auch mit ihm verherrlicht werden. (Д А 26:18; Гал 3:29; Гал 4:7; 2 Тим 2:10)
Die Hoffnung der kommenden Herrlichkeit
18Denn ich bin überzeugt, dass die Leiden der jetzigen Zeit nicht ins Gewicht fallen gegenüber der Herrlichkeit, die an uns geoffenbart werden soll. (2 Кор 4:17)19Denn die gespannte Erwartung der Schöpfung sehnt die Offenbarung der Söhne Gottes herbei. (Кол 3:4; 1 Йн 3:2)20Die Schöpfung ist nämlich der Vergänglichkeit unterworfen, nicht freiwillig, sondern durch den, der sie unterworfen hat, auf Hoffnung hin, (Бит 3:17)21dass auch die Schöpfung selbst befreit werden soll von der Knechtschaft der Sterblichkeit zur Freiheit der Herrlichkeit der Kinder Gottes. (Рим 8:19; 2 Пет 3:13; Отк 22:3)22Denn wir wissen, dass die ganze Schöpfung mitseufzt und mit in Wehen liegt bis jetzt; (Ер 12:4; Ер 12:11)23und nicht nur sie, sondern auch wir selbst, die wir die Erstlingsgabe des Geistes haben, auch wir erwarten seufzend die Sohnesstellung, die Erlösung unseres Leibes. (1 Кор 15:54; 2 Кор 5:2; Фил 3:21)24Denn auf Hoffnung hin sind wir errettet worden. Eine Hoffnung aber, die man sieht, ist keine Hoffnung; denn warum hofft auch jemand auf das, was er sieht? (2 Кор 5:17; Евр 11:1)25Wenn wir aber auf das hoffen, was wir nicht sehen, so erwarten wir es mit standhaftem Ausharren. (Евр 10:37)26Ebenso kommt aber auch der Geist unseren Schwachheiten zu Hilfe. Denn wir wissen nicht, was wir beten sollen, wie sich’s gebührt; aber der Geist selbst tritt für uns ein mit unaussprechlichen Seufzern. (Зах 12:10; Мт 10:20)27Der aber die Herzen erforscht, weiß, was das Trachten des Geistes ist; denn er tritt so für die Heiligen ein, wie es Gott entspricht. (3 Цар 8:39; Пс 139:1; 1 Йн 5:14)
Die Zuversicht der Auserwählten Gottes
28Wir wissen aber, dass denen, die Gott lieben, alle Dinge zum Besten dienen, denen, die nach dem Vorsatz[6] berufen sind. (Еф 1:4; Еф 1:11; Евр 12:11; Як 1:2; 1 Пет 5:10)29Denn die er zuvor ersehen hat, die hat er auch vorherbestimmt, dem Ebenbild seines Sohnes gleichgestaltet zu werden, damit er der Erstgeborene sei unter vielen Brüdern. (1 Кор 15:49; Фил 3:21; Кол 1:18; 1 Пет 1:2)30Die er aber vorherbestimmt hat, die hat er auch berufen, die er aber berufen hat, die hat er auch gerechtfertigt, die er aber gerechtfertigt hat, die hat er auch verherrlicht. (Йн 17:22; 1 Кор 6:11; 2 Сол 2:14; Евр 2:10)31Was wollen wir nun hierzu sagen? Ist Gott für uns, wer kann gegen uns sein? (Чис 14:9; 2 Лет 32:7; Пс 118:6)32Er, der sogar seinen eigenen Sohn nicht verschont hat, sondern ihn für uns alle dahingegeben hat, wie sollte er uns mit ihm nicht auch alles schenken? (Йн 3:16; Рим 5:8)33Wer will gegen die Auserwählten Gottes Anklage erheben? Gott [ist es doch], der rechtfertigt! (Йов 34:29; Лк 18:7)34Wer will verurteilen? Christus [ist es doch], der gestorben ist, ja mehr noch, der auch auferweckt ist, der auch zur Rechten Gottes ist, der auch für uns eintritt! (Рим 4:25; Рим 5:6; Евр 7:25; 1 Йн 2:1)35Wer will uns scheiden von der Liebe des Christus? Drangsal oder Angst oder Verfolgung oder Hunger oder Blöße oder Gefahr oder Schwert? (2 Кор 4:8; Еф 3:19; 1 Тим 1:14)36Wie geschrieben steht: »Um deinetwillen werden wir getötet den ganzen Tag; wie Schlachtschafe sind wir geachtet!«[7] (Пс 44:23; 1 Кор 15:30; 2 Кор 4:11)37Aber in dem allem überwinden wir weit durch den, der uns geliebt hat. (1 Кор 15:57; 2 Кор 2:14; Фил 4:12; 1 Йн 4:4)38Denn ich bin gewiss, dass weder Tod noch Leben, weder Engel noch Fürstentümer noch Gewalten, weder Gegenwärtiges noch Zukünftiges, (Еф 6:12; Кол 2:15)39weder Hohes noch Tiefes noch irgendein anderes Geschöpf uns zu scheiden vermag von der Liebe Gottes, die in Christus Jesus ist, unserem Herrn. (Ис 54:10; 1 Пет 1:6)