Marek 1

Bible, překlad 21. století

od Biblion
1 Počátek evangelia o Ježíši Kristu,[1] Božím Synu.[2]2 Jak je psáno u proroka Izaiáše: „Hle, posílám před tebou svého posla, aby připravil tvou cestu.“[3]3 „Hlas volajícího na poušti: Připravte cestu pro Pána! Vyrovnejte jeho stezky!“[4]4 Tak přišel Jan, křtil na poušti a kázal křest pokání na odpuštění hříchů.5 Vycházela k němu celá judská země i všichni Jeruzalémští, vyznávali své hříchy a on je křtil v řece Jordán.6 Jan byl oblečen velbloudí srstí a koženým pásem kolem boků, jedl kobylky a lesní med.7 Kázal: „Po mně přichází někdo silnější než já! Nejsem hoden ani sehnout se a rozvázat mu řemínek sandálu.8 Já jsem vás křtil vodou, ale on vás bude křtít Duchem svatým.“9 V těch dnech přišel Ježíš z galilejského Nazaretu a dal se od Jana pokřtít v Jordánu.10 Když vystupoval z vody, ihned uviděl protržená nebesa a Ducha sestupujícího na něj jako holubice.11 Z nebe zazněl hlas: „Ty jsi můj milovaný Syn, kterého jsem si oblíbil.“[5]12 Duch ho pak ihned vypudil na poušť.13 Byl na poušti čtyřicet dní a pokoušel ho satan. Byl tam s divokou zvěří a sloužili mu andělé.14 Poté, co byl Jan uvězněn, Ježíš přišel do Galileje a kázal Boží evangelium:15 „Čas se naplnil – Boží království je blízko. Čiňte pokání a věřte evangeliu!“16 Když se pak procházel podél Galilejského jezera, uviděl Šimona a jeho bratra Ondřeje, jak házejí síť do vody (byli to totiž rybáři).17 Ježíš jim řekl: „Pojďte za mnou a udělám z vás rybáře lidí!“18 Ihned opustili sítě a šli za ním.19 Poodešel dál a uviděl Jakuba Zebedeova a jeho bratra Jana, jak na lodi spravují sítě.20 Ihned je zavolal a oni nechali svého otce Zebedea na lodi s nádeníky a odešli za ním.21 Když potom přišli do Kafarnaum, vešel hned v sobotu do synagogy a učil.22 Nad jeho učením tam jen žasli, protože je učil jako ten, kdo má zmocnění, a ne jako znalci Písma.23 V jejich synagoze byl právě člověk posedlý nečistým duchem. Vykřikl:24 „Ach, co je ti do nás, Ježíši Nazaretský? Přišel jsi nás zničit? Vím, kdo jsi – ten Svatý Boží!“25 „Zmlkni,“ okřikl ho Ježíš, „a vyjdi z něj!“26 Nečistý duch tím mužem zalomcoval, hlasitě vykřikl a vyšel z něj.27 Všichni byli tak ohromeni, že se začali ptát jeden druhého: „Co to má znamenat? Co je to za nové učení? Rozkazuje mocně i nečistým duchům a poslouchají ho!“28 A zpráva o něm se ihned roznesla po celém galilejském kraji.29 Když odešli ze synagogy, hned šli s Jakubem a Janem domů k Šimonovi a Ondřejovi.30 Šimonova tchyně tam ležela v horečce, a tak mu o ní hned řekli.31 Přistoupil, vzal ji za ruku a zvedl ji. Horečka ji opustila a ona je začala obsluhovat.32 Večer po západu slunce k němu přinesli všechny nemocné a posedlé.33 Celé město se seběhlo ke dveřím34 a on uzdravil množství lidí trápených různými neduhy a vyhnal množství démonů. Démonům nedovoloval mluvit, protože ho znali.35 Ráno vstal dlouho před rozedněním a šel ven. Odešel na opuštěné místo a tam se modlil.36 Šimon a ostatní se ale pustili za ním.37 Když ho našli, řekli mu: „Všichni tě hledají!“38 On jim odpověděl: „Pojďme dál, do okolních městeček, abych kázal i tam. Vždyť proto jsem přišel.“39 Kázal tedy v jejich synagogách po celé Galileji a vymítal démony.40 Přišel k němu jeden malomocný a na kolenou ho prosil: „Kdybys jen chtěl, můžeš mě očistit!“41 Naplněn soucitem,[6] Ježíš vztáhl ruku a dotkl se ho se slovy: „Já to chci. Buď čistý!“42 Malomocenství ho hned opustilo a byl čistý.43 Ježíš ho pak ihned poslal pryč s přísným varováním:44 „Dej pozor, abys nikomu nic neříkal. Jdi se ale ukázat knězi a obětuj za své očištění dar, který přikázal Mojžíš,[7] na svědectví pro ně.“45 On ale šel a začal hodně mluvit a rozhlašovat tu věc tak, že Ježíš už nemohl veřejně vejít do města, ale zůstával venku na opuštěných místech. A lidé se k němu scházeli odevšad.

Marek 1

Schlachter 2000

od Genfer Bibelgesellschaft
1 Anfang des Evangeliums[1] von Jesus Christus[2], dem Sohn Gottes. (Mt 1,16; J 20,31; Ř 1,4; Žd 1,1)2 Wie geschrieben steht in den Propheten: »Siehe, ich sende meinen Boten vor deinem Angesicht her, der deinen Weg vor dir bereiten wird.« (Mal 3,1; L 1,17; L 1,76; L 7,27)3 »Die Stimme eines Rufenden [ertönt] in der Wüste: Bereitet den Weg des Herrn, macht seine Pfade eben!«[3] (Iz 40,3; Mal 3,1; J 1,23; J 1,31)4 So begann Johannes in der Wüste, taufte und verkündigte eine Taufe der Buße[4] zur Vergebung der Sünden. (Mt 3,11; Sk 3,19)5 Und es ging zu ihm hinaus das ganze Land Judäa und die Bewohner von Jerusalem, und es wurden von ihm alle im Jordan getauft, die ihre Sünden bekannten. (Ž 32,5; Př 28,13; Sk 2,37; 1J 1,9)6 Johannes aber war bekleidet mit Kamelhaaren und trug einen ledernen Gürtel um seine Lenden, und er aß Heuschrecken und wilden Honig. (Lv 11,22; Sd 14,8; 1S 14,25; 2Kr 1,8; Ž 81,17)7 Und er verkündigte und sprach: Es kommt einer nach mir, der stärker ist als ich, und ich bin nicht würdig, ihm gebückt seinen Schuhriemen zu lösen. (J 3,31)8 Ich habe euch mit Wasser getauft; er aber wird euch mit Heiligem Geist taufen. (Jl 3,1; J 1,33; 1K 12,13)9 Und es geschah in jenen Tagen, dass Jesus von Nazareth in Galiläa kam und sich von Johannes im Jordan taufen ließ. (Mt 2,23; J 7,41; J 7,52)10 Und sogleich, als er aus dem Wasser stieg, sah er den Himmel zerrissen und den Geist wie eine Taube auf ihn herabsteigen. (J 1,32; J 3,34)11 Und eine Stimme ertönte aus dem Himmel: Du bist mein geliebter Sohn, an dem ich Wohlgefallen habe! (Iz 42,1; 2P 1,17)12 Und sogleich treibt ihn der Geist in die Wüste hinaus. (L 4,1)13 Und er war 40 Tage dort in der Wüste und wurde von dem Satan versucht; und er war bei den wilden Tieren, und die Engel dienten ihm. (L 22,43; J 8,29; Žd 2,18)14 Nachdem aber Johannes gefangen genommen worden war, kam Jesus nach Galiläa und verkündigte das Evangelium vom Reich Gottes (Iz 61,1; Mt 4,17; L 8,1)15 und sprach: Die Zeit ist erfüllt, und das Reich Gottes ist nahe. Tut Buße[5] und glaubt an das Evangelium! (Ga 4,4; Ef 1,10)16 Als er aber am See von Galiläa[6] entlangging, sah er Simon und dessen Bruder Andreas; die warfen das Netz aus im See, denn sie waren Fischer.17 Und Jesus sprach zu ihnen: Folgt mir nach, und ich will euch zu Menschenfischern machen! (Mk 2,14; Mk 8,34; L 5,10)18 Da verließen sie sogleich ihre Netze und folgten ihm nach. (Mk 10,28; Fp 3,8)19 Und als er von dort ein wenig weiterging, sah er Jakobus, den Sohn des Zebedäus, und seinen Bruder Johannes, die auch im Schiff waren und die Netze flickten. (Mk 3,17)20 Und sogleich berief er sie; und sie ließen ihren Vater Zebedäus samt den Tagelöhnern im Schiff und folgten ihm nach. (Mt 10,37)21 Und sie begaben sich nach Kapernaum; und er ging am Sabbat sogleich in die Synagoge und lehrte. (Př 15,2; Př 15,7; Da 12,3; Mt 4,13; L 4,23)22 Und sie erstaunten über seine Lehre; denn er lehrte sie wie einer, der Vollmacht hat, und nicht wie die Schriftgelehrten. (Jr 23,39; Mt 7,29)23 Und es war in ihrer Synagoge ein Mensch mit einem unreinen Geist, der schrie (Mt 8,16)24 und sprach: Lass ab! Was haben wir mit dir zu tun, Jesus, du Nazarener? Bist du gekommen, um uns zu verderben? Ich weiß, wer du bist: der Heilige Gottes! (2Pa 35,21; Mt 8,29; J 3,17; J 6,69; Sk 3,14; Jk 2,19)25 Aber Jesus befahl ihm und sprach: Verstumme und fahre aus von ihm!26 Da zerrte ihn der unreine Geist hin und her, schrie mit lauter Stimme und fuhr von ihm aus. (L 9,39)27 Und sie erstaunten alle, sodass sie sich untereinander fragten und sprachen: Was ist das? Was für eine neue Lehre ist dies? Mit Vollmacht gebietet er auch den unreinen Geistern, und sie gehorchen ihm! (Mt 9,33)28 Und das Gerücht von ihm verbreitete sich sogleich in das ganze umliegende Gebiet von Galiläa.29 Und sogleich verließen sie die Synagoge und gingen mit Jakobus und Johannes in das Haus des Simon und Andreas.30 Simons Schwiegermutter aber lag krank am Fieber danieder, und sogleich sagten sie ihm von ihr. (Jk 5,14)31 Und er trat hinzu, ergriff ihre Hand und richtete sie auf; und das Fieber verließ sie sogleich, und sie diente ihnen. (L 8,2; J 12,26)32 Als es aber Abend geworden und die Sonne untergegangen war, brachten sie alle Kranken und Besessenen zu ihm. (Mt 4,24)33 Und die ganze Stadt war vor der Tür versammelt. (Mk 1,5; Sk 13,44)34 Und er heilte viele, die an mancherlei Krankheiten litten, und trieb viele Dämonen aus und ließ die Dämonen nicht reden, denn sie kannten ihn. (Mk 1,24; Mk 3,12; Sk 16,16; Jk 2,18)35 Und am Morgen, als es noch sehr dunkel war, stand er auf, ging hinaus an einen einsamen Ort und betete dort. (Ž 5,4; Mk 6,46; L 9,18; L 9,28)36 Und es folgten ihm Simon und die, welche bei ihm waren;37 und als sie ihn gefunden hatten, sprachen sie zu ihm: Jedermann sucht dich!38 Und er spricht zu ihnen: Lasst uns in die umliegenden Orte gehen, damit ich auch dort verkündige; denn dazu bin ich gekommen! (Iz 61,1; Mk 10,45; J 18,37)39 Und er verkündigte in ihren Synagogen in ganz Galiläa und trieb die Dämonen aus. (Mk 1,14; Mk 1,21)40 Und es kam ein Aussätziger zu ihm, bat ihn, fiel vor ihm auf die Knie und sprach zu ihm: Wenn du willst, kannst du mich reinigen!41 Da erbarmte sich Jesus über ihn, streckte die Hand aus, rührte ihn an und sprach zu ihm: Ich will; sei gereinigt! (Lv 13,44; L 7,13; 1Tm 2,4)42 Und während er redete, wich der Aussatz sogleich von ihm, und er wurde rein. (Ž 33,9; J 15,3; Sk 15,9)43 Und er ermahnte ihn ernstlich und schickte ihn sogleich fort44 und sprach zu ihm: Hab acht, sage niemand etwas; sondern geh hin, zeige dich dem Priester und opfere für deine Reinigung, was Mose befohlen hat, ihnen zum Zeugnis! (Lv 14,1; Mt 5,16; Mt 9,30; Mt 12,16)45 Er aber ging und fing an, es vielfach zu verkündigen, und breitete die Sache überall aus, sodass Jesus nicht mehr öffentlich in eine Stadt hineingehen konnte, sondern er war draußen an einsamen Orten; und sie kamen von allen Seiten zu ihm. (Ž 66,16; Kaz 3,7; Mk 5,20; L 19,40; Žd 13,15)