Žalm 10

Bible, překlad 21. století

od Biblion
1 Proč jsi, Hospodine, tak vzdálený?[1] Proč se ukrýváš v dobách soužení?2 Ničemové ve své pýše honí chudáky, vymýšlejí úklady, aby je lapili!3 Svým vlastním chtíčem se ničemové chlubí, chamtivce chválí, Hospodina snižují,4 ve svojí pýše ho vůbec nehledají, Bůh nemá místo v jejich myšlení.5 Na svých cestách mají stále jen úspěch, tvé zákony jsou jim vzdáleny, ze všech protivníků mají jen posměch,6 v srdci si myslí: „Nic mě neohrozí, nikdy mě nepotká žádné neštěstí!“7 Ústa jim plní kletby, lsti a výhrůžky, na jazyku mají zlo a trápení,8 za humny číhají ve skrýších, aby nevinné zákeřně vraždili. Bezbranné lidi očima sledují,9 jako lvi v houští v záloze číhají, číhají na chudáky, aby je lapili, už mají chudáka, chytli ho do pasti!10 K zemi se hroutí chudák zdrcený, pod jejich mocí klesá bezbranný,11 v srdci si myslí: „Bůh už zapomenul, skrývá svou tvář, nikdy nic nevidí.“12 Povstaň, Hospodine, pozvedni ruku! Na utlačené se, Bože, rozpomeň!13 Proč se má ničema rouhat Bohu, v srdci si myslet, že na to nepřijdeš?14 Ty to však vidíš! Ty vnímáš trápení i žal, svou vlastní rukou abys potrestal! Na tebe samého bezbranný spoléhá, ty jsi pomocníkem sirotka!15 Zpřerážej paže zlého darebáka, jeho zkaženost odhal, aby neobstál!16 Hospodin kraluje na věčné časy, pohané z jeho země vymizí!17 Hospodin vyslyší tužby ponížených – povzbudíš jejich srdce, ucho k nim nakloníš,18 zjednáš soud sirotkům i všem utlačeným, pozemský člověk aby je neděsil!

Žalm 10

Schlachter 2000

od Genfer Bibelgesellschaft
1 HERR, warum stehst du so fern, verbirgst dich in Zeiten der Not? (Jb 10,2; Ž 13,2; Ž 89,47; Jr 15,18)2 Vom Übermut des Gottlosen wird dem Elenden bange; mögen doch von der Arglist die betroffen werden, die sie ausgeheckt haben! (Ž 11,2; Ž 37,12; Ž 94,3)3 Denn der Gottlose rühmt sich der Gelüste seines Herzens, und der Habsüchtige sagt sich los vom HERRN und lästert ihn. (Ž 74,10; Ž 74,18; Př 14,31; Jk 4,16; 2P 2,12)4 Der Gottlose sagt in seinem Hochmut: »Er wird nicht nachforschen!« Alle seine Gedanken sind: »Es gibt keinen Gott«! (Ž 10,13; Ž 14,1; Ž 36,2; Ž 53,2; Sf 1,12)5 Seine Unternehmungen gelingen immer; hoch droben sind deine Gerichte, fern von ihm; er tobt gegen alle seine Gegner. (Ž 73,3; Ž 73,12)6 Er spricht in seinem Herzen: »Ich werde niemals wanken; nie und nimmer wird mich ein Unglück treffen!« (1Te 5,3; 2P 3,3)7 Sein Mund ist voll Fluchen, Trug und Bedrückung; unter seiner Zunge verbirgt sich Leid und Unheil. (Ž 52,4; Jr 9,3; Ř 3,14; Jk 3,6)8 Er sitzt im Hinterhalt in den Dörfern; im Verborgenen ermordet er den Unschuldigen; seine Augen spähen den Wehrlosen aus. (Př 1,11)9 Er lauert im Verborgenen wie ein Löwe im dichten Gebüsch; er lauert, um den Elenden zu fangen; er fängt den Elenden und schleppt ihn fort in seinem Netz. (Ž 7,3; Ž 10,8; Ž 37,32; Pl 3,8; Mi 7,2; 1P 5,8)10 Er duckt sich, kauert nieder, und durch seine starken Pranken fallen die Wehrlosen.11 Er spricht in seinem Herzen: »Gott hat es vergessen, er hat sein Angesicht verborgen, er sieht es niemals!« (Jb 22,13; Ž 9,13; Ž 73,11; Iz 49,15; Am 8,7)12 Steh auf, o HERR! Erhebe, o Gott, deine Hand! Vergiss die Elenden nicht! (Ž 9,20; Ž 10,11; Ž 17,13; Ž 74,19; Iz 26,11; Mi 5,8)13 Warum soll der Gottlose Gott lästern und in seinem Herzen denken, dass du nicht danach fragst? (Ž 10,3)14 Du hast es wohl gesehen! Denn du gibst auf Elend und Kränkung acht, um es in deine Hand zu nehmen; der Wehrlose überlässt es dir, der du der Helfer der Waisen bist! (Ž 31,8; Ž 33,13; Ž 146,9; Iz 40,27; Oz 14,4)15 Zerbrich den Arm des Gottlosen und des Bösen, suche seine Gottlosigkeit heim, bis du nichts mehr von ihm findest! (Ž 9,6; Ž 37,17; Př 10,7; Př 10,25; Jr 23,15; Ř 1,18)16 Der HERR ist König immer und ewig; die Heidenvölker sind verschwunden aus seinem Land. (Ž 44,3; Jr 10,10; Da 4,34; Da 7,13; 1Tm 1,17)17 Das Verlangen der Elenden hast du, o HERR, gehört; du machst ihr Herz fest, leihst ihnen dein Ohr, (Ž 10,14; Iz 26,3; Žd 13,9)18 um der Waise Recht zu schaffen und dem Unterdrückten, damit der Mensch von der Erde nicht weiter Schrecken verbreite. (Gn 6,6; Dt 10,18; Ž 8,5; Mt 10,17; J 3,19)