od Biblion1Proč jsi, Hospodine, tak vzdálený?[1] Proč se ukrýváš v dobách soužení?2Ničemové ve své pýše honí chudáky, vymýšlejí úklady, aby je lapili!3Svým vlastním chtíčem se ničemové chlubí, chamtivce chválí, Hospodina snižují,4ve svojí pýše ho vůbec nehledají, Bůh nemá místo v jejich myšlení.5Na svých cestách mají stále jen úspěch, tvé zákony jsou jim vzdáleny, ze všech protivníků mají jen posměch,6v srdci si myslí: „Nic mě neohrozí, nikdy mě nepotká žádné neštěstí!“7Ústa jim plní kletby, lsti a výhrůžky, na jazyku mají zlo a trápení,8za humny číhají ve skrýších, aby nevinné zákeřně vraždili. Bezbranné lidi očima sledují,9jako lvi v houští v záloze číhají, číhají na chudáky, aby je lapili, už mají chudáka, chytli ho do pasti!10K zemi se hroutí chudák zdrcený, pod jejich mocí klesá bezbranný,11v srdci si myslí: „Bůh už zapomenul, skrývá svou tvář, nikdy nic nevidí.“12Povstaň, Hospodine, pozvedni ruku! Na utlačené se, Bože, rozpomeň!13Proč se má ničema rouhat Bohu, v srdci si myslet, že na to nepřijdeš?14Ty to však vidíš! Ty vnímáš trápení i žal, svou vlastní rukou abys potrestal! Na tebe samého bezbranný spoléhá, ty jsi pomocníkem sirotka!15Zpřerážej paže zlého darebáka, jeho zkaženost odhal, aby neobstál!16Hospodin kraluje na věčné časy, pohané z jeho země vymizí!17Hospodin vyslyší tužby ponížených – povzbudíš jejich srdce, ucho k nim nakloníš,18zjednáš soud sirotkům i všem utlačeným, pozemský člověk aby je neděsil!
Žalm 10
Schlachter 2000
od Genfer Bibelgesellschaft1HERR, warum stehst du so fern, verbirgst dich in Zeiten der Not? (Jb 10,2; Ž 13,2; Ž 89,47; Jr 15,18)2Vom Übermut des Gottlosen wird dem Elenden bange; mögen doch von der Arglist die betroffen werden, die sie ausgeheckt haben! (Ž 11,2; Ž 37,12; Ž 94,3)3Denn der Gottlose rühmt sich der Gelüste seines Herzens, und der Habsüchtige sagt sich los vom HERRN und lästert ihn. (Ž 74,10; Ž 74,18; Př 14,31; Jk 4,16; 2P 2,12)4Der Gottlose sagt in seinem Hochmut: »Er wird nicht nachforschen!« Alle seine Gedanken sind: »Es gibt keinen Gott«! (Ž 10,13; Ž 14,1; Ž 36,2; Ž 53,2; Sf 1,12)5Seine Unternehmungen gelingen immer; hoch droben sind deine Gerichte, fern von ihm; er tobt gegen alle seine Gegner. (Ž 73,3; Ž 73,12)6Er spricht in seinem Herzen: »Ich werde niemals wanken; nie und nimmer wird mich ein Unglück treffen!« (1Te 5,3; 2P 3,3)7Sein Mund ist voll Fluchen, Trug und Bedrückung; unter seiner Zunge verbirgt sich Leid und Unheil. (Ž 52,4; Jr 9,3; Ř 3,14; Jk 3,6)8Er sitzt im Hinterhalt in den Dörfern; im Verborgenen ermordet er den Unschuldigen; seine Augen spähen den Wehrlosen aus. (Př 1,11)9Er lauert im Verborgenen wie ein Löwe im dichten Gebüsch; er lauert, um den Elenden zu fangen; er fängt den Elenden und schleppt ihn fort in seinem Netz. (Ž 7,3; Ž 10,8; Ž 37,32; Pl 3,8; Mi 7,2; 1P 5,8)10Er duckt sich, kauert nieder, und durch seine starken Pranken fallen die Wehrlosen.11Er spricht in seinem Herzen: »Gott hat es vergessen, er hat sein Angesicht verborgen, er sieht es niemals!« (Jb 22,13; Ž 9,13; Ž 73,11; Iz 49,15; Am 8,7)12Steh auf, o HERR! Erhebe, o Gott, deine Hand! Vergiss die Elenden nicht! (Ž 9,20; Ž 10,11; Ž 17,13; Ž 74,19; Iz 26,11; Mi 5,8)13Warum soll der Gottlose Gott lästern und in seinem Herzen denken, dass du nicht danach fragst? (Ž 10,3)14Du hast es wohl gesehen! Denn du gibst auf Elend und Kränkung acht, um es in deine Hand zu nehmen; der Wehrlose überlässt es dir, der du der Helfer der Waisen bist! (Ž 31,8; Ž 33,13; Ž 146,9; Iz 40,27; Oz 14,4)15Zerbrich den Arm des Gottlosen und des Bösen, suche seine Gottlosigkeit heim, bis du nichts mehr von ihm findest! (Ž 9,6; Ž 37,17; Př 10,7; Př 10,25; Jr 23,15; Ř 1,18)16Der HERR ist König immer und ewig; die Heidenvölker sind verschwunden aus seinem Land. (Ž 44,3; Jr 10,10; Da 4,34; Da 7,13; 1Tm 1,17)17Das Verlangen der Elenden hast du, o HERR, gehört; du machst ihr Herz fest, leihst ihnen dein Ohr, (Ž 10,14; Iz 26,3; Žd 13,9)18um der Waise Recht zu schaffen und dem Unterdrückten, damit der Mensch von der Erde nicht weiter Schrecken verbreite. (Gn 6,6; Dt 10,18; Ž 8,5; Mt 10,17; J 3,19)