Joela 2,17

Słowo Życia

Fragment biblijny nie istnieje w tym tłumaczeniu.

Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza (dosłowny)

17 Niech kapłani, słudzy JHWH, zapłaczą między przedsionkiem a ołtarzem i powiedzą: Zmiłuj się nad swym ludem, JHWH, i nie wydawaj swego dziedzictwa na hańbę, aby narody nie panowały[1] nad nim! Dlaczego mają mówić wśród ludów: Gdzie jest ich Bóg? (Pwt 9,26; Pwt 9,29; Pwt 32,36; Pwt 32,43; 1 Krl 8,22; Ps 42,3; Ps 42,10; Ps 44,11; Ps 74,2; Ps 79,10; Ps 115,2; Lm 3,31; Lm 3,40; Ez 8,16; Mi 7,10)

Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza (literacki)

17 Niech słudzy PANA, kapłani, zapłaczą między przedsionkiem a ołtarzem. Zmiłuj się — niech powiedzą — nad swym ludem, PANIE, i nie wydawaj swego dziedzictwa na hańbę! Niech narody nie panują[1] nad nim! Dlaczego mają drwić pomiędzy ludami: Gdzie się podział ich Bóg?