Jakobus 2 | Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza

Potępienie stronniczości

1 Bracia moi, nie łączcie wiary naszego Pana Jezusa,* Chrystusa chwały,* z wyróżnianiem jednych osób przed drugimi.* 2 Bo gdyby wszedł na wasze zgromadzenie* człowiek ze złotym pierścieniem na palcu i w lśniącej szacie oraz przyszedł ubogi w znoszonej szacie, 3 a wy zwrócilibyście uwagę na tego w lśniącej szacie i powiedzielibyście: Ty usiądź tu wygodnie, a ubogiemu powiedzielibyście: Ty stań lub usiądź tam* u mojego podnóżka, 4 to* czy nie dopuściliście między sobą do osądu i czy nie staliście się sędziami [kierującymi się] błędnym rozumowaniem? 5 Posłuchajcie, bracia moi ukochani, czy nie Bóg wybrał ubogich w tym świecie,* a bogatych w wierze i [przez to] dziedziców Królestwa, które obiecał tym, którzy Go kochają? 6 Wy tymczasem pogardziliście ubogim. Czy nie bogaci was wyzyskują i nie oni ciągają was po sądach? 7 Czy nie oni bluźnią szlachetnemu imieniu, które zostało nad wami wezwane? 8 Jeśli rzeczywiście wypełniacie zgodnie z Pismem królewskie prawo: Będziesz kochał swojego bliźniego jak samego siebie, postępujecie szlachetnie. 9 Lecz jeśli wyróżniacie jednych przed drugimi, popełniacie grzech, jako uznani przez Prawo za przestępców. 10 Ktokolwiek bowiem zachowałby całe Prawo, a potknął się w jednym, stałby się winien wszystkiego. 11 Bo Ten, który powiedział: Nie cudzołóż, powiedział też: Nie zabijaj; jeśli więc nie cudzołożysz, ale zabijasz, stałeś się przestępcą Prawa. 12 Tak mówcie i tak czyńcie, jak ci, którzy mają być sądzeni przez prawo wolności. 13 Sąd bowiem bez miłosierdzia temu, kto nie okazał miłosierdzia – miłosierdzie triumfuje nad sądem.*

Związek wiary z uczynkami

14 Co za pożytek, moi bracia, jeśli ktoś mówi, że ma wiarę, lecz nie ma uczynków? Czy wiara jest w stanie go zbawić?* 15 Jeśli brat albo siostra są nadzy i pozbawieni są codziennego pożywienia, 16 a ktoś spośród was im powie: Idźcie w pokoju, ogrzejcie się i nasyćcie, nie zaspokajając jednak potrzeby ich ciała, jaki z tego pożytek? 17 Tak i wiara, jeśli nie ma uczynków, martwa jest sama w sobie. 18 Lecz powie ktoś: Ty masz wiarę, a ja mam uczynki; pokaż mi swoją wiarę bez uczynków, a ja ci pokażę wiarę z moich uczynków. 19 Ty wierzysz, że Bóg jest jeden? Pięknie czynisz; demony również wierzą – i drżą. 20 Chcesz zaś poznać, pusty człowieku, że wiara bez uczynków jest bezużyteczna?* 21 Czyż Abraham, nasz ojciec, nie z uczynków został usprawiedliwiony, gdy ofiarował na ołtarzu swego syna Izaaka? 22 Widzisz, że wiara współdziałała z jego uczynkami i z uczynków wiara została uczyniona doskonałą. 23 I wypełniło się Pismo, które mówi: Abraham zaś uwierzył Bogu i zostało mu to policzone jako sprawiedliwość, i został nazwany przyjacielem Boga.* 24 Widzicie, że człowiek zostaje usprawiedliwiony z uczynków, a nie jedynie z wiary. 25 A podobnie i Rahab, nierządnica, czy nie z uczynków została usprawiedliwiona, gdy przyjęła posłów i wypuściła inną drogą? 26 Bo jak ciało bez ducha jest martwe, tak i wiara bez uczynków jest martwa.