Jakobus 1 | Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza

Pozdrowienie

1 Jakub,* sługa Boga i Pana Jezusa Chrystusa, do dwunastu pokoleń, które są w rozproszeniu:* Przywitanie!*

O użyteczności prób i źródle mądrości

2 Za najwyższą radość uważajcie, moi bracia, gdy opadają was różnorodne* próby,* 3 wiedząc, że doświadczanie waszej wiary sprawia wytrwałość, 4 wytrwałość zaś niech prowadzi do dzieła doskonałego, abyście byli doskonali i wzorowi,* nie mający żadnych braków.* 5 A jeśli komuś z was brakuje mądrości, niech prosi Boga, który daje wszystkim szczodrze i bez wypominania, a będzie mu dana. 6 Niech jednak prosi z wiarą, bez powątpiewania;* kto bowiem wątpi, przypomina falę morską, gnaną i rzucaną przez wiatr. 7 Bo taki człowiek* niech nie oczekuje, że coś od Pana otrzyma – 8 człowiek chwiejny,* niestały na wszystkich swoich drogach.

Wywyższenie i poniżenie

9 Niech zaś ubogi* brat* chlubi się swoim wywyższeniem, 10 bogaty natomiast swoim poniżeniem, że przeminie jak kwiat trawy. 11 Bo wzeszło słońce wraz ze skwarem i wysuszyło trawę, kwiat jej opadł i piękno jego wyglądu przepadło; tak też zwiędnie bogaty w swoich przedsięwzięciach.*

Pokusy i próby

12 Szczęśliwy człowiek, który trwa mimo próby, bo gdy stanie się wypróbowany, posiądzie* wieniec życia,* obiecany tym, którzy Go kochają. 13 Niech nikt kuszony* nie mówi: Przez Boga jestem kuszony. Bóg bowiem jest niepodatny na pokusy* ze strony złych rzeczy ani sam* nikogo nie kusi. 14 Każdy natomiast jest kuszony przez własne żądze* – odciągany i nęcony. 15 Potem żądza, gdy pocznie, rodzi grzech, a grzech, gdy dojrzeje,* rodzi śmierć.* 16 Nie dajcie się zwieść, moi ukochani bracia. 17 Każdy dobry podarunek i wszelki dar doskonały* zstępuje z góry od Ojca światła;* u którego nie ma żadnej zmienności ani cienia poruszenia. 18 Gdy zechciał, zrodził nas Słowem prawdy, abyśmy byli jakby pierwociną Jego stworzeń.

O pożytku życia według Słowa

19 Już [to] wiecie,* bracia moi ukochani; każdy zaś człowiek niech będzie skory do słuchania, nieskory do mówienia, nieskory do gniewu. 20 Bo gniew człowieka sprawiedliwości Boga nie sprawia.* 21 Dlatego odrzućcie wszelką plugawość* i nadmiar złości i z łagodnością przyjmijcie zasiane [w was] Słowo, które jest w stanie zbawić wasze dusze. 22 Bądźcie zaś wykonawcami* Słowa, a nie tylko słuchaczami, zwodzącymi samych siebie. 23 Bo kto jest słuchaczem Słowa, a nie wykonawcą, ten przypomina człowieka, który w lustrze przygląda się obliczu swego pochodzenia; 24 bo przypatrzył się sobie i odszedł, i zaraz zapomniał, jakim jest. 25 Kto jednak wniknął w doskonałe prawo wolności i trwa w nim,* nie jest słuchaczem, który zapomina, lecz wykonawcą* dzieła; ten będzie szczęśliwy w swoim działaniu.

O prawdziwej bogobojności

26 Jeśli ktoś sądzi, że jest bogobojny,* nie powściągając swego języka, lecz oszukując swoje serce, tego bogobojność jest bezużyteczna.* 27 Bogobojność czysta i nieskazitelna u Boga i Ojca jest tym: troszczyć się o sieroty i wdowy w ich ucisku [i] pozostawać niesplamionym przez świat.