Hebräer 10 | Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza

Ofiary Starego Przymierza a ofiara Nowego

1 Prawo bowiem, mając cień przyszłych dóbr, a nie sam obraz rzeczy, przez te same ofiary, które składają stale co roku, w ogóle nie może udoskonalić składających. 2 Bo czyż nie zaprzestano by ich składania, gdyby służący, raz oczyszczeni, nie mieli już żadnych grzechów na sumieniu?* 3 Tymczasem w nich co roku jest przypomnienie o grzechach. 4 Niemożliwe jest bowiem, aby krew cielców i kozłów usuwała grzechy.* 5 Dlatego przychodząc na świat, mówi: ofiary ani daru nie chciałeś, lecz ciało mi przygotowałeś; 6 całopaleń ani [ofiar] za grzech* nie upodobałeś sobie, 7 toteż powiedziałem: Oto przychodzę – na rolce zwoju napisano o Mnie – aby spełnić, o Boże,* Twoją wolę. 8 Najpierw mówiąc: ofiary ani daru i: całopaleń ani [ofiar] za grzech nie chciałeś ani nie upodobałeś sobie – te [zaś] składane są zgodnie z Prawem – 9 następnie stwierdza: Oto przychodzę, aby spełnić Twoją wolę, znosi pierwsze, aby ustanowić drugie; 10 z tej to woli jesteśmy uświęceni dzięki ofiarowanemu raz na zawsze ciału Jezusa Chrystusa. 11 Ponadto każdy kapłan staje codziennie,* służąc i wielokrotnie składając te same ofiary, które w ogóle nie mogą usunąć grzechów; 12 Ten natomiast po złożeniu jednej ofiary za grzechy na zawsze usiadł po prawicy Boga, 13 oczekując już tylko, aż Jego nieprzyjaciele staną się podnóżkiem dla Jego stóp. 14 Jedną bowiem ofiarą uczynił na zawsze doskonałymi uświęconych.* 15 Poświadcza nam to również Duch Święty, bowiem po powiedzeniu: 16 Takie oto jest przymierze, które zawrę z nimi po upływie tych dni, mówi Pan: Dając moje prawa, na ich sercach i na ich umysłach wypiszę je, 17 też [dodaje]: ich grzechów i nieprawości już nie wspomnę. 18 Tam zaś, gdzie jest ich odpuszczenie, nie ma już ofiarowania za grzech.

Zachęta do korzystania z dóbr Nowego Przymierza

19 Mając więc,* bracia,* ufną odwagę na wejście do miejsca świętego,* we krwi Jezusa, 20 którą nam zapoczątkował, drogę nową i żywą, przez zasłonę, to jest [zasłonę]* swojego ciała,* 21 i wielkiego Kapłana nad domem Bożym, 22 przychodźmy ze szczerym sercem, z całkowitą pewnością wiary, oczyszczeni* na sercach ze złego sumienia i z ciałem obmytym wodą czystą.* 23 Niewzruszenie trzymajmy się wyznania nadziei, gdyż wierny jest Ten, który złożył obietnicę. 24 Myślmy* też o sobie nawzajem dla pobudzenia* miłości i szlachetnych czynów,* 25 nie opuszczając wspólnych zgromadzeń, co jest zwyczajem niektórych, lecz zachęcając, i to tym bardziej, im wyraźniej widzicie ten zbliżający się Dzień.*

Ostrzeżenie przed odstępstwem od wiary

26 Nam, rozmyślnie grzeszącym* po otrzymaniu poznania prawdy, nie pozostaje już żadna ofiara za grzechy, 27 a tylko jakieś straszne oczekiwanie sądu i żar ognia mający trawić przeciwników. 28 Kto odrzuca prawo Mojżesza, ten bez litości, na podstawie zeznania dwóch lub trzech świadków, umiera; 29 rozważcie, o ile sroższej kary winien będzie ten, kto podeptał Syna Bożego, a krew przymierza, przez którą został uświęcony, uznał za zwyczajną* i znieważył Ducha łaski! 30 Znamy przecież Tego, który powiedział: Do mnie należy pomsta, Ja odpłacę; oraz: Pan będzie sądził swój lud. 31 Strasznie jest wpaść w ręce Boga żywego! 32 Przypomnijcie zaś sobie dni wcześniejsze, w których – już oświeceni – przetrwaliście wielki bój z cierpieniami, 33 czy to obelgami, czy prześladowaniami piętnowani, czy to będąc bliskimi* tak traktowanych. 34 Bo też z więźniami współcierpieliście i z radością przyjęliście grabież swego mienia, wiedząc, że sami posiadacie majątek lepszy – i trwały. 35 Nie porzucajcie więc swojej ufnej odwagi, która ma wielką nagrodę. 36 Wytrwałości wam bowiem potrzeba, abyście wypełniwszy wolę Boga, dostąpili spełnienia obietnicy. 37 Bo jeszcze bardzo, bardzo krótko, a nadchodzący przyjdzie i nie będzie zwlekał; 38 sprawiedliwy zaś mój* z wiary żyć będzie; lecz jeśli się cofnie, nie będzie się nim cieszyć moja dusza. 39 My jednak nie jesteśmy z cofających się na zgubę; ale z tych, którzy wierzą – dla zachowania duszy.*