Galater 2 | Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza

Stosunek przywódców Kościoła do posługi Pawła

1 Potem, po czternastu latach,* wraz z Barnabą* znów udałem się do Jerozolimy, zabierając też z sobą Tytusa;* 2 a udałem się tam w związku z objawieniem; przedstawiłem im ewangelię, którą głoszę wśród narodów,* na osobności zaś znaczniejszym, aby się czasem nie okazało, że biegnę czy biegłem na próżno. 3 Ale nawet Tytusa, który był ze mną, jako Greka nie zmuszono do obrzezania, 4 pomimo fałszywych braci,* wprowadzonych potajemnie, aby wyszpiegować naszą wolność,* którą mamy w Chrystusie, żeby nas podbić w niewolę, 5 a którym ani na chwilę* nie ustąpiliśmy poddańczo, aby prawda ewangelii przetrwała ze względu na was.* 6 Ze strony zaś tych, którzy zdawali się coś znaczyć – czym oni byli wcześniej, nie robi mi to żadnej różnicy, Bóg nie ma względu na osobę* – ci znaczniejsi zatem niczego mi dodać nie doradzili; 7 raczej przeciwnie, gdy zobaczyli, że została mi powierzona ewangelia [dla] nieobrzezania, tak jak Piotrowi [dla] obrzezania – 8 bo Ten, który działał w Piotrze w apostolstwie między obrzezanymi, działał i we mnie wśród narodów – 9 i gdy poznali daną mi łaskę, Jakub i Kefas, i Jan, którzy uchodzą za filary, podali mi i Barnabie prawicę [na znak] wspólnoty, abyśmy [szli] do narodów, a oni do obrzezanych; 10 abyśmy tylko pamiętali o ubogich, co też pilnie starałem się wykonać.

Wystąpienie Pawła w obronie ewangelii łaski i wiary

11 A gdy Kefas przyszedł do Antiochii, w twarz mu się przeciwstawiłem, bo też był winny. 12 Zanim bowiem przyszli niektórzy od Jakuba, jadał razem z poganami; a gdy przyszli, zaczął [od nich] stronić i odcinać się z obawy przed tymi z obrzezania.* 13 W tym obłudnym postępowaniu dołączyli do niego i inni Żydzi; Barnaba również dał się wciągnąć w ich obłudę. 14 Ale gdy zauważyłem, że nie idą prawidłowo, zgodnie z prawdą ewangelii, powiedziałem do Kefasa wobec wszystkich: Jeśli ty, będąc Żydem, żyjesz po pogańsku, a nie po żydowsku, jak chcesz zmusić pogan do życia po żydowsku? 15 My jesteśmy Żydami z natury,* a nie grzesznikami z pogan, 16 przekonani jednak, że człowiek jest usprawiedliwiany* nie z uczynków Prawa, a tylko przez wiarę Jezusa Chrystusa,* i my w Chrystusa Jezusa uwierzyliśmy, abyśmy byli usprawiedliwieni z wiary Chrystusa, a nie z uczynków Prawa, gdyż z uczynków Prawa nie będzie usprawiedliwione żadne ciało.* 17 Jeśli zaś szukając dostąpienia usprawiedliwienia w Chrystusie, i my sami okazaliśmy się grzesznikami, to czy Chrystus jest na usługach grzechu? W żadnym razie. 18 Bo jeśli znów odbudowuję to, co zburzyłem, stwierdzam o sobie, że jestem przestępcą. 19 Ja bowiem przez Prawo umarłem dla Prawa, abym żył dla Boga. 20 Wraz z Chrystusem jestem ukrzyżowany, żyję zaś już nie ja, żyje we mnie Chrystus; teraz zaś, żyjąc w ciele, żyję w wierze w Syna Bożego,* który mnie pokochał i wydał za mnie samego siebie. 21 Nie lekceważę* łaski Bożej; bo jeśli sprawiedliwość jest przez Prawo, to Chrystus umarł na darmo.