Offenbarung 9 | Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza

Piąta trąba i pierwsze Biada!

1 I zatrąbił piąty anioł;* wtedy zobaczyłem gwiazdę,* która spadła z nieba na ziemię i dano jej klucz do gardzieli Abysu* – 2 i otworzyła gardziel Abysu; i wydobył się z gardzieli dym niczym dym z ogromnego pieca, i od dymu z gardzieli zaćmiły się słońce i powietrze. 3 Z dymu wyszły na ziemię szarańcze* i dano im władzę – władzę, z jakiej korzystają skorpiony ziemi. 4 I powiedziano im, aby nie szkodziły trawie ziemi ani żadnej roślinie, ani żadnemu drzewu, a jedynie ludziom, którzy nie mają na czołach pieczęci Boga.* 5 I dano im [nakaz], aby nie zabijały ich, ale dręczyły przez pięć miesięcy;* a ból [zadany] przez nie przypomina ból [wywołany] przez skorpiona, gdy użądli człowieka. 6 W tych dniach ludzie będą szukać śmierci, ale jej nie znajdą, będą pragnęli umrzeć, lecz śmierć od nich ucieknie. 7 Z wyglądu szarańcze przypominały konie przygotowane do boju, a na głowach [miały] jakby wieńce przypominające złoto, a ich twarze przypominały twarze ludzi. 8 I miały włosy jak włosy kobiet, a ich zęby były niczym [zęby] lwów. 9 I miały pancerze jak pancerze żelazne, a odgłos ich skrzydeł jak odgłos rydwanów wielu koni pędzących do bitwy. 10 I miały ogony podobne do skorpionowych i żądła, a w ich ogonach władza szkodzenia ludziom przez pięć miesięcy.* 11 Miały nad sobą króla, anioła Abysu; po hebrajsku nazywał się Abaddon,* a po grecku miał imię Apollyon.* 12 Jedno „biada” minęło; oto po tych [zdarzeniach] nadchodzą jeszcze dwa „biada”.

Szósta trąba i drugie Biada!

13 I zatrąbił szósty anioł; wtedy usłyszałem jeden głos od czterech rogów złotego ołtarza [stojącego] przed Bogiem, 14 jak mówił do szóstego anioła, który miał trąbę: Zwolnij czterech aniołów związanych nad wielką rzeką Eufrat.* 15 I zostali zwolnieni czterej aniołowie, przygotowani na godzinę, dzień, miesiąc i rok,* aby zabić trzecią część ludzi. 16 A liczba wojsk konnych wynosiła dwie miriady miriad* – taką ich liczbę usłyszałem. 17 A tak widziałem w tym* widzeniu te konie oraz tych, którzy na nich siedzieli: mieli pancerze ogniście czerwone, hiacyntowe i żółte; głowy koni były jak głowy lwów, a z ich pysków wychodziły ogień, dym i siarka.* 18 Przez te trzy klęski, [to jest] przez ogień, dym i siarkę, wychodzące z ich pysków, została zabita trzecia część ludzi.* 19 Gdyż władza koni jest w ich pyskach i w ich ogonach; bo ich ogony przypominały węże: miały głowy i nimi szkodziły. 20 A pozostali ludzie, którzy nie zostali zabici przez te klęski, nie opamiętali się [i nie skończyli] z czynami swoich rąk, tak by już nie kłaniać się demonom* oraz bożkom złotym, srebrnym, miedzianym i drewnianym, które nie są w stanie ani widzieć, ani słyszeć, ani chodzić, 21 i nie opamiętały się ani w swoich morderstwach, ani w swoich czarach, ani w swoim nierządzie,* ani w swoich kradzieżach.*