1I zatrąbił piąty anioł;[1] wtedy zobaczyłem gwiazdę,[2] która spadła z nieba na ziemię i dano jej klucz do gardzieli Abysu[3] – (Rdz 1,2; Rdz 7,11; Ps 106,26; Przyp 8,28; Iz 14,12; Łk 8,31; Łk 10,18; Rz 10,7; Ap 1,18; Ap 8,13; Ap 9,2; Ap 9,11; Ap 11,7; Ap 12,4; Ap 12,9; Ap 17,8; Ap 20,1; Ap 20,3)2i otworzyła gardziel Abysu; i wydobył się z gardzieli dym niczym dym z ogromnego pieca, i od dymu z gardzieli zaćmiły się słońce i powietrze. (Rdz 19,28; Wj 19,18; Jl 2,10; Jl 3,3; Ap 8,12; Ap 18,8; Ap 18,18; Ap 19,3)3Z dymu wyszły na ziemię szarańcze[4] i dano im władzę – władzę, z jakiej korzystają skorpiony ziemi. (Wj 10,12; Jl 2,2; Jl 2,25; Łk 10,19; Ap 9,5; Ap 9,7; Ap 9,10)4I powiedziano im, aby nie szkodziły trawie ziemi ani żadnej roślinie, ani żadnemu drzewu, a jedynie ludziom, którzy nie mają na czołach pieczęci Boga.[5] (Wj 8,22; Wj 9,4; Wj 9,26; Wj 10,23; Wj 11,7; Ez 9,4; Ap 7,3)5I dano im [nakaz], aby nie zabijały ich, ale dręczyły przez pięć miesięcy;[6] a ból [zadany] przez nie przypomina ból [wywołany] przez skorpiona, gdy użądli człowieka. (Ez 4,6; Ap 9,10)6W tych dniach ludzie będą szukać śmierci, ale jej nie znajdą, będą pragnęli umrzeć, lecz śmierć od nich ucieknie. (Job 3,21; Jer 8,3)7Z wyglądu szarańcze przypominały konie przygotowane do boju, a na głowach [miały] jakby wieńce przypominające złoto, a ich twarze przypominały twarze ludzi. (Jl 2,4; Na 3,17)8I miały włosy jak włosy kobiet, a ich zęby były niczym [zęby] lwów. (Jl 1,6)9I miały pancerze jak pancerze żelazne, a odgłos ich skrzydeł jak odgłos rydwanów wielu koni pędzących do bitwy. (Jl 2,5)10I miały ogony podobne do skorpionowych i żądła, a w ich ogonach władza szkodzenia ludziom przez pięć miesięcy.[7] (Ap 9,5; Ap 9,19)11Miały nad sobą króla, anioła Abysu; po hebrajsku nazywał się Abaddon,[8] a po grecku miał imię Apollyon.[9] (Ap 2,9; Ap 2,10; Ap 2,13; Ap 2,14; Ap 9,1; Ap 11,7; Ap 12,13; Ap 17,8; Ap 17,12)12Jedno „biada” minęło; oto po tych [zdarzeniach] nadchodzą jeszcze dwa „biada”. (Ap 8,13; Ap 11,14)
Szósta trąba i drugie Biada!
13I zatrąbił szósty anioł; wtedy usłyszałem jeden głos od czterech rogów złotego ołtarza [stojącego] przed Bogiem, (Ap 8,3)14jak mówił do szóstego anioła, który miał trąbę: Zwolnij czterech aniołów związanych nad wielką rzeką Eufrat.[10] (Rdz 2,14; Rdz 15,18; Pwt 1,7; Joz 1,4; Iz 8,5; Iz 11,15; Ap 16,12)15I zostali zwolnieni czterej aniołowie, przygotowani na godzinę, dzień, miesiąc i rok,[11] aby zabić trzecią część ludzi. (Ez 4,6; Ap 8,7)16A liczba wojsk konnych wynosiła dwie miriady miriad[12] – taką ich liczbę usłyszałem. (Ps 68,18; Dn 7,10)17A tak widziałem w tym[13] widzeniu te konie oraz tych, którzy na nich siedzieli: mieli pancerze ogniście czerwone, hiacyntowe i żółte; głowy koni były jak głowy lwów, a z ich pysków wychodziły ogień, dym i siarka.[14] (Ap 9,2; Ap 21,8)18Przez te trzy klęski, [to jest] przez ogień, dym i siarkę, wychodzące z ich pysków, została zabita trzecia część ludzi.[15]19Gdyż władza koni jest w ich pyskach i w ich ogonach; bo ich ogony przypominały węże: miały głowy i nimi szkodziły.20A pozostali ludzie, którzy nie zostali zabici przez te klęski, nie opamiętali się [i nie skończyli] z czynami swoich rąk, tak by już nie kłaniać się demonom[16] oraz bożkom złotym, srebrnym, miedzianym i drewnianym, które nie są w stanie ani widzieć, ani słyszeć, ani chodzić, (Pwt 4,18; Pwt 4,28; Pwt 32,17; Ps 115,4; Ps 115,5; Ps 135,15; Iz 2,8; Iz 2,20; Jer 1,16; Dn 5,4; Dn 5,23; Mi 5,12; Dz 7,41; 1 Kor 10,19; 1 Kor 10,20; Ap 2,21; Ap 16,9; Ap 16,11)21i nie opamiętały się ani w swoich morderstwach, ani w swoich czarach, ani w swoim nierządzie,[17] ani w swoich kradzieżach.[18] (Wj 22,18; Kpł 20,27; Pwt 18,10; Iz 47,9; Iz 47,12; Jer 8,6; Ga 5,20; Hbr 13,4; Ap 16,9; Ap 16,11; Ap 18,23; Ap 21,8; Ap 22,15)