Apokalipsa 9

Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza

od Ewangeliczny Instytut Biblijny
1 I zatrąbił piąty anioł;[1] wtedy zobaczyłem gwiazdę,[2] która spadła z nieba na ziemię i dano jej klucz do gardzieli Abysu[3] (Łk 8,31; Łk 10,18; Rz 10,7; Ap 1,18; Ap 8,13; Ap 9,2; Ap 9,11; Ap 11,7; Ap 12,4; Ap 12,9; Ap 17,8; Ap 20,1; Ap 20,3)2 i otworzyła gardziel Abysu; i wydobył się z gardzieli dym niczym dym z ogromnego pieca, i od dymu z gardzieli zaćmiły się słońce i powietrze. (Ap 8,12; Ap 18,8; Ap 18,18; Ap 19,3)3 Z dymu wyszły na ziemię szarańcze[4] i dano im władzę – władzę, z jakiej korzystają skorpiony ziemi. (Łk 10,19; Ap 9,5; Ap 9,7; Ap 9,10)4 I powiedziano im, aby nie szkodziły trawie ziemi ani żadnej roślinie, ani żadnemu drzewu, a jedynie ludziom, którzy nie mają na czołach pieczęci Boga.[5] (Ap 7,3)5 I dano im [nakaz], aby nie zabijały ich, ale dręczyły przez pięć miesięcy;[6] a ból [zadany] przez nie przypomina ból [wywołany] przez skorpiona, gdy użądli człowieka. (Ap 9,10)6 W tych dniach ludzie będą szukać śmierci, ale jej nie znajdą, będą pragnęli umrzeć, lecz śmierć od nich ucieknie.7 Z wyglądu szarańcze przypominały konie przygotowane do boju, a na głowach [miały] jakby wieńce przypominające złoto, a ich twarze przypominały twarze ludzi.8 I miały włosy jak włosy kobiet, a ich zęby były niczym [zęby] lwów.9 I miały pancerze jak pancerze żelazne, a odgłos ich skrzydeł jak odgłos rydwanów wielu koni pędzących do bitwy.10 I miały ogony podobne do skorpionowych i żądła, a w ich ogonach władza szkodzenia ludziom przez pięć miesięcy.[7] (Ap 9,5; Ap 9,19)11 Miały nad sobą króla, anioła Abysu; po hebrajsku nazywał się Abaddon,[8] a po grecku miał imię Apollyon.[9] (Ap 2,9; Ap 2,10; Ap 2,13; Ap 2,14; Ap 9,1; Ap 11,7; Ap 12,13; Ap 17,8; Ap 17,12)12 Jedno „biada” minęło; oto po tych [zdarzeniach] nadchodzą jeszcze dwa „biada”. (Ap 8,13; Ap 11,14)13 I zatrąbił szósty anioł; wtedy usłyszałem jeden głos od czterech rogów złotego ołtarza [stojącego] przed Bogiem, (Ap 8,3)14 jak mówił do szóstego anioła, który miał trąbę: Zwolnij czterech aniołów związanych nad wielką rzeką Eufrat.[10] (Ap 16,12)15 I zostali zwolnieni czterej aniołowie, przygotowani na godzinę, dzień, miesiąc i rok,[11] aby zabić trzecią część ludzi. (Ap 8,7)16 A liczba wojsk konnych wynosiła dwie miriady miriad[12] – taką ich liczbę usłyszałem.17 A tak widziałem w tym[13] widzeniu te konie oraz tych, którzy na nich siedzieli: mieli pancerze ogniście czerwone, hiacyntowe i żółte; głowy koni były jak głowy lwów, a z ich pysków wychodziły ogień, dym i siarka.[14] (Ap 9,2; Ap 21,8)18 Przez te trzy klęski, [to jest] przez ogień, dym i siarkę, wychodzące z ich pysków, została zabita trzecia część ludzi.[15]19 Gdyż władza koni jest w ich pyskach i w ich ogonach; bo ich ogony przypominały węże: miały głowy i nimi szkodziły.20 A pozostali ludzie, którzy nie zostali zabici przez te klęski, nie opamiętali się [i nie skończyli] z czynami swoich rąk, tak by już nie kłaniać się demonom[16] oraz bożkom złotym, srebrnym, miedzianym i drewnianym, które nie są w stanie ani widzieć, ani słyszeć, ani chodzić, (Dz 7,41; 1 Kor 10,19; 1 Kor 10,20; Ap 2,21; Ap 16,9; Ap 16,11)21 i nie opamiętały się ani w swoich morderstwach, ani w swoich czarach, ani w swoim nierządzie,[17] ani w swoich kradzieżach.[18] (Ga 5,20; Hbr 13,4; Ap 16,9; Ap 16,11; Ap 18,23; Ap 21,8; Ap 22,15)