Klagelieder 2 | Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza (dosłowny)

Pieśń żałobna o gniewie PANA

1 א Ach! Okrył w swym gniewie ciemną chmurą* Pan córkę Syjonu! Zrzucił z nieba na ziemię wspaniałość Izraela i nie pamiętał o podnóżku swoich stóp* w dniu swojego gniewu.

2 ב Pochłonął Pan, nie żałował żadnej siedziby* Jakuba. W swej porywczości zburzył twierdze córki judzkiej. Zrzucił na ziemię, sponiewierał* królestwo* i jego książąt.

3 ג Ściął w żarze swego gniewu wszelki róg Izraela.* Cofnął swoją prawicę sprzed oblicza wroga i zapłonął w Jakubie niczym płomień ognia pożerający wokoło.

4 ד Naciągnął swój łuk jak wróg. Postawił prawicę jak przeciwnik i wyciął wszystkie kosztowności oka* w namiocie córki Syjonu, rozlał jak ogień swą wściekłość.

5 ה Pan stał się jak wróg. Pochłonął Izraela. Pochłonął wszystkie jego pałace, zburzył umocnienia i pomnożył u córki Syjonu płacz i narzekanie.

6 ו Splądrował jak w ogrodzie* jego* szałas,* zrujnował miejsce jego spotkań. Sprawił, że zapomniano na Syjonie o święcie i szabacie – i odtrącił* w porywie swego gniewu* króla oraz kapłana.

7 ז Odrzucił Pan swój ołtarz, obrzydził sobie swą świątynię. Przekazał w rękę wroga mury jej pałaców – wydali głos w domu JHWH jak w dniu święta.

8 ח JHWH przeznaczył na zniszczenie mur córki Syjonu. Rozciągnął sznur, nie cofnął swej ręki przed pochłonięciem, sprawił, że płakał [w żałobie] wał obronny i mur – razem posłabły.*

9 ט Zapadły się w ziemię jej bramy. Zniszczył i połamał ich rygle. Jej król i książęta – u narodów. Nie ma już Prawa; również jej prorocy nie znajdą już widzenia u JHWH.

10 י Usiedli w milczeniu na ziemi starsi córki Syjonu. Wznieśli proch na swoje głowy, opasali się worami. Pochyliły do ziemi swą głowę dziewice Jerozolimy.

11 כ Wylane we łzach moje oczy, przewraca się w mym wnętrzu. Wylana na ziemię moja wątroba* – z powodu zagłady córki mego ludu. Omdlewa niemowlę i dziecko na ulicach miasta.

12 ל Mówiły do matek: Gdzie ziarno i wino? – gdy mdlały niczym przebite [mieczem] na ulicach miasta, gdy wylewały duszę na łono swych matek.

13 מ Co mam zaświadczyć* o tobie? Co przypomina ciebie, córko jerozolimska? Co równa się z tobą, a zlituję się nad tobą,* dziewico, córko Syjonu? Bo wielka jak morze* twa zagłada. Kto cię uzdrowi?*

14 נ Twoi prorocy wieszczyli ci puste [słowa] i mdłe [sprawy],* i nie obnażali twojej winy, by przywrócić ci powodzenie.* Wieszczyli raczej mowy marne* i przynęty do odstępstwa.*

15 ס Klaskali nad tobą w dłonie wszyscy przechodzący drogą. Gwizdali i potrząsali swą głową nad córką jerozolimską: Oto miasto, o którym mówili: Pełnia piękna! Radość dla całej ziemi!

16 פ Otworzyli nad tobą swoje usta wszyscy twoi wrogowie. Gwizdali i zgrzytali zębami; powiedzieli: Pochłonęliśmy! Ach! To jest dzień, na który czekaliśmy! Doczekaliśmy się! Zobaczyliśmy!

17 ע JHWH uczynił to, co zamyślał. Spełnił swą zapowiedź;* to, co ogłaszał od dni dawnych – zburzył i nie żałował! I cieszył się nad tobą wróg – wywyższył róg twoich nieprzyjaciół.*

18 צ Wołało* ich serce do Pana: [O,] Murze córki Syjonu! Spraw, niech płyną łzy jak potok, dniami i nocami. Nie dawaj sobie wytchnienia, niech twa źrenica nie spocznie.

19 ק Powstań, krzycz w nocy, na początku nocnych straży. Wylewaj jak wodę swe serce przed obliczem Pana. Wznieś do Niego swe dłonie za duszę swych niemowląt, omdlewających z głodu na rogu każdej ulicy.

20 ר Spójrz, JHWH, i przyjrzyj się: Z kim tak postąpiłeś? Czy kobiety mają jeść swój owoc,* wypieszczone dzieci?* Czy w świątyni Pana ma być zabijany kapłan i prorok?

21 ש Polegli w prochu* ulicy chłopiec oraz starzec; moje dziewice i moi młodzieńcy padli od miecza.* Zabiłeś [ich] w dniu swego gniewu – ściąłeś, nie pożałowałeś.

22 ת Zawołaj jak w dzień zgromadzenia – otaczają mnie lęki. I nie było w dniu gniewu JHWH uciekiniera ani ocalonego. Tych, których wychowałam* i wykarmiłam, zniszczył mój wróg.

Biblia, to jest Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza. Przekład dosłowny © 2020 Ewangeliczny Instytut Biblijny (EIB).