Jesaja 16 | Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza (dosłowny)

1 Poślijcie barana władcy ziemi,* z Seli ku pustyni, do góry córki Syjonu!

2 I będą jak ptactwo spłoszone, gniazdo rozpędzone – [takie] będą córki Moabu przy brodach Arnonu.

3 Udziel* rady, zrób rozeznanie, obróć jak w noc twój cień w środku południowej pory, ukryj wygnanych, spłoszonych nie ujawniaj!

4 Zatrzymają się u ciebie wygnańcy Moabu. Bądź im schronieniem przed niszczycielem! Gdy [już] nie będzie ciemięzcy,* dopełni się gwałt, zniknie* z ziemi gnębiciel

5 i na łasce oparty będzie tron, i zasiądzie na nim w wierności, w namiocie Dawida,* sędzia, i zatroszczy się o prawo [jako] wprawny* w sprawiedliwości.

6 Słyszeliśmy o pysze Moabu – pyszny* bardzo! Jego wyniosłość i jego pycha, i jego buta – nie tak z jego przechwałkami!

7 Dlatego niech zawodzi Moab – nad Moabem, niech zawodzą wszyscy z niego, z powodu rodzynkowych placków* [pieczonych] w Kir-Chareset, jęczą, ach, jak przybici!

8 Gdyż uprawy Cheszbonu zmarniały [i] winorośl Sibmy; władcy narodów uderzyli jej kiście, aż po Jazer bili, błąkały się po pustyni jego pędy porzucone, przeszły morze.

9 Dlatego będę opłakiwał z opłakującymi z Jazer winorośl Sibmy, wzbiorą me łzy nad tobą, Cheszbonie i Elale, gdyż nad twoimi letnimi* zbiorami i nad twoimi żniwami padł okrzyk [wojenny].

10 I znikła radość i wesele z ogrodów,* i w winnicach nie pokrzykują, nie przygrywają, wina w tłoczniach nie tłoczy tłoczący, ukróciłem wesołość.

11 Dlatego moje wnętrze jęczy nad Moabem jak lutnia, i to, co we mnie – nad Kir-Chareset.

12 Bo będzie tak, że choć się pokaże, choć namęczy się Moab na wzgórzu [ofiarnym] i wejdzie do swej świątyni – nie przemoże!

13 Oto Słowo, które wypowiedział niegdyś JHWH do Moabu.

14 Lecz teraz JHWH mówi tak: Za trzy lata,* [liczone] jak lata najemnika, upadnie* chwała Moabu przy całym wielkim tłumie,* a reszta* będzie bardzo mizerna i bez znaczenia.

Biblia, to jest Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza. Przekład dosłowny © 2020 Ewangeliczny Instytut Biblijny (EIB).