Jesaja 17 | Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza (dosłowny) Słowo Życia

Jesaja 17 | Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza (dosłowny)

Sąd nad Damaszkiem

1 Wyrok na Damaszek. Oto Damaszek zamieniony z miasta – i stał się bezładną ruiną!* 2 Opuszczone miasta Aroer* przypadną stadom; będą się wylegiwać, a nikt nie będzie ich płoszył. 3 I skończy się warownia Efraima i królestwo Damaszku.* A z resztą Aramu będzie* jak z chwałą synów Izraela – oświadczenie JHWH Zastępów.

Zapowiedź upadku Izraela i przestroga dla Jerozolimy

4 I stanie się w tym dniu, że umniejszy się chwała Jakuba, a otyłość jego ciała schudnie. 5 I będzie jak przy żniwach ze zbożem na pniu, gdy jego ramię ścina kłosy; i będzie jak przy zbieraniu kłosów na równinie Refaim, 6 gdy pozostaje na niej pokłosie; jak przy otrząsaniu oliwnika: dwie lub trzy oliwki na czubku wierzchołka, cztery lub pięć na jej owocujących gałęziach* – oświadczenie JHWH, Boga Izraela. 7 W tym dniu spoglądać będzie człowiek na swojego Stwórcę i jego oczy patrzeć będą na Świętego Izraela.* 8 Lecz nie obejrzy się na ołtarze, dzieło swoich rąk, i nie spojrzy na to, co wykonały jego palce – na aszery* i ołtarzyki kadzielne. 9 W tym dniu jego miasta warowne będą jak opuszczony las – i jak wierzchołki,* które opuścili przed synami Izraela – i będzie spustoszenie! 10 Bo zapomniałaś o Bogu, swoim Zbawcy, i nie pamiętałaś o Skale swego schronienia. Dlatego choć sadzisz najpiękniejsze sadzonki* i flancujesz rzadkie* szczepki, 11 w dniu twego sadzenia je ogradzasz,* a rano sprawiasz, że twe rozsady kiełkują, czmychną zbiory w dniu choroby i nieuleczalnego bólu. 12 Biada! Wrzawo licznych ludów wyjących wyciem wód, i szumie narodów rozszalałych niczym szum potężnych wód! 13 Narody szumią, jak szumią wielkie wody, lecz gdy On je gromi, uciekają daleko, gnane wiatrem jak plewa* na górach, jak tuman pyłu* przez huragan. 14 O wieczornej porze? A oto przerażenie! Przed porankiem? Już go nie ma! Taki jest dział tych, którzy nas plądrują, i los tych, którzy nas łupią!