Psalm 52 | Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza (literacki) Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza (dosłowny)

Psalm 52 | Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza (literacki)

Przestroga przed zawiścią

1 Dla prowadzącego chór. Pieśń pouczająca. Dawidowa. 2 Edomita Doeg przybył wówczas donieść Saulowi, że Dawid przybył do domu Achimeleka. 3 Dlaczego przechwalasz się tym, że potrafisz zaszkodzić, bohaterze? Przecież łaska Boża trwa przez cały dzień! 4 Knujesz zgubę, Twój język, ostry jak brzytwa, Dopuszcza się zdrady! 5 Kochasz bardziej zło, przedkładasz je nad dobro, Wolisz kłamstwo zamiast słowa prawdy. Sela. 6 Lubisz, podstępny języku, Słowa zdolne zniszczyć! 7 Dlatego* złamie cię Bóg na zawsze,* Schwyta cię, wyciągnie z namiotu, Wyrwie z korzeniami ze wspólnoty żywych.* Sela. 8 Zobaczą to sprawiedliwi i lęk ich ogarnie, Potem natomiast roześmieją się nad nim: 9 Oto bohater, który nie uczynił Boga swym schronieniem, Ale zaufał swemu wielkiemu bogactwu I siebie samego wzmocnił, niszcząc innych. 10 Ja zaś jestem w domu Boga jak drzewo oliwne okryte listowiem, Zaufałem Bożej łasce na wieki. 11 Będę Cię wiecznie sławił za Twoje dokonania, I wobec oddanych Tobie wzywał Twego imienia, Bo tylko ono tchnie dobrem.

Biblia, to jest Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza. Przekład literacki © 2018 Ewangeliczny Instytut Biblijny (EIB).

Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza (dosłowny)

Przestroga przed zawiścią

1 Dla prowadzącego chór. Maskil* Dawida.* 2 Gdy Edomita Doeg przybył donieść Saulowi i tak do niego powiedział: Dawid wszedł do domu Achimeleka. 3 Dlaczego przechwalasz się tym, że potrafisz zaszkodzić, bohaterze? Łaska Boża [trwa] przez cały dzień! 4 Knujesz zgubę, Twój język wyostrzony jak brzytwa, Dopuszcza się zdrady!* 5 Kochasz bardziej zło niż dobro, Kłamstwo bardziej niż słowo prawe. Sela. 6 Kochasz wszelkie słowa pożerające, Podstępny języku! 7 Dlatego* Bóg złamie cię na zawsze,* Schwyta cię i wyrwie z namiotu, I wykorzeni cię z ziemi żyjących. Sela. 8 Zobaczą to sprawiedliwi i przestraszą się, I roześmieją się nad nim: 9 Oto bohater, który nie uczynił Boga swym schronieniem, Lecz zaufał swemu wielkiemu bogactwu I umocnił się przez swe niszczenie [innych].* 10 Lecz ja jestem jak świeża oliwka w domu Bożym; Zaufałem Bożej łasce na wieki wieków. 11 Będę* wysławiał Cię na wieki, że [to] uczyniłeś,* I oczekiwał* Twego imienia – Gdyż jest dobre – wobec Twoich wiernych.*