Psalm 137 | Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza (literacki)

Pieśń tęsknoty za Syjonem

1 Nad rzekami Babilonu — tam siedzieliśmy I płakaliśmy na wspomnienie Syjonu.

2 Na tamtejszych wierzbach Powiesiliśmy nasze lutnie,

3 Gdyż ci, którzy nas zniewolili, Żądali tam od nas pieśni, Nasi ciemięzcy* chcieli radości: Zaśpiewajcie nam jakąś pieśń Syjonu!

4 Ale jak tu śpiewać pieśń PANA Na obcej ziemi?

5 O, jeślibym cię zapomniał, Jerozolimo, Niech paraliż dotknie mojej prawej ręki!*

6 Niech mi język przywrze do podniebienia, Jeślibym miał nie pamiętać o tobie, Jeślibym już nie przedkładał Jerozolimy Ponad moją największą radość!

7 Pamiętaj, PANIE, synom Edomu dzień klęski Jerozolimy, Kiedy wołali: Zburzcie ją, zburzcie ją aż do posad!

8 Córko Babilonu, skazana na zniszczenie!* Szczęśliwy będzie ten, kto ci odpłaci tym, czym ty nam płaciłaś!

9 Szczęśliwy będzie ten, kto schwyta twe niemowlęta I je roztrzaska o skałę.

Biblia, to jest Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza. Przekład literacki © 2018 Ewangeliczny Instytut Biblijny (EIB).

Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza (dosłowny)

Pieśń tęsknoty za Syjonem

1 Nad rzekami Babilonu* – tam siedzieliśmy* I płakaliśmy na wspomnienie Syjonu.*

2 Na tamtejszych wierzbach Powiesiliśmy nasze lutnie,

3 Gdyż tam ci, którzy nas zniewolili, Życzyli sobie od nas pieśni, A nasi ciemięzcy* – radości: Zaśpiewajcie nam którąś z pieśni Syjonu!

4 Jak mamy śpiewać pieśń JHWH Na obcej ziemi?

5 Jeśli zapomnę cię, Jerozolimo, Niech zapomni moja prawica!*

6 Niech mi język przywrze do podniebienia, Jeślibym nie pamiętał o tobie – Jeślibym nie wyniósł Jerozolimy Nad moją największą radość!

7 Pamiętaj, JHWH, synom Edomu dzień Jerozolimy, Gdy mówili: Obnażcie, obnażcie ją aż do jej posad!

8 Córko Babilonu, wyniszczona!* Szczęśliwy, kto ci odpłaci tym, czym nam płaciłaś!

9 Szczęśliwy, kto schwyta twoje niemowlęta I roztrzaska je o skałę.

Biblia, to jest Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza. Przekład dosłowny © 2020 Ewangeliczny Instytut Biblijny (EIB).