Apostelgeschichte 15 | Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza (literacki)

Sobór w Jerozolimie

1 Z Judei natomiast przybyli pewni ludzie, którzy zaczęli nauczać braci, że jeśli nie zostaną obrzezani zgodnie ze zwyczajem Mojżesza, nie dostąpią zbawienia.

2 Gdy na tym tle doszło do poważnego zatargu i sporu między Pawłem i Barnabą a nimi, postanowiono, że Paweł, Barnaba oraz kilku spośród nich uda się w tej sprawie do apostołów i starszych do Jerozolimy.

3 Wyprawieni zatem przez kościół, ruszyli przez Fenicję i Samarię, szczegółowo opowiadając o nawróceniu pogan i sprawiając tym wielką radość wszystkim braciom.

4 Po przybyciu do Jerozolimy zostali przyjęci przez kościół oraz przez apostołów i starszych. Opowiedzieli im o wszystkim, czego Bóg przez nich dokonał.

5 Wówczas wystąpili pewni ludzie ze stronnictwa faryzeuszów, którzy uwierzyli, i stwierdzili: Trzeba ich obrzezać i nakazać, aby przestrzegali Prawa Mojżesza.

6 Zeszli się więc apostołowie i starsi, aby rozpatrzyć tę sprawę.

7 A gdy ją już długo rozpatrywano, powstał Piotr i powiedział do nich: Drodzy bracia, wy wiecie, że Bóg już dawno wybrał mnie spośród was, aby z moich ust poganie usłyszeli Słowo dobrej nowiny i uwierzyli.

8 Bóg też, który zna serca, potwierdził to, dając im Ducha Świętego, podobnie jak nam.

9 Nie zrobił przy tym żadnej różnicy między nami a nimi, gdyż oczyścił ich serca na podstawie wiary.

10 Dlaczego więc teraz chcecie narażać się Bogu, wkładając na kark uczniów jarzmo, którego nie mogli unieść nasi ojcowie, a i dla nas było ono ponad siły?

11 Przecież wierzymy, że zostaliśmy zbawieni dzięki łasce Pana Jezusa — zupełnie tak samo, jak oni.

12 Wówczas cały tłum umilkł. Zaczęto słuchać, jak Barnaba i Paweł opisują znaki i cuda, których Bóg dokonał za ich pośrednictwem między poganami.

13 Po ich wystąpieniu zabrał głos Jakub: Posłuchajcie, drodzy bracia!

14 Szymon zwrócił naszą uwagę, że to Bóg pierwszy zatroszczył się o to, by przygotować sobie wśród pogan lud mający czcić Jego imię.

15 Potwierdzają to pisma Proroków, gdzie czytamy:

16 Potem powrócę i odbuduję podupadły przybytek Dawida. Naprawię jego zniszczenia, wzniosę go na nowo,

17 by pozostali ludzie mogli znaleźć Pana, a w tym wszystkie narody, nad którymi wezwano mojego imienia — mówi Pan, który te rzeczy czyni

18 znanymi od wieków.*

19 Dlatego ja uważam, że nie należy czynić trudności tym spośród pogan, którzy nawracają się do Boga.

20 Należy natomiast powiadomić ich listem, aby wstrzymywali się od rzeczy splamionych przez ofiarowanie ich bóstwom, od nierządu, od tego, co uduszone, oraz od krwi.

21 Mojżesz bowiem od pokoleń ma w różnych miastach tych, którzy go głoszą w synagogach, ponieważ jego pisma czyta się w każdy szabat.

22 Wtedy apostołowie oraz starsi wraz z całym zgromadzeniem postanowili posłać do Antiochii, razem z Pawłem i Barnabą, wybranych spośród siebie ludzi. Byli nimi Juda, zwany Barsabbasem, i Sylas. Należeli oni wśród braci do przywódców.

23 Za ich pośrednictwem przekazali na piśmie: Apostołowie i starsi, Bracia Do braci pochodzących z pogan w Antiochii, w Syrii i w Cylicji Witajcie,

24 Dowiedzieliśmy się, że dotarli do was pewni ludzie, wywodzący się z naszego środowiska. Bez naszego upoważnienia zaniepokoili was oni swoimi wypowiedziami i wzbudzili w waszych duszach obawy.

25 Dlatego rozważyliśmy tę sprawę, doszliśmy do jednomyślności i uznaliśmy za słuszne posłać do was wybrane osoby wraz z naszymi ukochanymi Barnabą i Pawłem,

26 ludźmi, którzy poświęcili swoje życie dla imienia naszego Pana, Jezusa Chrystusa.

27 Posyłamy zatem Judę i Sylasa. Oni wam ustnie przekażą to samo.

28 Uznaliśmy bowiem za słuszne, Duch Święty i my, nie nakładać na was żadnego innego ciężaru oprócz tych rzeczy koniecznych:

29 Wstrzymujcie się od tego, co ofiarowane bóstwom, od krwi, od tego, co uduszone, i od nierządu. Stosując się do tych poleceń, uczynicie dobrze. Bywajcie zdrowi.

30 A gdy posłańcy przybyli do Antiochii, zwołali ogólne zgromadzenie i przekazali list.

31 Jego zachęcająca treść ucieszyła zebranych.

32 Juda zaś i Sylas, którzy byli prorokami, swoimi licznymi wypowiedziami zachęcali i umacniali braci.

33 Po spędzeniu tam pewnego czasu zostali w pokoju odesłani przez braci do tych, którzy ich posłali.

34 Sylas jednak postanowił pozostać.*

35 Paweł i Barnaba natomiast pozostawali w Antiochii. Wraz z wieloma innymi nauczali tam i głosili Słowo Pana.

DRUGA PODRÓŻ MISYJNA

36 Po pewnym czasie Paweł powiedział do Barnaby: Powróćmy już do tych wszystkich miast, w których głosiliśmy Słowo Pana, i odwiedźmy tam braci. Sprawdźmy, jak się mają.

37 Barnaba jednak zamierzał zabrać z sobą również Jana, zwanego Markiem.

38 Paweł natomiast obstawał przy tym, że lepiej nie zabierać z sobą kogoś, kto opuścił ich w Pamfilii i nie brał już udziału w ich dalszej pracy.

39 Na tym tle doszło między nimi do ostrego sporu, tak że się z sobą rozstali: Barnaba zabrał Marka i odpłynął na Cypr.

40 Paweł natomiast, polecony przez braci łasce Pana, dobrał sobie Sylasa i także odszedł.

41 Przechodzili razem przez Syrię i Cylicję, umacniając tamtejsze kościoły.

Biblia, to jest Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza. Przekład literacki © 2018 Ewangeliczny Instytut Biblijny (EIB).

Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza (dosłowny)

Sobór w Jerozolimie

1 A pewni [ludzie], którzy przybyli z Judei, zaczęli nauczać braci: Jeśli nie zostaliście obrzezani zgodnie ze zwyczajem Mojżesza, nie zdołacie dostąpić zbawienia.

2 Gdy zaś powstał zatarg i spór niemały między Pawłem i Barnabą a nimi, postanowiono, że Paweł i Barnaba oraz kilku innych spośród nich uda się w sprawie tego sporu do apostołów i prezbiterów do Jerozolimy.*

3 Ci zatem, wyprawieni przez zgromadzenie, szli przez Fenicję i Samarię, szczegółowo opowiadając o nawróceniu pogan i sprawiając tym wielką radość wszystkim braciom.

4 A gdy przybyli do Jerozolimy, zostali przyjęci przez zgromadzenie oraz przez apostołów i prezbiterów, i opowiedzieli o wszystkim, czego tylko Bóg przez nich dokonał.

5 Wówczas wystąpili niektórzy ze stronnictwa faryzeuszów, którzy uwierzyli, i powiedzieli: Trzeba ich obrzezać i nakazać, aby przestrzegali Prawa Mojżesza.

6 Zeszli się więc apostołowie i prezbiterzy, aby rozpatrzyć tę sprawę.

7 A gdy ją już długo rozpatrywano, powstał Piotr i powiedział do nich: Mężowie bracia, wy wiecie, że od dawnych dni Bóg wybrał pośród was, aby przez moje usta poganie usłyszeli Słowo ewangelii i uwierzyli.

8 Bóg też, który zna serca, złożył im świadectwo przez to, że dał im Ducha Świętego, tak jak i nam,

9 i nie zrobił żadnej różnicy między nami a nimi, gdy w wierze oczyścił ich serca.

10 Teraz więc, dlaczego wystawiacie na próbę Boga, wkładając na kark uczniów jarzmo, którego ani nasi ojcowie, ani my nie mogliśmy unieść?

11 Wierzymy przecież, że jesteśmy zbawieni przez łaskę Pana Jezusa – tak samo jak i oni.

12 Wówczas umilkł cały tłum i zaczął słuchać, jak Barnaba i Paweł opisywali, ilu znaków i cudów Bóg dokonał przez nich między narodami.

13 A gdy i oni umilkli, odezwał się Jakub: Mężowie bracia, posłuchajcie mnie!

14 Symeon* przedstawił, jak to Bóg najpierw zatroszczył się o to, aby wziąć spomiędzy narodów lud dla swojego imienia.

15 A z tym zgadzają się słowa proroków, jak napisano:

16 Potem powrócę i odbuduję przybytek Dawida – ten upadły, odbuduję jego zniszczenia i wzniosę go,

17 aby w ten sposób pozostali ludzie odnaleźli Pana i wszystkie narody, nad którymi zostało wezwane moje imię – mówi Pan, który to czyni

18 znane od wieków.*

19 Dlatego ja uważam, że nie należy czynić trudności tym spośród narodów, którzy nawracają się do Boga,

20 lecz powiadomić ich listem, aby się wstrzymywali od rzeczy splamionych przez bóstwa, od nierządu, od tego, co uduszone, oraz od krwi.

21 Mojżesz bowiem od dawnych pokoleń ma po miastach tych, którzy go głoszą w synagogach, gdy czyta się go w każdy szabat.

22 Wtedy apostołowie i prezbiterzy wraz z całym zgromadzeniem postanowili posłać do Antiochii wraz z Pawłem i Barnabą wybranych spośród siebie mężów: Judę,* zwanego Barsabbasem,* i Sylasa,* przewodzących wśród braci,

23 przekazując przez nich* na piśmie: Apostołowie i prezbiterzy, Bracia, Do braci pochodzących z narodów w Antiochii, w Syrii i w Cylicji – Pozdrowienie,

24 Ponieważ usłyszeliśmy, że niektórzy po wyjściu spośród nas zaniepokoili was słowami i wzbudzili niepokój w waszych duszach, bez naszego upoważnienia,

25 uznaliśmy za słuszne, doszedłszy do jednomyślności, posłać do was wybranych ludzi wraz z naszymi ukochanymi Barnabą i Pawłem,

26 ludźmi, którzy oddali swoje dusze dla imienia Pana naszego, Jezusa Chrystusa.

27 Posłaliśmy zatem Judę i Sylasa, którzy wam ustnie powiedzą to samo.

28 Uznaliśmy bowiem za słuszne, Duch Święty i my, by nie nakładać na was żadnego innego ciężaru oprócz tych rzeczy koniecznych:

29 wstrzymywać się od tego, co ofiarowane bóstwom, od krwi, od tego, co uduszone, i od nierządu – od tego się wstrzymując, dobrze uczynicie. Bywajcie zdrowi.

30 A gdy wysłańcy zeszli do Antiochii, zgromadzili tłum i przekazali list.

31 Po przeczytaniu zaś ucieszyli się z powodu tej zachęty.

32 Juda zaś i Sylas, którzy sami byli prorokami,* długą mową zachęcili braci i umocnili.

33 A po spędzeniu [tam pewnego] czasu zostali z pokojem odesłani przez braci do tych, którzy ich wysłali.

34 Sylas jednak postanowił pozostać.*

35 Paweł natomiast i Barnaba pozostawali w Antiochii,* nauczając i głosząc – wraz z wieloma innymi – Słowo Pana.

DRUGA PODRÓŻ MISYJNA

36 A po upływie jakiegoś czasu* Paweł powiedział do Barnaby: Powróćmy już i odwiedźmy braci we wszystkich tych miastach, w których głosiliśmy Słowo Pana, [aby zobaczyć], jak się mają.*

37 Barnaba jednak chciał zabrać z sobą również Jana, zwanego Markiem.

38 Paweł natomiast obstawał przy tym, że słuszne jest nie zabierać z sobą tego, który odstąpił od nich w Pamfilii i nie poszedł wraz z nimi do dzieła.

39 Doszło przy tym do ostrego nieporozumienia, tak że rozstali się ze sobą:* Barnaba wziął Marka i odpłynął na Cypr,

40 Paweł natomiast, powierzony przez braci łasce Pana, obrał sobie Sylasa* i odszedł.

41 Przechodzili zaś Syrię i Cylicję,* umacniając zgromadzenia.*

Biblia, to jest Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza. Przekład dosłowny © 2020 Ewangeliczny Instytut Biblijny (EIB).