1RAB bana dedi ki, ‹‹Musa'yla Samuel önümde durup yalvarsalar bile, bu halka acımayacağım; kov onları önümden, gitsinler!2Sana, ‹Nereye gidelim?› diye sorarlarsa de ki, ‹RAB şöyle diyor: ‹‹ ‹Ölüm için ayrılanlar ölüme, Kılıç için ayrılanlar kılıca, Kıtlık için ayrılanlar kıtlığa, Sürgün için ayrılanlar sürgüne.›3‹‹Onların başına dört tür yıkım getirmeye karar verdim›› diyor RAB, ‹‹Öldürmek için kılıcı, paralamak için köpekleri, yiyip bitirmek, yok etmek için yırtıcı kuşlarla yabanıl hayvanları salacağım üzerlerine.4Yahuda Kralı Hizkiya oğlu Manaşşe'nin Yeruşalim'de yaptıkları yüzünden bütün yeryüzü krallıklarını dehşete düşüreceğim.5‹‹Kim acıyacak sana, ey Yeruşalim? Kim yas tutacak senin için? Hal hatır sormak için Kim yolundan dönüp sana gelecek?6Sen beni reddettin›› diyor RAB, ‹‹Gerisingeri gidiyorsun. Ben de elimi sana karşı kaldıracak, Seni yok edeceğim; Merhamet ede ede yoruldum.7Ülkenin kapılarında, Halkımı yabayla savuracak, Çocuksuz bırakacak, yok edeceğim; Çünkü yollarından dönmediler.8Dul kadınlarının sayısı denizin kumundan çok olacak. Gençlerinin annelerine Öğle vakti yok ediciyi göndereceğim; Üzerlerine ansızın acı, dehşet salacağım.9Yedi çocuklu kadın Bayılıp son soluğunu verecek; Daha gündüzken güneşi batacak, Utandırılıp alçaltılacak. Sağ kalanları düşmanlarının önünde Kılıca teslim edeceğim.›› Böyle diyor RAB.
Yeremya Rab'be İçini Döküyor
10Vay başıma! Herkesle çekişip davacı olayım diye Doğurmuşsun beni, ey annem! Ne ödünç aldım, ne de verdim, Yine de herkes lanet okuyor bana.11RAB şöyle dedi: ‹‹Kuşkun olmasın, iyilik için seni özgür kılacağım, Yıkım ve sıkıntı zamanında Düşmanlarını sana yalvartacağım.12‹‹Demiri, kuzeyden gelen demiri Ya da tuncu kimse kırabilir mi?13Ülkende işlenen günahlar yüzünden Servetini de hazinelerini de karşılıksız, Çapul malı olarak vereceğim.14Bilmediğin bir ülkede Düşmanlarına köle edeceğim[1] seni. Çünkü size karşı öfkem Ateş gibi tutuşup yanacak.››15Sen bilirsin, ya RAB, Beni anımsa, beni kolla. Bana eziyet edenlerden öcümü al. Sabrınla beni canımdan etme, Senin uğruna aşağılandığımı unutma.16Sözlerini bulur bulmaz yuttum, Bana neşe, yüreğime sevinç oldu. Çünkü seninim ben, Ya RAB, Her Şeye Egemen Tanrı!17Eğlenenlerin arasında oturmadım, Onlarla sevinip coşmadım. Elin üzerimde olduğu için Tek başıma oturdum, Çünkü beni öfkeyle doldurmuştun.18Neden sürekli acı çekiyorum? Neden yaram ağır ve umarsız? Benim için aldatıcı bir dere, Güvenilmez bir pınar mı olacaksın?19Bu yüzden RAB diyor ki, ‹‹Eğer dönersen seni yine hizmetime alırım; İşe yaramaz sözler değil, Değerli sözler söylersen, Benim sözcüm olursun. Bu halk sana dönecek, Ama sen onlara dönmemelisin.20Bu halkın karşısında Sağlamlaştırılmış tunç bir duvar kılacağım seni; Seninle savaşacak ama yenemeyecekler, Çünkü yardım etmek, kurtarmak için Ben seninleyim›› diyor RAB.21‹‹Seni kötünün elinden kurtaracak, Acımasızın avucundan kurtaracağım.››
1Then the Lord said to me, “Though Moses and Samuel stood before me, yet my heart would not turn toward this people. Send them out of my sight, and let them go! (Çık 32:11; 1 Sa 7:9; 1 Sa 8:6; 1 Sa 12:23; 1 Sa 15:11; Mez 99:6; Mez 106:23; Yer 15:19; Yer 35:19; Hez 14:14)2And when they ask you, ‘Where shall we go?’ you shall say to them, ‘Thus says the Lord: “Those who are for pestilence, to pestilence, and those who are for the sword, to the sword; those who are for famine, to famine, and those who are for captivity, to captivity.’ (Yer 14:12; Yer 16:4; Yer 21:9; Yer 43:11; Hez 5:12; Hez 6:11; Zek 11:9)3I will appoint over them four kinds of destroyers, declares the Lord: the sword to kill, the dogs to tear, and the birds of the air and the beasts of the earth to devour and destroy. (Lev 26:16; Yas 28:26; Va 6:8)4And I will make them a horror to all the kingdoms of the earth because of what Manasseh the son of Hezekiah, king of Judah, did in Jerusalem. (Yas 28:25; 2 Kr 21:2; 2 Kr 21:11; 2 Kr 21:16; 2 Kr 23:26; 2 Kr 24:3; Yer 24:9; Yer 29:18; Yer 34:17)5“Who will have pity on you, O Jerusalem, or who will grieve for you? Who will turn aside to ask about your welfare? (Yşa 51:19; Nah 3:7)6You have rejected me, declares the Lord; you keep going backward, so I have stretched out my hand against you and destroyed you— I am weary of relenting. (Yas 32:15; Yer 7:24; Hoş 13:14)7I have winnowed them with a winnowing fork in the gates of the land; I have bereaved them; I have destroyed my people; they did not turn from their ways. (Yşa 9:13; Yşa 30:24; Yşa 41:16; Yer 5:3; Yer 51:2; Amo 4:6; Amo 4:8; Mat 3:12; Luk 3:17)8I have made their widows more in number than the sand of the seas; I have brought against the mothers of young men a destroyer at noonday; I have made anguish and terror fall upon them suddenly. (Yar 22:17; Mez 139:18)9She who bore seven has grown feeble; she has fainted away; her sun went down while it was yet day; she has been shamed and disgraced. And the rest of them I will give to the sword before their enemies, declares the Lord.” (1 Sa 2:5; Eyü 11:20; Ağı 1:1; Amo 8:9)
Jeremiah’s Complaint
10Woe is me, my mother, that you bore me, a man of strife and contention to the whole land! I have not lent, nor have I borrowed, yet all of them curse me. (Çık 22:25; Mez 15:5; Yşa 24:2; Yer 20:14)11The Lord said, “Have I not[1] set you free for their good? Have I not pleaded for you before the enemy in the time of trouble and in the time of distress?12Can one break iron, iron from the north, and bronze? (Yer 1:13)13“Your wealth and your treasures I will give as spoil, without price, for all your sins, throughout all your territory. (Mez 44:12; Yer 17:3)14I will make you serve your enemies in a land that you do not know, for in my anger a fire is kindled that shall burn forever.” (Yas 32:22; Yer 9:16; Yer 16:13; Yer 17:4; Yer 22:28)15O Lord, you know; remember me and visit me, and take vengeance for me on my persecutors. In your forbearance take me not away; know that for your sake I bear reproach. (Hak 16:28; Mez 69:7; Yer 11:20; Yer 12:3; Yer 17:16; Yer 20:12)16Your words were found, and I ate them, and your words became to me a joy and the delight of my heart, for I am called by your name, O Lord, God of hosts. (Mez 119:111; Mez 119:162; Yer 14:9; Hez 3:1; Hez 3:3; Va 10:9)17I did not sit in the company of revelers, nor did I rejoice; I sat alone, because your hand was upon me, for you had filled me with indignation. (Mez 26:4; Mez 102:7; Ağı 3:28)18Why is my pain unceasing, my wound incurable, refusing to be healed? Will you be to me like a deceitful brook, like waters that fail? (Eyü 6:15; Eyü 34:6; Yşa 58:11; Yer 30:15)19Therefore thus says the Lord: “If you return, I will restore you, and you shall stand before me. If you utter what is precious, and not what is worthless, you shall be as my mouth. They shall turn to you, but you shall not turn to them. (Yer 3:14; Yer 15:1)20And I will make you to this people a fortified wall of bronze; they will fight against you, but they shall not prevail over you, for I am with you to save you and deliver you, declares the Lord. (Yer 1:8; Yer 1:18; Yer 1:19; Yer 6:27; Yer 20:11)21I will deliver you out of the hand of the wicked, and redeem you from the grasp of the ruthless.” (Yşa 13:11; Yşa 25:4; Yşa 29:5; Yer 15:20)