1Ey Tanrı, neden bizi sonsuza dek reddettin? Niçin otlağının koyunlarına karşı öfken tütmekte?2Anımsa geçmişte sahiplendiğin topluluğu, Kendi halkın olsun diye kurtardığın oymağı Ve üzerine konut kurduğun Siyon Dağı'nı.3Yönelt adımlarını şu onarılmaz yıkıntılara doğru, Düşman kutsal yerdeki her şeyi yıktı.4Düşmanların bizimle buluştuğun yerde kükredi, Zafer simgesi olarak kendi bayraklarını dikti.5Gür bir ormana Baltayla dalar gibiydiler.6Baltayla, balyozla kırdılar, Bütün oymaları.7Ateşe verdiler tapınağını, Yerle bir edip kutsallığını bozdular Adının yaşadığı konutun.8İçlerinden, ‹‹Hepsini ezelim!›› dediler. Ülkede Tanrı'yla buluşma yerlerinin tümünü yaktılar.9Artık kutsal simgelerimizi görmüyoruz, Peygamberler de yok oldu, İçimizden kimse bilmiyor ne zamana dek...10Ey Tanrı, ne zamana dek düşman sana sövecek, Hasmın senin adını hor görecek?11Niçin geri çekiyorsun elini? Çıkar sağ elini bağrından, yok et onları!12Ama geçmişten bu yana kralım sensin, ey Tanrı, Yeryüzünde kurtuluş sağladın.13Gücünle denizi yardın, Canavarların kafasını sularda parçaladın.14Livyatan'ın başlarını ezdin, Çölde yaşayanlara onu yem ettin.15Kaynaklar, dereler fışkırttın, Sürekli akan ırmakları kuruttun.16Gün senindir, gece de senin, Ay[1] ve güneşi sen yerleştirdin,17Yeryüzünün bütün sınırlarını sen saptadın, Yazı da kışı da yaratan sensin.18Anımsa, ya RAB, düşmanın sana nasıl sövdüğünü, Akılsız bir halkın, adını nasıl hor gördüğünü.19Canavara teslim etme kumrunun canını, Asla unutma düşkün kullarının yaşamını.20Yaptığın antlaşmayı gözönüne al, Çünkü ülkenin her karanlık köşesi Zorbaların inleriyle dolmuş.21Düşkünler boynu bükük geri çevrilmesin, Mazlumlar, yoksullar adına övgüler dizsin.22Kalk, ey Tanrı, davanı savun! Anımsa akılsızların gün boyu sana nasıl sövdüğünü!23Unutma hasımlarının yaygarasını, Sana başkaldıranların durmadan yükselen patırtısını!
1A Maskil[1] of Asaph. O God, why do you cast us off forever? Why does your anger smoke against the sheep of your pasture? (Yas 29:20; Mez 18:8; Mez 44:9; Mez 50:1; Mez 79:13; Mez 95:7; Mez 100:3; Yer 23:1; Hez 34:31)2Remember your congregation, which you have purchased of old, which you have redeemed to be the tribe of your heritage! Remember Mount Zion, where you have dwelt. (Çık 15:16; Yas 32:6; Mez 9:11; Mez 74:18; Mez 74:22; Mez 77:15; Mez 78:54; Yşa 63:9; Yşa 63:17; Yer 10:16; Yer 51:19)3Direct your steps to the perpetual ruins; the enemy has destroyed everything in the sanctuary! (Yşa 61:4)4Your foes have roared in the midst of your meeting place; they set up their own signs for signs. (Say 2:2; Mez 74:9; Ağı 2:6; Mat 24:15)5They were like those who swing axes in a forest of trees.[2] (Yer 46:22)6And all its carved wood they broke down with hatchets and hammers. (1 Kr 6:18; 1 Kr 6:29; 1 Kr 6:32; 1 Kr 6:35)7They set your sanctuary on fire; they profaned the dwelling place of your name, bringing it down to the ground. (2 Kr 25:9; Mez 26:8; Mez 79:1; Mez 89:39; Ağı 2:2)8They said to themselves, “We will utterly subdue them”; they burned all the meeting places of God in the land. (Mez 83:4)9We do not see our signs; there is no longer any prophet, and there is none among us who knows how long. (1 Sa 3:1; Mez 74:4; Ağı 2:9; Hez 7:26; Amo 8:11)10How long, O God, is the foe to scoff? Is the enemy to revile your name forever? (Mez 74:18; Mez 74:22; Mez 79:12; Mez 89:51)11Why do you hold back your hand, your right hand? Take it from the fold of your garment[3] and destroy them! (Ağı 2:3)12Yet God my King is from of old, working salvation in the midst of the earth. (Mez 44:4)13You divided the sea by your might; you broke the heads of the sea monsters[4] on the waters. (Çık 14:21; Yşa 27:1; Yşa 51:9)14You crushed the heads of Leviathan; you gave him as food for the creatures of the wilderness. (Eyü 41:1)15You split open springs and brooks; you dried up ever-flowing streams. (Çık 14:21; Çık 17:5; Say 20:11; Yşu 2:10; Yşu 3:13; Yşu 4:23; Mez 66:6; Mez 78:15; Mez 105:41; Yşa 48:21; Yşa 51:10)16Yours is the day, yours also the night; you have established the heavenly lights and the sun. (Yar 1:14; Mez 104:19)17You have fixed all the boundaries of the earth; you have made summer and winter. (Yar 8:22; Yas 32:8; Elç 17:26)18Remember this, O Lord, how the enemy scoffs, and a foolish people reviles your name. (Yas 32:6; Mez 39:8; Mez 74:2; Mez 74:22; Mez 89:50; Va 16:19; Va 18:5)19Do not deliver the soul of your dove to the wild beasts; do not forget the life of your poor forever. (Mez 68:10; Ezg 2:14)20Have regard for the covenant, for the dark places of the land are full of the habitations of violence. (Yar 17:7; Lev 26:44; Mez 10:8; Mez 106:45; Yer 33:21)21Let not the downtrodden turn back in shame; let the poor and needy praise your name. (Mez 6:10; Mez 9:9; Mez 10:18; Mez 86:1)22Arise, O God, defend your cause; remember how the foolish scoff at you all the day! (1 Sa 24:15; Mez 74:2; Mez 74:18)23Do not forget the clamor of your foes, the uproar of those who rise against you, which goes up continually! (Mez 65:7)