1Synowie Izraela czynili zaś to, co złe w oczach JHWH, i JHWH, na siedem lat, wydał ich w rękę Midianu. (Wj 3,1)2A gdy ręka Midianu umocniła się nad Izraelem, synowie Izraela – [w obawie] przed Midianem – robili sobie schrony,[1] które były w górach, jaskinie i warownie.3Zdarzało się bowiem, że gdy Izrael zasiał, nadciągał Midian i Amalek oraz synowie wschodu i ich najeżdżali.[2] (Rdz 29,1; Sdz 6,33; Sdz 8,10; Ez 25,4; Ez 25,10)4Rozbijali się u nich [obozem], niszczyli plon ziemi aż po wejście do Gazy[3] i nie zostawiali w Izraelu żywności ani owcy, ani wołu,[4] ani osła,5gdyż nadciągali oni ze swoimi stadami oraz namiotami,[5] a przybywali tak licznie jak szarańcza; im ani ich wielbłądom[6] nie było wręcz liczby – i wchodzili do ziemi, aby ją niszczyć. (Wj 10,13; Jl 1,4; Jl 1,15; Jl 2,1)6Dlatego Izrael zubożał z powodu Midianu i synowie Izraela wołali do JHWH.
Poselstwo proroka
7A gdy synowie Izraela wołali do JHWH[7] z powodu Midianu,8JHWH posłał do synów Izraela pewnego człowieka, proroka,[8] który powiedział do nich: Tak powiedział JHWH, Bóg Izraela: Ja was wywiodłem z Egiptu i wyprowadziłem was z domu niewoli,9wyrwałem was z ręki Egipcjan i z ręki wszystkich waszych gnębicieli, wygnałem ich przed wami i dałem wam ich ziemię. (Wj 12,17; Wj 20,2; Pwt 5,6)10Powiedziałem też wam: Ja, JHWH, jestem waszym Bogiem. Nie czcijcie bogów Amorytów,[9] w których ziemi mieszkacie; ale [wy] nie posłuchaliście mojego głosu.[10]
Powołanie Gedeona
11Anioł JHWH przyszedł zaś i usiadł pod dębem, który stał w Ofrze i który należał do Joasza Abi-Ezryty,[11] a Gedeon,[12] jego syn, wyklepywał [właśnie] w tłoczni [winnej] pszenicę, aby ją ukryć przed Midianem. (Sdz 6,32; 2 Sm 11,21)12Wówczas ukazał mu się Anioł JHWH i powiedział do niego: JHWH z tobą, dzielny wojowniku![13]13Gedeon zaś powiedział do niego: Za przeproszeniem, mój panie, jeśli JHWH[14] jest z nami, to dlaczego spotkało nas to wszystko?[15] I gdzie [te] wszystkie Jego cuda, o których[16] opowiadali nam nasi ojcowie, gdy mówili: Czy to nie JHWH wywiódł nas z Egiptu? Teraz bowiem JHWH nas porzucił i wydał nas w dłoń Midianu.14Wtedy JHWH[17] skierował się do niego i powiedział: Idź w tej swojej mocy i wybaw Izraela z dłoni Midianu. Czy cię nie posyłam? (1 Sm 12,11)15On zaś powiedział do Niego: Za przeproszeniem, mój panie, czym mam wybawić Izraela? Oto mój ród[18] jest najbiedniejszy[19] wśród Manassesytów,[20] a ja jestem najmłodszy w domu mego ojca. (Wj 3,11; Sdz 5,8; Jer 1,6)16A JHWH powiedział do niego: Ponieważ Ja będę z tobą,[21] pobijesz Midian – co do jednego. (Wj 3,12; Joz 1,5; Joz 1,9; 1 Kor 1,25; 2 Kor 13,4)17Odpowiedział mu jednak: Proszę, jeśli znalazłem łaskę w Twoich oczach, to daj mi jakiś znak, że to Ty rozmawiasz ze mną.18Nie odchodź stąd, proszę, aż wrócę do Ciebie, przyniosę Ci mój dar[22] i położę [go] przed Tobą. I odpowiedział: Pozostanę, aż wrócisz.19Gedeon wkrótce przyszedł, a przyrządził koźlę z kóz oraz przaśniki z jednej efy[23] mąki. Mięso włożył do kosza, polewkę wlał do garnka, przyniósł [to] do Niego pod dąb i podsunął [Mu].20Wówczas Anioł Boży powiedział do niego: Weź mięso z przaśnikami i połóż tam, na tej skale, polewkę natomiast – wylej. Tak też [Gedeon] uczynił.21Wtedy Anioł JHWH wyciągnął laskę, którą trzymał w ręce, i dotknął jej końcem mięsa i przaśników. Wtedy ze skały buchnął ogień i strawił mięso z przaśnikami. A Anioł JHWH zniknął mu sprzed oczu. (Kpł 9,24; 1 Krl 18,38)22Gdy Gedeon zobaczył, że to był Anioł JHWH, powiedział: Ach, mój Panie, JHWH, przecież to Anioła JHWH oglądałem twarzą w twarz!23A JHWH powiedział do niego: Pokój tobie, nie bój się, nie umrzesz.[24] (Rdz 32,30; Wj 33,20; Sdz 13,22; Łk 24,36)24Wówczas Gedeon zbudował tam ołtarz dla JHWH i nazwał go: JHWH pokojem.[25] Do dnia dzisiejszego jest on w Ofrze Abi-Ezryjskiej.[26] (Lb 26,30; Joz 4,9; Joz 5,9; Joz 6,25; Joz 7,26; Joz 17,1; Sdz 1,21; Sdz 1,26; Sdz 15,19)25Jeszcze tej samej nocy JHWH powiedział do niego: Weź młodego cielca z bydła twojego ojca i drugiego cielca,[27] siedmioletniego, i zburz ołtarz Baala, który należy do twojego ojca, a Aszerę,[28] która jest przy nim – zetnij. (Wj 34,13; Kpł 4,21; Lb 8,8; Pwt 7,5; Pwt 12,3; 1 Krl 15,13; 1 Krl 18,19; 2 Krl 17,10; 2 Krl 17,16)26Zbuduj natomiast ołtarz dla JHWH, twojego Boga, na szczycie tej warowni – w [jego] obrysie.[29] Następnie weź drugiego cielca[30] i złóż go w ofierze całopalnej na drwach z Aszery, którą [wkrótce] zetniesz. (Wj 20,24)27Gedeon wziął więc dziesięciu[31] ludzi spośród swoich sług i uczynił tak, jak mu polecił JHWH, ale ponieważ bał się domu swojego ojca oraz mieszkańców miasta, nie zrobił tego w dzień, lecz zrobił to w nocy.28A gdy mieszkańcy miasta wstali wcześnie rano, oto ołtarz Baala był zburzony, Aszera, która była przy nim, ścięta, na wybudowanym ołtarzu złożona była ofiara całopalna z drugiego cielca.[32]29Wówczas mówili jeden do drugiego: Kto dopuścił się tej rzeczy? A gdy zbadali i doszli,[33] stwierdzili: Tej rzeczy dopuścił się Gedeon, syn Joasza.30Wtedy mieszkańcy miasta powiedzieli do Joasza: Wyprowadź swojego syna i niech umrze, gdyż zburzył ołtarz Baala i ściął Aszerę, która przy nim stała.31Ale Joasz powiedział do wszystkich, którzy stali naprzeciw niego: Czy wy chcecie prowadzić spór w imieniu Baala? Czy [to] wy chcecie go ratować? Kto chce prowadzić spór w jego imieniu, do rana umrze! Jeśli jest on Bogiem, niech sam prowadzi spór [w swojej sprawie], bo [przecież] zburzony został jego ołtarz.32Dlatego w tym dniu nadano mu imię Jerubaal,[34] mówiąc: Niech Baal się z nim rozprawi, gdyż zburzył jego ołtarz.33Wtedy zebrali się razem cały Midian, Amalek oraz ludzie ze wschodu, przeszli [przez Jordan] i rozłożyli się obozem w dolinie Jizreel.34Wówczas Duch JHWH przyodział[35] Gedeona, [Gedeon] zadął w róg i [do pójścia] za nim skrzyknięto Abiezera. (Sdz 3,10; Sdz 11,29; Sdz 14,6; Sdz 14,14; Sdz 14,19; 1 Krn 12,19; 2 Krn 24,20)35Rozesłał też posłańców po całym Manassesie i również on skrzyknął się [do pójścia] za nim. Wysłał posłańców także do Aszera, do Zebulona i do Naftalego – i ci również wyruszyli im na spotkanie.36Gedeon zaś powiedział do Boga: Jeśli naprawdę chcesz wybawić moją ręką Izraela – jak zapowiedziałeś –37to ja rozłożę na klepisku runo wełny. Jeśli rosa będzie tylko na runie, a na całej ziemi dookoła będzie sucho, to będę wiedział, że wybawisz moją ręką Izraela, tak jak zapowiedziałeś.38Tak też się stało. Gdy wstał nazajutrz i ścisnął runo, wycisnął z runa rosę – pełny półmisek wody.39Jednak Gedeon powiedział do Boga: Niech nie zapłonie Twój gniew przeciwko mnie za to, że przemówię raz jeszcze. Niech to raz jeszcze wypróbuję na runie. Niech, proszę, suche będzie tylko runo, a rosa niech będzie na całej ziemi dookoła. (Pwt 6,16; 1 Krn 12,18)40I Bóg uczynił w ten sposób tej nocy. Suche było tylko runo, a na całej ziemi wokoło była rosa.