1Modlitwa Mojżesza, męża Bożego.[1] Panie, Ty byłeś naszą ostoją[2] Z pokolenia w pokolenie. (Pwt 31,30; Jer 9,10; Jer 10,22; Jer 49,33; Jer 51,37; Na 2,12)2Zanim zrodziły się góry, Zanim uformowałeś[3] ziemię i świat, Od wieków na wieki, Jesteś Ty – Bóg![4] (Rdz 1,1; Rdz 1,9; Przyp 8,25)3[Ty] obracasz człowieka w proch, [Ty] mówisz: Wracajcie, synowie ludzcy! (Rdz 2,7; Rdz 3,19; Job 10,9; Job 34,14; Ps 103,14; Ps 104,29; Ps 146,4; Kazn 3,20; Kazn 12,7)4Gdyż tysiąc lat w Twoich oczach Jest jak dzień wczorajszy, już miniony, I jak warta nocnej straży.[5] (2 P 3,8)5Porywasz ich [jak nurt powodzi], są jak sen o poranku,[6] Jak trawa, co przemija:6Rano kwitnie i dojrzewa, Pod wieczór więdnie i usycha. (Job 14,2; Ps 37,2; Ps 102,12; Ps 103,15; Iz 40,6; Jk 1,10; 1 P 1,24)7Tak właśnie[7] niszczy nas Twój gniew, Twoja surowość nas przeraża. (Wj 32,11)8Położyłeś przed sobą nasze winy I nasze tajemnice[8] – w świetle Twego oblicza. (Job 20,11; Job 33,25; Ps 89,46; Ps 139,1; Ps 139,4; Ps 139,16; Iz 29,15; Iz 54,4; Hbr 4,13)9Oto wszystkie nasze dni gasną przy Twoim wzburzeniu, Nasze lata ulatują jak westchnienie.[9]10Nasze dni rozciągają się na lat siedemdziesiąt, A jeżeli starczy sił, to na lat osiemdziesiąt. Co ich chlubą? Trud i znój. Tak. Szybko przemijają, a my – odlatujemy.[10] (Rdz 3,17; Rdz 6,3; Przyp 9,11; Przyp 10,27)11Kto zna moc Twojego gniewu I [przejęty] Twą bojaźnią, Twoje uniesienie?12Dobrze liczyć nasze dni – o, tego nas naucz, A doprowadzimy [nasze] serca do mądrości![11] (Przyp 2,6; Ef 5,16; Kol 4,5)13Zawróć, JHWH! Jak długo jeszcze? I zmiłuj się nad swoimi sługami! (Wj 32,12; Pwt 32,36; Ps 6,4; Ps 74,10; Ps 82,2; Ps 94,3)14Nasyć nas już rano swoją łaską, A będziemy się radować i weselić przez wszystkie nasze dni! (Wj 14,27; Wj 16,13; 2 Krl 19,35; Ps 5,4; Ps 30,6; Ps 46,6; Ps 59,17; Ps 88,14; Ps 143,8; Iz 37,36)15Rozwesel nas w zamian za dni naszego upokorzenia, Za lata oglądania niedoli!16Niech nad Twoimi sługami ukaże się Twe dzieło I Twój majestat nad ich synami! (Iz 5,12)17Niech nam wzejdzie przychylność Pana, naszego Boga, I dzieło naszych rąk utwierdzaj nad nami! I dzieło naszych rąk utwierdź nam! (Jan 15,16)