1Wysławiajcie[1] JHWH! Wzywajcie Jego imienia! Oznajmiajcie wśród ludów Jego dzieła! (1 Krn 16,8)2Śpiewajcie Mu! Grajcie Mu! Opowiadajcie o wszystkich Jego cudach! (Iz 12,4)3Szczyćcie się Jego świętym imieniem! Niech raduje się serce szukających JHWH![2] (Ps 16,10)4Szukajcie JHWH i Jego mocy, Szukajcie Jego oblicza nieprzerwanie! (Ps 24,6; Ps 27,8; Iz 55,6)5Pamiętajcie o cudach, które uczynił, O znakach i sądach Jego ust,6[Wy], nasienie Abrahama, Jego sługi,[3] [I] synowie Jakuba, Jego wybrańcy![4]7On,[5] JHWH, jest naszym Bogiem, Jego sądy po całej ziemi,8Wiecznie pamięta o swoim przymierzu – O Słowie, które zlecił tysiącznemu pokoleniu –9Które zawarł z Abrahamem,[6] Oraz o swojej[7] przysiędze złożonej Izaakowi. (Rdz 15,18; Rdz 17,2; Ga 3,16)10Ustanowił je jako ustawę dla Jakuba, Jako wieczne przymierze – dla Izraela,11Mówiąc: Tobie[8] dam ziemię Kanaan [Jako] przydział waszego dziedzictwa. (Rdz 12,7; Rdz 13,15; Rdz 17,8; Rdz 26,3; Rdz 28,13)12Gdy byli wciąż w małej liczbie, Nieliczni i obcy w niej,[9]13I wędrowali od narodu do narodu, Z jednego królestwa do innego ludu,14Nie pozwolił nikomu ich uciskać I z powodu nich karał [nawet] królów: (Rdz 12,17; Rdz 20,3)15Nie dotykajcie moich pomazańców I moim prorokom nie szkodźcie!16Przywołał też głód na ziemię, Skruszył całą podporę[10] w chlebie.17Wysłał przed nimi człowieka, Sprzedanego w niewolę Józefa. (Rdz 37,17)18Upodlili pętami jego nogi; Żelazo przyszło mu na szyję[11]19Do czasu, gdy nadeszło Jego Słowo – Wypowiedź JHWH go doświadczyła.[12] (Rdz 40,5; Rdz 41,1)20Król posłał – i rozkuł go, Władca ludów – i go wypuścił.21Ustanowił go panem swego domu I władcą całego swego mienia,22Aby karcił jego książąt zgodnie ze swym życzeniem I jego starców uczył mądrości.23Tak przybył Izrael do Egiptu I Jakub[13] stał się przychodniem w ziemi Chama.24A [tam Bóg] bardzo rozmnożył swój lud, I uczynił go mocniejszym od jego nieprzyjaciół.[14] (Wj 1,7)25[Potem] odmienił ich serce, by Jego lud znienawidzili – By oszukiwali Jego sługi. (Wj 1,8)26[I wtedy] posłał Mojżesza, swego sługę, Aarona, którego wybrał. (Wj 3,1; Wj 4,14)27Spełniali pośród nich słowa, [którym towarzyszyły] Jego znaki, I cuda w ziemi Chama.28Zesłał ciemność i pociemniało – Nie przeszkodzili Jego Słowu.[15] (Wj 10,21; Ap 16,10)29Zamienił[16] w krew ich wody I sprawił, że padły ich ryby. (Wj 7,14; Wj 7,21; Ps 78,44; Ap 16,3; Ap 16,6)30Ich ziemia[17] zaroiła się od żab – [Także] w pałacach ich królów. (Wj 8,1; Ps 78,45)31Powiedział – i nadciągnął rój, Komary były we wszystkich granicach. (Wj 8,16; Wj 8,20; Ps 78,45)32Spuścił im grad zamiast deszczu, Płomienie ognia – na ich ziemię; (Wj 9,13; Wj 9,23; Ps 78,47; Ps 78,49)33Uderzył ich winorośl i figowce I połamał drzewa w ich granicach. (Wj 9,31; Ps 78,47)34Powiedział i nadciągnęła szarańcza Oraz chrząszcz – bez liku. (Wj 10,3; Ps 78,46)35[Te] pożarły całą zieleń ich ziemi, Pochłonęły owoce ich pól. (Wj 10,15; Ps 78,46)36Uderzył też wszystkich pierworodnych w ich kraju, Pierwociny całej ich siły. (Wj 11,4; Wj 12,29; Ps 78,51)37Potem wyprowadził ich[18] ze srebrem i złotem, I nie było w ich plemionach kulawego. (Wj 11,2; Wj 12,35)38Ucieszył się Egipt[19] z ich wyjścia, Gdyż padł na nich strach z ich powodu. (Wj 12,33)39Rozciągnął obłok dla osłony I ogień, by rozświetlał [im] noc. (Wj 13,21; Wj 14,19; Ps 78,14)40Prosili – i zesłał mi przepiórki, I nasycił ich chlebem z niebios. (Wj 16,13; Wj 16,14; Wj 16,21; Wj 16,31; Lb 11,6; Lb 11,31; Ps 78,24; Ps 78,27; Jan 6,31; Jan 6,49; 1 Kor 10,3)41Otworzył skałę i popłynęły wody, Popłynęły strumieniem na pustyni. (Wj 17,1; Lb 20,2; Ps 78,15)42Gdyż wspomniał na swe święte Słowo [Oraz na] swego sługę Abrahama,43I wyprowadził swój lud z weselem, Wśród okrzyków – swoich wybranych,44I dał im ziemie narodów, Posiedli dorobek ludów, (Joz 11,16)45By przestrzegali Jego ustaw I trzymali się Jego Praw. Alleluja. Pieśń wyznania win i wdzięczności